ഈശ്വരന്മാരേ! ഇല്ലേ കാണുന്നില്ലേ
ആലംബഹീനയാമീ അബലതന്‍ ദുഃഖം?
അന്നേ രണത്തില്‍ മൃതരായി, സോദരരുമെന്‍ പതിയും
ഇന്നേകസുതന്‍, സുരഥനേയും, വിധിയേവം ഹരിച്ചിതേ.

ശ്ലോകം:
പതി, ബന്ധുജനങ്ങളൊക്കെയും
മൃതിപൂകിയതോര്‍ത്തു ഖിന്നയായ്
സുതനൊത്തുവസിച്ചിടുന്നൊരാ-
ധൃതരാഷ്ട്രജ ചിന്തചെയ്തിദം.

പദം
ക്ഷിതിപതി ധൃതരാഷ്ട്രസുതയായി ജനിച്ചതും
അതിപരാക്രമികളാം ശതരൊത്തു വളര്‍ന്നതും
പതിയായി ധൃതവീര്യന്‍ ജയദ്രഥന്‍ ഭവിച്ചതും
വിധിമൂലമെല്ലാമിന്നു സ്മൃതിയായിക്കഴിഞ്ഞിതേ.
അതിമാത്രക്ഷണികങ്ങള്‍ അവനിയിലഖിലവും,
മൃതിപൂകും ദിനംവരെ സുതനേകനവലംബം
മതിചൂടും കുറയുന്നൂ, സുതസുതനിവനോടു-
മതിചൂടും ഭഗവന്‍െറ ചരിതങ്ങളുരചെയെ്ക

ഗൂഢപ്രയോഗം ചതിയും നടത്തുവാന്‍
പ്രൗഢനാണിന്നവനെന്നതറിയാതെ
ഇത്ഥമൊരുഗ്രമാം സത്യം വരിച്ചതും
പാര്‍ത്ഥ! നിനയ്ക്കുകില്‍ സാഹസം താനെടോ!
 

പാഞ്ചാലി തന്നിലല്ലോ കൗതുകം
വഞ്ചനയെന്നോ,ടെല്ലാം നാടകം
ഇജ്ജനമെല്ലാം ചൊല്ലി ദൂഷണം!
ലജ്ജയില്ല, കാന്തനെന്തും ഭൂഷണം
ആളിമാര്‍ പറഞ്ഞെന്നോടു താവക-
കേളികള്‍ കാമ്യകവനേ, കാമുക!
ദ്രൗപദിയെ വിജനേ, നീ അപഹരിച്ചതും
ആപത്തറിഞ്ഞു പതികള്‍ വീണ്ടെടുത്തതും
നിന്നോടേറ്റതും, നീ തോറ്റതും, നൃപാ-
പിന്നീടേറ്റം നിന്ദ ചെയ്തയച്ചതും.

ഭൂമിദേവന്മാർ യാചിച്ചതൊക്കെയും
ഭൂമിപാ! നീ കൊടുത്തീടും പോൽ
കാമിതം ഞങ്ങൾക്കു സാധിക്കുമെന്നുള്ള
തള്ളലുദിക്കുന്നു രാജേന്ദ്ര! വീര ഹേ

മാഗധേശ്വര! കേൾക്കെടൊ ഞങ്ങടെ-
ഭാഷിതമെല്ലാമേ സാമ്പ്രതം
ഭാഗധേയം തവ പാർക്കിലഹോ പാരം
ഭാതി ജഗത്രയേ രാജേന്ദ്ര! വീര ഹേ

കൃഷ്ണാ ജനാർദ്ദന പാഹിമാം വീരാ
വൃഷ്ണികുലോത്ഭവ പാഹിമാം
ഭക്തിമഞ്ചലാം ദേഹി മമ പരം
സക്തി മറ്റൊന്നിങ്കലില്ല നമുക്കഹോ
എങ്കിലോ ഞാൻ വന്ന കാരിയമതു
പങ്കജലോചനാ കേട്ടാലും
തിങ്കൾകുലമണി ദീപമാം ധർമ്മജൻ
തങ്കലാഗ്രഹം ഏറെയുണ്ടാകയാൽ
രാജസൂയക്രതു ചെയ് വതിനിന്നു
രാജാവിനുണ്ടതിനാഗ്രഹം
രാജീവലോചനാ നിൻ കൃപാവൈഭവാൽ
വ്യാജമകന്നതു സാധിപ്പിച്ചീടേണം
എന്നതു ചൊൽ വതിനായ് മുദാ തവ
സന്നിധൗവന്നു ഞാൻ ശ്രീപതേ
മുന്നം ഹരിശ്ചന്ദ്രനെന്നപോലെ ധർമ്മ-
നന്ദനൻ ധന്യനായ് മേലിൽ വിളങ്ങേണം.

പദം
ഭൂപതേസ്തു ഭൂരിമംഗളം
ഭൂപതേ
ശ്രീപതിഭക്തരിൽ മുമ്പനാകും തവ
പാപങ്ങളുണ്ടോ ഭവിക്കുന്നു പാണ്ഡവ?
പാകാരിതുല്യരാം സോദരന്മാരോടും
വാഴ്ക ഭുവി മഹാ- കീർത്ത്യാ ചിരകാലം
പാണ്ഡുമഹാരാജൻ സ്വർഗ്ഗത്തിങ്കൽ നിന്നു
പാണ്ഡവ നിന്നോടു ചൊൽവാനൊരു കാര്യം
പുണ്യവാനെന്നോടു ചൊൽകയാൽ മോദേന
വിണ്ണിൽനിന്നാശു- വരുന്നിതു ഞാനെടൊ.
രാജായുധിഷ്ഠിര- നെന്നുടെ നന്ദനൻ
രാജസൂയം ചെയ്ക- വേണമെല്ലാം കൊണ്ടും
രാജാഹരിശ്ചന്ദ്ര- നിന്നും സുരലോകേ
രാജസൂയം ചെയ്ക- യാലെ വിളങ്ങുന്നു
എന്നുള്ള വൃത്താന്ത- മെന്നോടു ചൊല്ലുവാൻ

പദം

പല്ലവി
ദിനമണികുലദീപമേ രാജേന്ദ്രാ നീ നിശമയ വചനം മേ
അനുപല്ലവി
മനുകുലമതിലുള്ള മന്നവർ ചെയ്തൊരു
മഹിതപുണ്യഫലമെന്നു മന്യേ നിന്നെ
ചരണം - 1
പാരിടമഖിലം നീ പാലിക്കയാൽ നിജ-
ഭാരമൊഴിഞ്ഞുള്ളിൽ പരമാനന്ദേന