പാർത്ഥോസ്തദാനീം ധൃതരാഷ്ടമുക്താഃ

പ്രാപ്തായുധാസ്തം പ്രണിപത്യതാതം

ചേലുശ്ച ദുശ്ശാസനവാക്യതോനു-

ദ്യുതായ തത്രൈവ തദാഗതാസ്തേ

ആയുധമിതാവരുവിനരികേ വരുമേ ആയുസ്സുനിങ്ങൾക്കു പെരികേ

ഭവതു ഭവതാമഖീചഭുവികം ഭൃത്യഭാവവുമൊഴിഞ്ഞു സുഖമധികം

ക്രോധവുമതില്ല മമ കുരുകുലവിഭോ!

മയാ ആധിഭരമൂച്ഛിതഹ്രദയയാ
 

സാധുവര കഥിതമപിസപരുഷമിദം
ത്വയാസഹനീയമേവഹൃദി ദയയാ
 

ആയുധമെന്നുടയ പ്രിയതമരെയിക്ഷണം

അടിമയതൊഴിഞ്ഞു മമ തരണം
 

ആയതിനു നിന്മനസിയനുകമ്പതോന്നണം

അയി നൃപ! നമാമി തവ ചരണം

ഇത്ഥം വദന്ത്യാം ഖലു തത്സഭായാം

പാർത്ഥപ്രിയായാം പരിശങ്കമാനാഃ

അന്ധോനൃപോ ഭൃത്യകരാവലംബീ

രുന്ധൻശപന്തീമിതിതാമവാദീത്

ശാപമിതുപോരുമയി സദയേ ബാലേ

ദ്രൗപദീ! നിശമയ മമ തനയേ!

ഉഗ്രതരയാ ഗിരാ വ്യത്യയ മാ 

മാം ആഗ്രഹമതെന്തു തവ കഥയ

ദുശ്ശാസനാഹൃതമുഹു: പ്രവിരൂഢവസ്ത്രാ

ശ്രീവാസുദേവകരുണാമൃതപാത്രഭൂതാ

സാ ദ്രൌപദീ സദസി തത്ര സഹാനുജം തം

ദുര്യോധനം ശകുനി കര്‍ണ്ണയുതം ശശാപ

ബഹുചതിയാലേയീവണ്ണം ദ്യൂതേ

ഇഹ മമ കാന്തന്മാരെയുമധുനാ

സഹസാ‍ കിങ്കരരാക്കിയ ശകുനിയെ

സഹദേവന്‍ സമരത്തില്‍ ഹനിക്ക

കണ്ണതുകാട്ടിദ്ദുര്യോധനനെ

കണ്ഡൂയനമതുകൊണ്ടു മയക്കി

കർണ്ണത്തിൽ ചില കാര്യമ്പറയും

കർണ്ണനെയർജ്ജുനവീരൻ കൊൽക.

അപനയനാം ദുശ്ശാസനൻ അപഹരിച്ചീടുന്നു വസ്ത്രം

കപടഗോപരൂപ! ഗോപകമനീവസ്ത്രചോര! പാഹി

മുഗ്ദ്ധമതേ കൃഷ്ണേ! ചൊൽക ദുഗ്ദ്ധചോരൻ കൃഷ്നനോ വി -

ഭഗ്ദ്ധനഹോ തവ പാലനേ?

ഇദ്ധരാങ്കണം മുഗ്ദ്ധമായ് മാർജ്ജനം ചെയ്യണം

സ്നിഗ്ദ്ധതയില്ല നമുക്കു ധരിക്കെടീ ദഗ്ദ്ധയതാം നീയിതുചെയ്യായ്കിൽ

 

പാഞ്ചാലി കേള്‍ നിന്നുടെയ

പഞ്ചപ്രാണനാഥന്മാരും

അഞ്ചാതെകണ്ടേവം നില്ക്കവേ ചഞ്ചലഹീനം

പൂഞ്ചേലഞാനിന്നഴിക്കുവന്‍

 

വഞ്ചകവരനാം വസുദേവാത്മജ-

വഞ്ചതിബലവും കാണണമിപ്പോള്‍

ദുര്യോധനോദിത വചസ്യമിതാദരേണ

ദുശ്ശാസനേന വസനാഹരണോത്സുകേന

കൃഷ്ണേതി ഹന്ത രുദതീ സുദതീ സഭാം താം

കൃഷ്ണാ പ്രസഹ്യ കില താവദനായി ദീനാ

 

ദാസരതാകിയ പാണ്ഡവരിവരുടെ

ദാരങ്ങളെയിഹ സപദിവരുത്തുക
 

ദാസീകൃത്യമെടുപ്പാനവളെ

ശാസിച്ചീടുക ദുശ്ശാസനാ നീ

 

ഞാനും പത്നിയുമങ്ങിനെതന്നെ

നൂനം തേ പണയം