സോദര പാർത്ഥ മഹാരഥ കേൾക്ക നീ
സാദരമെന്നുടെ വാക്കുകളെല്ലാം
മാധവകൃപയാലസാദ്ധ്യമായില്ലൊരു
സാധനവുമെന്നു കരുതുക സുമതേ
സാധുതരം ഖലു മാഗധനിധനം
ബാധയകന്നിതു സാധുജനാനാം.

ശ്ലോകം
രാജസൂയമതിനായ് വരേണമെ-
ന്നാദരേണ നൃപതീൻ വദിച്ചുടൻ
തേരിലേറി നടകൊണ്ടു മൂവരും
പ്രാപ്യ പാർത്ഥനവനീശമൂചിവാൻ.

പദം
ആര്യ തവ പാദയുഗളമിപ്പോൾ
ശൗര്യജലനിധേ കൈതൊഴാം
കരുണാവാരിധേ ഞങ്ങൾ ധരണീസുരരായ് ചെന്നു
മഗധനോടു യുദ്ധം യാചിച്ചിതെന്നേ വേണ്ടൂ
മന്നവൻ ജരാസന്ധൻ തന്നോടു യുദ്ധം ചെയ്തു
കൊന്നിതു ഭീമനവൻ തന്നെയെന്നറിഞ്ഞാലും
കാരാഗൃഹത്തിൽ തത്ര വീറോടെ കിടക്കുന്ന
രാജാക്കന്മാരെയെല്ലാം മോദമോടയച്ചിതു
മല്ലാരി കരുണയാലെല്ലാമേ ജയം വരും
അല്ലലകന്നു യാഗം അനുഷ്ഠിക്ക യുധിഷ്ഠിര.

ഇടശ്ലോകം
പ്രാപ്തേ ജരാസന്ധവധേ മുകുന്ദൻ
തല്പുത്രമമ്പൊടഭിഷിച്ച്യ രാജ്യേ
സർവ്വാൻ നൃപനാശു വിമുച്യ ഭൂപൈഃ
സംസ്തൂയമാനോ മുദിതോഖിലാത്മാ.

അഭിനയശ്ലോകം
വീരന്മാർ തമ്മിലേവം കഠിനതരമുടൻ ദ്വന്ദ്വയുദ്ധം തുടങ്ങീ
പാരം ഭീമൻ തളർന്നു തദനു വിജയനാൽ തദ്വധോപായ സാരം
സാരജ്ഞൻ കണ്ടു ഭീമൻ, ഝടിതി മഗധനെ തള്ളിയിട്ടാശു ദേഹം
നേരെക്കീറിക്കളഞ്ഞ പ്പവനജനവനെ കാലഗേഹത്തിലാക്കി.

മതി മതി നിന്നുടെ പൗരുഷ വചസാ
കൊതി തവ രണമതിലുണ്ടെന്നാകിൽ,
ഗദയുടനമ്പൊടെടുത്തു- തടുത്തതി
മദമൊടു രണഭുവി വരിക ദുരാത്മൻ.

ശിഷ്ടരതാകിയ ഭൂപതിവരരെ
കെട്ടുപിണച്ചിഹ കാരാഗൃഹമതി-
ലിട്ടുവലയ്ക്കും നിന്നുടലാശു ത-
കർത്തീടുവൻ മമ മുഷ്ടികളാലേ.
 

ശങ്കവെടിഞ്ഞിഹ ഭൂപതികുലമൊരു
ശൃംഖലകൊണ്ടു തളച്ചതി സഹസാ
ഹുംകൃതിയാൽ മരുവീടും മമ യമ-
കിങ്കരവരരെയുമില്ലൊരുഭീതി.

ഹന്തവിവാദം തീർപ്പാൻ നിന്നുടെ
അന്തകനാകിയ ഭീമനെടൊ ഞാൻ
അന്തരമില്ലിഹ നമ്മൊടെതിർത്താൽ
അന്തക സീമനി തവഖലു വാസം
കഷ്ടമഹോ ചരിതം കുമതേ തവ
കഷ്ടമഹോ ചരിതം
ശക്തിപെരുത്ത ഹിഡിംബനേയും യുധി-
തൽസമനാം ബകരാക്ഷസനേയും
ബദ്ധരുഷാ കൊലചെയ്തേൻ ഞാൻ, പുന-
രത്രഭവാനോടെന്തിഹ ദണ്ഡം?