കിഞ്ചനാപി വിചാരവും നഹി ഗച്ഛ കേശവ കേവലം

പഞ്ചഗേഹമതിന്നു യാദവ പാണ്ഡവര്‍ക്കു കൊടുത്തിടാ

അഞ്ചുദേശമതങ്ങു നല്‍കുവതിന്നു സംശയമെങ്കിലോ

പഞ്ചഗേഹമതെങ്കിലും നൃപ പാണ്ഡവര്‍ക്കു കൊടുക്കണം

 

ചഞ്ചലത്വമതില്ല മാമകനെഞ്ചകത്തയി മാധവ

പഞ്ചദേശമതിന്നു യാദവ പാണ്ഡവര്‍ക്കു കൊടുത്തിടാ

ചഞ്ചലത്വമതിന്നു സാമ്പ്രതമെങ്കിലെന്റെ സുയോധനാ

പഞ്ചദേശമതെങ്കിലും നൃപാ പാണ്ഡവര്‍ക്കു കൊടുക്കണം

 

ജ്ഞാതിയല്ല നമുക്കഹോ യമജാതനെന്നു ധരിക്ക നീ

പാതിരാജ്യമതിന്നു യാദവ! പാണ്ഡവര്‍ക്കു കൊടുത്തിടാ

ധൃതരാഷ്ട്രഗിരം നിരസ്യ കുന്തീ-

സുതരാഷ്ട്രം വിസൃജാമി നൈവചൈവം

ധൃതനിശ്ചയമേഷ നാഗകേതും

സ്മിതപൂര്‍വ്വം സ്മ തമാഹ വാസുദേവഃ

ജ്ഞാതിവത്സല ഭൂരിഭൂതിത ഭൂപവീര മഹാമതേ

പാതിരാജ്യമതിന്നു നീ നൃപാ പാണ്ഡവര്‍ക്കു കൊടുക്കണം

 

സ മാതുലോക്തിം സരസം നിശമ്യ

സമാനമാനായ്യ  സഭാന്തരാളേ

സമാശയം സമ്മിളിതം സഗര്‍ഭ്യൈ-

സ്സമാബഭാഷേ സമവര്‍ത്തിസൂനും

രാവണ കേള്‍ക്ക നീ സാമ്പ്രതം ലോക-

രാവണ ! മാമകഭാഷിതം.

 

ഭാവമറിഞ്ഞോരോ ഭേദങ്ങളെന്തിനു

കേവലമുള്ളതുതന്നെ ഞാന്‍ ചൊല്ലുവന്‍

 

ദേവകുലാധിപ ബന്ധനകര്‍മ്മം

താവകനന്ദനന്‍ ചെയ്തതും

ആവതില്ലാഞ്ഞമരന്മാരതുകണ്ടു

ധാവതിചെയ്തതുമാരറിയാതുള്ളു?

 

രാവണൻ എന്നതും കേൾക്കുമ്പോളിന്നു

ദേവകളൊക്കെ വിറയ്ക്കുന്നു

കേവലമത്രയുമല്ല പരമിഹ

ജീവജാലങ്ങളശേഷം നടുങ്ങുന്നു.

 

ആരുമില്ല തവ തുല്യനായൊരു പൂരുഷനെന്നു ധരിച്ചാലും

രഘുവീര മഹാരഥദേവ സകലേശ്വര പീഡിക്കരുതേ

അഘരഹിത മഹാത്മൻ ദശരഥസുകുമാരകുമാര

പോരാളികളാകിയ കൗണപർ പാരാളും രാവണഹതയേ

നീരാളും മുകളിലൊളികുഴലിയെക്കണ്ടു വരുന്നുണ്ടു

നീരദരുചിസുരുചിരചികുരേ ചന്ദ്രാകൃതിസുന്ദരവദനേ
കോകിലസമകോമളവചനേ സീതേ മമ ദയിതേ