യാതൊന്നു തിരുവുള്ളത്തിൽ ജ്ഞാതമല്ലാതുള്ളു പോറ്റി
നാഥ ചൊൽവനെങ്കിലും ഞാൻ ചോദിച്ചതിനുത്തരമായ്
രാജസൂയം ചെയ് വാൻ സർവ്വരാജാക്കന്മാരെയും വെന്നു
വ്യാജമെന്നിയെ തിറ വാങ്ങീടേണമല്ലൊ വീര
ദുഷ്ടനാകും ജരാസന്ധനത്ര തിറ നൽകയില്ലാ
യുദ്ധേ മഗധനെക്കൊന്നു സത്രം കഴിക്കെന്നേ വരൂ.
 

ശ്ലോകം
എന്നിത്തരം മധുരിപോർവചനങ്ങൾ കേട്ടു
വന്നോരു നാരദനുമന്തണനും ഗമിച്ചൂ
അന്നേരമുദ്ധവനെ നോക്കി മുകുന്ദനേവം
സന്ദേഹമോടു വചനം മധുരം ബഭാഷേ.

ഭൂസുരേന്ദ്രമൗലേ ജയ ഭൂരിഗുണവാരിനിധേ
പദയുഗം കൈതൊഴുന്നേൻ സാദരം ഞാൻ മഹാമതേ
ദുഷ്ടനാം ജരാസന്ധനെ പെട്ടെന്നു വധിച്ചു മമ
ഭക്തരാകും ഭൂപന്മാരെ പാലിക്കുന്നേനെന്നു നൂനം
ഖേദമതുമൂലമിനി മേദിനീശന്മാർക്കു വേണ്ട
മേദിനീസുരേശാ സത്യം മോദേന പോയാലും ഭവാൻ.

ശ്ലോകം
അത്രാന്തരേ യദുപതിർന്നിജമന്ത്രിമുഖ്യൈ-
ർമദ്ധ്യേ സഭാം ബലനുമായ് മരുവും ദശായാം
കശ്ചിദ്വിജോ മഗധപീഡിത രാജവൃന്ദ-
സന്ദേശവാചകമുവാച മുകുന്ദമേവം.

എന്തതിന്നു സംശയം മൽ ബന്ധുവാം യുധിഷ്ഠിരന്നു
സന്തോഷേണ യാഗം ചെയ് വാനെന്തൊരു വൈഷമ്യം?
നാലാഴിചൂഴുന്ന ഭൂമി പാലിക്കുന്ന ധർമ്മജന്റെ
രാജസൂയം ശ്രമിപ്പാനായ് ഞാനിതാ പോകുന്നു.

കൃഷ്ണാ ജനാർദ്ദന പാഹിമാം വീരാ
വൃഷ്ണികുലോത്ഭവ പാഹിമാം
ഭക്തിമഞ്ചലാം ദേഹി മമ പരം
സക്തി മറ്റൊന്നിങ്കലില്ല നമുക്കഹോ
എങ്കിലോ ഞാൻ വന്ന കാരിയമതു
പങ്കജലോചനാ കേട്ടാലും
തിങ്കൾകുലമണി ദീപമാം ധർമ്മജൻ
തങ്കലാഗ്രഹം ഏറെയുണ്ടാകയാൽ
രാജസൂയക്രതു ചെയ് വതിനിന്നു
രാജാവിനുണ്ടതിനാഗ്രഹം
രാജീവലോചനാ നിൻ കൃപാവൈഭവാൽ
വ്യാജമകന്നതു സാധിപ്പിച്ചീടേണം
എന്നതു ചൊൽ വതിനായ് മുദാ തവ
സന്നിധൗവന്നു ഞാൻ ശ്രീപതേ
മുന്നം ഹരിശ്ചന്ദ്രനെന്നപോലെ ധർമ്മ-
നന്ദനൻ ധന്യനായ് മേലിൽ വിളങ്ങേണം.

ശ്ലോകം
ചെന്താമരാക്ഷനഥ മന്ത്രി പുരോഹിതാദ്യൈ-
സ്സന്തോഷമാർന്നരുളുമപ്പൊഴുതസ്സഭായാം
ചന്തം കലർന്നവതരിച്ചൊരു നാരദം ക-
ണ്ടന്തർമുദാ സവിനയം ഹരിരിത്യുവാച.

പദം
ദേവമുനിമാർതൊഴും നാരദമുനീന്ദ്ര തവ
പാദസരസിജം വന്ദേ പാവനശരീര
സർവലോകങ്ങൾ തന്നിലും സർവദാ സഞ്ചരിക്കുന്നു
ദോർവീര്യമുള്ളവരുടെ ഗർവം കളവാനായി
ഏതൊരു ലോകത്തിൽ നിന്നാഗതനായ് ഭവാനിപ്പോൾ
ഹേതുവെന്തെന്നതും ചൊൽക പാതകനാശനാ
എന്തൊരു മനോരാജ്യം തേ സ്വാന്തേ ചൊൽക മഹാമുനേ
എന്തെങ്കിലും സാധിപ്പിപ്പാനന്തരമില്ലല്ലൊ.
 

ഇടശ്ലോകം
ഇതി ബഹുവിധമോരോ വീരവാദം പറഞ്ഞ-
ങ്ങതിരണകുശലൗതൗ ഘോരയുദ്ധം തുടങ്ങി,
ഝടിതി വിവിദനെത്താൻ സംഹരിച്ചാശു മോദാൽ
മതിസമമുഖിമാരോടൊത്തു രേമേസ രാമൻ.