അനുപമ ഗുണനാകും മനുകുലദീപനു

കനിവോടു ജനിച്ചിഹ വളരുന്നു നിങ്ങള്‍      

 

ദിനകരകിരണേന പരിതാപിതരായീടും

വനതലമതിലിന്നു കഥമിതി ഗമിക്കുന്നു              

 

ഗതികള്‍ കാണുന്നേരം മദഗജമൊളിച്ചീടും

അധുനാ നിങ്ങളെ പിരിയുമോ ഞാനും 
 

മതിമുഖദ്വയം കണ്ടാല്‍ അതിമോദമിയലുന്നു

അതിമൃദു വചനങ്ങള്‍ മതിയാകുമോ കേട്ടാല്‍          

 

അതിമോഹമാകുമെന്നാല്‍ അനുഭൂതം നിങ്ങള്‍ 

ഗമിക്കുന്നു ബഹുമുദാ മതിമുഖദ്വയം കണ്ടാ -

ഹന്ത  എന്തു ചെയ്തു പാപം 

ചിന്തയിലരുതു കോപം 

കിം തവ മാനസതാപം 

ചിന്തിക്ക നീയെന്‍റെ രൂപം

കാന്ത എന്നോടേവം കോപം

സ്വാന്തമതില്‍ വേണ്ട കേള്‍ 

കാന്തയല്ലോ തവ ഞാനും 

ശാന്തനായ് ഭവിക്ക നീ

മത്തനുജരെ മൃത്യുപാശവിമുക്തരാക്കി വിഭോ! ഭവാൻ

കാത്തു പുത്ര വിനാശജാമയസാമിസംസ്ഥിതയായൊരിവളെയും

കൃഷ്ണ! സർവജഗന്നിയാമക! ശുദ്ധചിദ്ഘനരൂപാ!

വൃഷ്ണിവംശവതംസ! ഭരണകാലനദീഷ്ണമതേ

നമോസ്തുതേ വിധോ വിധിനുതാ!

കഷ്ടമൊരുപിഴയെന്നിയേ തവ ദാസരാമിവരിൽ സദാ

ദുഷ്ടനാംധൃതരാഷ്ട്രനന്ദനനേവമാർത്തികലർത്തിടുന്നിതു

ശമലവിദലന വിമലതര മമ തനയരൈവരെയിന്നിതാ

കമലദലമൃദുചരണസീമ്നി സമർപ്പണം ചെയ്യുന്നു ഞാൻ തവ

കൃഷ്ണ! സർവജഗന്നിയാമക! ശുദ്ധചിദ്ഘനരൂപാ!

വൃഷ്ണിവംശവതംസ! ഭരണകലാനദീഷ്ണമതേ

നമോസ്തു തേ വിധോവിധിനുതാ!

ഇന്നു താവക കരുണകൊണ്ടു പുനർജ്ജനിച്ചിതു ഞങ്ങൾ

ഉന്നതാ ഭവദീയനിരുപമഭക്തജനപരിപാലനോൽക്കതാ

നാളിൽനാളിലൊരോതരം വ്യഥയിത്ഥമണയുവതോർക്കവേ

നാളികേക്ഷണാ! വൈഷയികസുഖകാംക്ഷ മമ കുറയുന്നു ചേതസി

ജ്ഞാനപൂർവകമായ ഭക്തി ഭവിക്കുവാൻ ഭഗവാനേ!

മാനസം കനിയേങ്ങളിലെന്നുമതിനു തൊഴുന്നു തിരുവടി

നിർമ്മലാ! ശരദിന്തുകാന്തികരംബിതാനനരുചിര! ജയ ജയ

ഭർത്തൃഹിതകാരിണി! ഞാൻ വസ്തുതയശേഷം ചൊല്ലാം

അത്തലും ശുണ്ഠിയുമതിൽ ചെറ്റുമുണ്ടായീടരുതേ.

ചെന്നു ഞാൻ നാഗധ്വജന്റെ സന്നിധിയിലപ്പോളവൻ

കൊന്നിടേണം നിഴൽക്കുത്തി- പ്പാണ്ഡവരെയെന്നു ചൊന്നാൻ

ചെയ്തീടില്ലിപ്പാപമെന്നെൻ പൈതലെ യാണയുമിട്ടേൻ

പെയ്തരോഷാലെന്റെ തല കൊയ്തീടുമെന്നാനവനും

ഇല്ലാതുള്ളൊരുക്കുകളെ ചൊല്ലി രക്ഷനേടാൻ നോക്കി

കള്ളമറിഞ്ഞവനെന്നെ കൊല്ലുവാൻ വാളുമായെത്തി.

പ്രാണനെ രക്ഷിപ്പാൻവഴി കാണാഞ്ഞൊടുവിലാവിധം

പ്രാണനാഥേ! ചെയ്തുപോയ് ഇതാണെൻ സന്താപകാരണം

വല്ലാതെ ചിലശങ്കകളുള്ളിലിന്നു മേ

വല്ലഭാ! വളരുന്നഹോ!

എല്ലാം നീയുള്ളതുപോൽ ചൊല്ലീടേണമെന്നോടു

വല്ലാതെങ്കിലുമുടനല്ലാതടങ്ങാ ഞാനും.

പാർത്ഥന്മാരുടെ വാർത്ത ഞാൻ ചോദിക്കവേ നീ

യോർത്തു നെടുവീർപ്പിട്ടതും

സൂത്രത്തിൽ ചൊന്നോരു മാൻ കുട്ടിയുടെ കഥയും

ചേർത്തു ചിന്തിച്ചിട്ടെനിക്കൊട്ടല്ലേ പരിഭ്രമം

അരുൾ ചെയ്തീടരുതേവം അടിയനോടുടയോരേ!

ഒരു നൂറും അഞ്ചും തമ്മിൽ ഒരു ഭേദമുണ്ടോ മമ?

എല്ലാരും തമ്പുരാന്മാരല്ലോ പാർത്താലിവന്നു,

വെല്ലത്തിനൊരുവശം നല്ലതല്ലെന്നാകുമോ?

നാരായണനവർക്കു നേരേതുണയുമുണ്ട്

ഇക്കാര്യമോർത്തതുപോലും തീരാത്ത ദുരിതമാം

അതിനാൽ ഞാൻ ചെയ്കയില്ല, ഇഗ്ഗതി വിലക്കുന്ന കർമ്മം

മതിയിൽ വല്ലായ്മയേതും ഇതുമൂലം തോന്നരുതേ!

കല്പനപടി ചെയ്തുകൊള്ളുവൻ 

ഇപ്പൊഴേ മുസലായതോൽക്കട-

മത്ഭുജാഹതിയേൽക്കുവാനൊരു

കെല്പു മലയനു വരുവതോ? വദ!

പാർത്ഥരീയിടെ നാടു പകുതിപകുത്തു

നമ്മൊടുവാങ്ങി ഹുംകൃതി

മൂത്തുവാണു വരുന്ന ദുസ്സഹ

വാർത്ത നീയുമറിഞ്ഞതില്ലയോ?

(ഓർത്തുകേൾക്കുക വാക്യമിന്നു ഭവാൻ

ഭോ! ത്രിഗർത്താധിപ! 

തീർത്തു ഞാനുരചെയ്തീടാമഖിലം.)

ശത്രുശക്തി കവിഞ്ഞു കണ്ടത-

നർത്ഥമെന്നു നിനച്ചു പല പല

വിദ്യ ഞാനുമെടുത്തതൊക്കെയ-

പാർത്ഥമായി പാർത്ഥരിൽപ്പരം.

ധൂർത്തർ നമ്മുടെ മിത്രമാകിയ

ഗർത്തവക്ത്ര നിശാചരേന്ദ്രനെ

മിത്രാനന്ദന പത്തനത്തിനു

യാത്രയാക്കി രണേ വൃഥാലേ.