ഇതി സ തു ധൃതരാഷ്ട്രസ്സ്വാന്ധതാരാജലക്ഷ്മീം

സ്വസുത ഉപവിസൃജ്യ പ്രാപ്തദൃഷ്ടിസ്സഭീഷ്മ

ഹരിമനുവദുദാരൈസ്തോത്രമുഖൈർമ്മുമുക്ഷു

സ്തഭനു മുനിസമൂഹഃ പ്രാഹ ദുര്യോധനം തം

ജയ ജയ നരകാരേ ബാഹുസംശോഭിതാരേ

ദുരിതസലിലപൂരേ ദുഃഖയാദോഗഭീരേ

ജനമി മമപസാരേ മോഹസിന്ധാവപാരേ

ഭ്രമയ ന ബഹുഘോരേ തേ നമോ ദേവ ശൌരേ

സന്ധാനാര്‍ത്ഥമിതി ബ്രുവന്തമജിതം ത്വന്ധാത്മജോയം ജഗത്-

ബന്ധും തം ഭവബന്ധനച്ഛിദമഹോ ബന്ധും യദാരബ്ധവാന്‍

ശര്‍വ്വബ്രഹ്മമുഖാമരസുരനരക്ഷോണീസമുദ്രാദികം

വിശ്വം സ്വാത്മനി ദര്‍ശയന്‍ സ ഭഗവാന്‍ വിശ്വാകൃതിസ്സന്‍ ബഭൌ

അന്ധനന്ദന നന്നു നമ്മുടെ ബന്ധനത്തിനു താമസേ

ബന്ധമെന്തിതു ചൊൽക പാണ്ഡവബന്ധു ഞാനിതു കാണ്‍ക നീ

പാശമമ്പൊടു കൊണ്ടുവാ യദുപാശനെയിഹ കെട്ടുവാന്‍

നാശമങ്ങിതറിഞ്ഞു പാണ്ഡവരാശു വന്നിതഴിക്കണം

ചിത്രമത്ര വിചിത്രവീര്യജനല്ല നിന്നുടെ താതനും

അത്ര നീ വിധവാത്മജന്നുടെ പുത്രനെന്നു ധരിക്കണം

പാണ്ഡുനന്ദനരല്ല വൈരികള്‍ അന്യജാതരതല്ലയോ?

ഖണ്ഡിതം ക്ഷിതിമണ്ഡലം പരപാണ്ഡവര്‍ക്കു കൊടുത്തിടാ

ഭീമജിഷ്ണുയമൈരമൈവസ കോപമേഷ്യതി ധര്‍മ്മജന്‍

ഭൂമിപാലക ഭാഗമുള്ളതു പാണ്ഡവര്‍ക്കു കൊടുക്കണം

സൂചികുത്തുവതിന്നുമിന്നവകാശമിദ്ധരണീതലേ

വാശിയോടെ വസിച്ചിടുന്നൊരു പാണ്ഡവര്‍ക്കു കൊടുത്തിടാ

ഭൂരിവിക്രമവാരിധേ ബഹുസാരമാനസ നിന്നുടെ

പാരിലിന്നൊരു മന്ദിരം നൃപ പാണ്ഡവര്‍ക്കു കൊടുക്കണം