ശ്ലോകം
തദനുസ ബലഭദ്രൻ കാന്തമാരോടുമൊന്നി-
ച്ചതിമദനശരാർത്യാരൈവതം പുക്കു മോദാൽ
മധുരമധുമനോജ്ഞം പായയിത്വാച പീത്വാ
മതിസമമുഖിമാരോടൂചിവാൻ വാചമേവം.

പകുതിപ്പുറപ്പാട്

അക്കാലം ദ്വാരകായാം പുരിയിലഖിലലോകേശ്വരൻ വാസുദേവൻ
വിഖ്യാതൈർ മന്ത്രിമുഖ്യൈരഖിലഭുവനവും പാലനം ചെയ്തു മോദാൽ
ഭക്താനാമിഷ്ടദായീ നിജപിതൃജനനീ ഭ്രാതൃദാരാത്മജാദ്യൈ-
സൗഖ്യം വാഴുന്നു പാലാഴിയിൽ മലർമകളോടൊത്തുതാനെന്നപോലെ.

ദേവദേവൻ വാസുദേവൻ
ദേവകീനന്ദനൻ
രേവതീശനോടും നിജ സേവകന്മാരോടും
ഭക്തരായ് മേവീടും പാണ്ഡുപുത്രന്മാർക്കുളവാം
ആർത്തികളശേഷം തീർത്തു കീർത്തി വർദ്ധിപ്പിപ്പാൻ

ഇടശ്ലോകം
ഇതി മധുരിപുഗീതൈർന്നാരദൻ വീണവായി-
ച്ചതികുതുകമിയന്നു വിസ്മയപ്പെട്ടു രാജാ
യദുപതി മരുവീടും ദ്വാരകാം നോക്കി മന്ദം
ഗഗനപഥി ഗമിച്ചൂ കൃഷ്ണരാമേതിജപ്ത്വാ.

പദം
ധർമ്മതനൂജ ഞാൻ ദ്വാരക പുക്കുടൻ
നിർമ്മലമൂർത്തിയോടെല്ലാമുണർത്തിച്ചു
സമ്മതമോടു മുകുന്ദനുമായ് മുദാ
നിർമ്മലമാനസാ വന്നിടാം വൈകാതെ.
 

പദം
മുഖ്യമായുള്ളോരു രാജസൂയം ചെയ് വാൻ
പുഷ്കരനേത്രൻ തിരു മനസ്സെന്തുവാൻ?
ഇക്കാലം ദ്വാരകയ്ക്കുണ്ടോ തവഗതി
പക്ഷെ നിരൂപിക്കവേണം മഹാമുനേ

പദം
ഭൂപതേസ്തു ഭൂരിമംഗളം
ഭൂപതേ
ശ്രീപതിഭക്തരിൽ മുമ്പനാകും തവ
പാപങ്ങളുണ്ടോ ഭവിക്കുന്നു പാണ്ഡവ?
പാകാരിതുല്യരാം സോദരന്മാരോടും
വാഴ്ക ഭുവി മഹാ- കീർത്ത്യാ ചിരകാലം
പാണ്ഡുമഹാരാജൻ സ്വർഗ്ഗത്തിങ്കൽ നിന്നു
പാണ്ഡവ നിന്നോടു ചൊൽവാനൊരു കാര്യം
പുണ്യവാനെന്നോടു ചൊൽകയാൽ മോദേന
വിണ്ണിൽനിന്നാശു- വരുന്നിതു ഞാനെടൊ.
രാജായുധിഷ്ഠിര- നെന്നുടെ നന്ദനൻ
രാജസൂയം ചെയ്ക- വേണമെല്ലാം കൊണ്ടും
രാജാഹരിശ്ചന്ദ്ര- നിന്നും സുരലോകേ
രാജസൂയം ചെയ്ക- യാലെ വിളങ്ങുന്നു
എന്നുള്ള വൃത്താന്ത- മെന്നോടു ചൊല്ലുവാൻ

ശ്ലോകം
ഇത്ഥം തത്ര യുഥിഷ്ഠിരൻ ദയിതായാ മോദേന വാഴും വിധൗ
വൃത്രാരാതിപുരാൽ സനാരദമുനിസ്സം പ്രാപ്തവാൻ തൽ പുരേ
സുത്രാമാവിനു തുല്യനാം നൃപവരൻ ഭക്ത്യാ മുനീന്ദ്രം തദാ
നത്വാ പ്രീതിപുരസ്സരം സകുശലപ്രശ്നാദിഭിഃ പ്രോചിവാൻ.