ശ്ലോകം:
ഇത്ഥം പറഞ്ഞു ദശകണ്ഠനോടിന്ദ്രജിത്തും
സ്വസ്ഥം വസിച്ച സമയേ ബത പക്ഷിരാജന്‍
താര്‍ക്ഷ്യൻ സമേത്യ നൃപ പുത്രരൂജം കളഞ്ഞു
സ്വൈരം സ്ഥിതം രഘുവരം നിജഗാദമോദാല്‍

പദം:
രാമ രാമ മഹാമതേ ജയ രാജ മാന കളേബര
രാമ ഭീമ ഗുണാകര ജയ രാജ രാജ ശിഖാമണേ
രാവണാദി നിശാചരാന്തക രാജ ചാരു മുഖാരി  മര്‍ദ്ദന
രാജമാന ശരാസബാണ വിരാജമാന കരാംബുജ

ഇന്ദ്രജിത്താകിയൊരു നീ നന്ദനനെനിക്കു
നന്ദിയോടു വാഴുകയിൽ സന്താപമെന്തു
എത്രയും സന്തോഷമായി  യുദ്ധഭൂമിതന്നിൽ
പത്രികൊണ്ടു രാമനെ നീ കൊല്ലുകകൊണ്ടു

ശ്ലോകം
വിഭീഷണം രാവണിരേവമുക്ത്വാ
പുരം സമേത്യാശു നിശാചരേന്ദ്രന്‍
നൃപാത്മജൌതൌ  ഭുജഗാസ്ത്രബന്ധാല്‍    
പതിച്ച വൃത്താന്തമുവാച  താതം

പദം
പങ്‌ക്തി കണ്ഠാ കേള്‍ക്ക താതാ! ചിന്ത തെളിവോടു
ബന്ധിച്ചു ഭുജഗാസ്ത്രത്താൽ രാമം സാനുജം
ചിന്തയിലേതും തന്നെ നീ സന്താപം ചെയ്യാതെ
പന്തേലും മുലയാകിയ സീതയാ ചേര്‍ന്നു
സന്തതം രമിച്ചു കൊള്‍ക ബന്ധുരാംഗവീര
സന്താപം രാമനാലിനിയുണ്ടാകില്ല

ശ്ലോകം
തദനു രഘുവരന്തം സൈനികൈസ്ഥസ്തിവാംസാം
ദശമുഖ തനയോസാവീന്ദ്രജിത്സിദ്ധമാര്‍ഗ്ഗേ
കപിവരയുവരാജാക്ഷോഭിതാത്മാ മറഞ്ഞൂ
നൃപരെയുമുരഗാസ്ത്രം കൊണ്ടു ബന്ധിച്ചു ചൊന്നാന്‍

ഏവം  കഥിച്ചഥ  വിഭീഷണ ലക്ഷ്മണൌഘൌ
വേഗേന കൊന്നവരെയും രണഭൂമി തന്നില്‍
ശ്രീരാമചന്ദ്രനൊടെതിർത്ത്ഥ രശ്മികേതു
മിത്രഘ്ന യജ്ഞ കലുഷാദികളോടുമപ്പോൾ.

താവഛ്‌ശ്രീരാമചന്ദ്രന്‍ നിശിചര നിധനം ചെയ്തു കോദണ്ഡപാണി
സൂര്യന്‍ താനസ്തമിച്ചു പുനരപി കലഹം ഘോഷമായ് ച്ചെയ്തുസര്‍വ്വേ
സംഖ്യാഹീനന്തദാനീം നിശിചര നികരം ചത്തൊടുങ്ങീ പരേതേ
രാമാസ്ത്രൈഃഖിന്നചിത്താസ്സപദിവിഗതരായ് മോദമാപുഃ കപീന്ദ്രാഃ

മിത്രഘ്ന കേളെടാ മൂഢ യാതുധാന
അത്ര കൊല്ലുവന്‍ ഞാൻ നിന്നെയെന്റെ മുല്‍ഗരത്താൽ

രാവണാനുജനായ നീ രാവണന്നു
വൈരിയായതു മരിപ്പാനായി നൂനമല്ലോ
മിത്രഘ്നനാമെന്നെ നിന്നെക്കൊല്ലുവാനായി
ശത്രുഘ്നനാം  രാവണനയച്ചതിപ്പോളല്ലോ