പകുതിപ്പുറപ്പാട്

അക്കാലം ദ്വാരകായാം പുരിയിലഖിലലോകേശ്വരൻ വാസുദേവൻ
വിഖ്യാതൈർ മന്ത്രിമുഖ്യൈരഖിലഭുവനവും പാലനം ചെയ്തു മോദാൽ
ഭക്താനാമിഷ്ടദായീ നിജപിതൃജനനീ ഭ്രാതൃദാരാത്മജാദ്യൈ-
സൗഖ്യം വാഴുന്നു പാലാഴിയിൽ മലർമകളോടൊത്തുതാനെന്നപോലെ.

ദേവദേവൻ വാസുദേവൻ
ദേവകീനന്ദനൻ
രേവതീശനോടും നിജ സേവകന്മാരോടും
ഭക്തരായ് മേവീടും പാണ്ഡുപുത്രന്മാർക്കുളവാം
ആർത്തികളശേഷം തീർത്തു കീർത്തി വർദ്ധിപ്പിപ്പാൻ

പദം
മുഖ്യമായുള്ളോരു രാജസൂയം ചെയ് വാൻ
പുഷ്കരനേത്രൻ തിരു മനസ്സെന്തുവാൻ?
ഇക്കാലം ദ്വാരകയ്ക്കുണ്ടോ തവഗതി
പക്ഷെ നിരൂപിക്കവേണം മഹാമുനേ

പദം
നൃപവര മഹാമതേ! ശൃണു മാമക വചനം
നൃപതികുല ധർമ്മപര- നീതിഗുണജലധേ!
ധർമ്മസുത മമ കാന്താ! നിർമ്മലമതേ! സുശീല
മന്മഥസമാന! തവ ധർമ്മമതിവേലം
വിസ്തൃതയാം സഭ തന്നിൽ വിസ്മയങ്ങൾ കാണുന്നേരം
വൃത്രവൈരിപുരത്തേക്കാൾ എത്രയും മനോജ്ഞം
സൃഷ്ടികർത്താവാകും മയൻ സൃഷ്ടിച്ചോരു സഭാ
ദൃഷ്ടികൾക്കും മനസ്സിനും തുഷ്ടിയെ നൽകുന്നു.
പാർത്ഥനുടെ പരാക്രമം പാർത്തുകാൺകിലിവയെല്ലാം
പത്മനാഭൻ തന്നുടയ പരമകൃപയല്ലൊ.
 

ശ്ലോകം

അഥ ധർമ്മതനൂജനേകദാ
മൃദുശീലാം ദ്രുപദാത്മജാം മഹാത്മാ
മയനിർമ്മിതയാം സഭാം സമീക്ഷ്യ
ദയിതാമേവമുവാച സാന്ദ്രമോദം.

സഹസാ മമ വചസാത്ഭുതയശസാ ഭുജമഹസാ
അഹിതമിഹ നിഹതമാഹവസീമനി
വിധേഹി യാഹി കാഹിതേ ഹി ചിന്താ

കരധൃതകരവാളേ രണത്തിനു പോക നീ കരാളേ!

ശ്ലോകം
തത്ക്കാലേ തേന രോഷാദ്വികടതരജടാതാഡിതാൽ ഭൂമിപൃഷ്ഠാൽ
ഉത്തിഷ്ഠന്തീ കരാളാ പദയുഗളഭരാൽ കമ്പയന്തീ ജഗന്തീ
ഉന്നമ്രാതാമ്ര കേശൈർന്നഭസി ഘനഘടാം ഘട്ടയന്തീ നദന്തീ
ഖഡ്ഗം തീവ്രം വഹന്തീ സവിധമഥ മുനേരേത്യ കൃത്യാ ബഭാഷേ

ശ്ലോകം
അതിരൂഢമജം ഗരുഢം ജഗതാം
ശരണം സ മഹീനമഹീനഭുജം
വിമൃശം തമവോചദുപേത്യമുനി-
ശ്ശരണം സ മഹീനമഹീന ഭുജം

ശ്ലോകം
ഹാ കൃഷ്ണ! ത്വച്ചരണയുഗളാന്നൈവ ലോകേ വിലോകേ
സന്തപ്താനാം ശരണമപരം സങ്കടേഷ്വീദൃശേഷു.
ഇത്ഥം ചിന്താശബളിതമതിസ്താവദഭ്യേത്യ സഭ്യൈർ-
ദ്ധർമ്മ്യാംവാചം സ ഖലു ജഗദേ ഭൂസുരൈർഭാസുരാംഗൈഃ