ചഞ്ചലത്വമതില്ല മാമകനെഞ്ചകത്തയി മാധവ

പഞ്ചദേശമതിന്നു യാദവ പാണ്ഡവര്‍ക്കു കൊടുത്തിടാ

ജ്ഞാതിയല്ല നമുക്കഹോ യമജാതനെന്നു ധരിക്ക നീ

പാതിരാജ്യമതിന്നു യാദവ! പാണ്ഡവര്‍ക്കു കൊടുത്തിടാ

ഇത്യുക്ത്വാ ദ്രുപദാത്മജാം പ്രരുദതീമാശാസ്യ വിശ്വംഭര:

സാത്യക്യുദ്ധവ മുഖ്യയാദവവരൈസ്സാര്‍ദ്ധം തഥാ താപസൈഃ

ഗത്വാ പ്രേക്ഷ്യ സുയോധനഞ്ച സകലം ശ്വഃപ്രാതരിത്യാലപന്‍

ഭോക്തും ക്ഷത്തൃപുരം യയാവഥ നൃപാന്‍ ദുര്യോധനഃപര്യശാത്

 

യാഹി ജവേന വനേ യമാത്മജ

യാഹി ജവേന വനേ

 

മോഹിജനങ്ങളില്‍ മുമ്പനതാം തവ

മോഘമുപക്രമമഖിലവുമറിക

 

ദാരസഹോദരപരിവാരനതായ്

ദാരുണമാകുമരണ്യതലത്തില്‍
ഈരാറാണ്ടു വസിക്ക ജഗത്തുക-

ളീരേഴിന്നും ഹാസാസ്പദമായ്

 

പിന്നയുമങ്ങൊരുവത്സരമൊരുപുരി-

തന്നിലശേഷരുമൊന്നിച്ചങ്ങിനെ
മന്നവകീട, വസിക്കണമെന്നതു

മന്നിലൊരുത്തരുമറിയരുതേതും

 

അന്നറിവാന്‍ വഴി വന്നാല്‍ കൌതുക-

മെന്നേ പറവതിനുള്ളു വിശേഷം

 

ദാസരതാകിയ പാണ്ഡവരിവരുടെ

ദാരങ്ങളെയിഹ സപദിവരുത്തുക
 

ദാസീകൃത്യമെടുപ്പാനവളെ

ശാസിച്ചീടുക ദുശ്ശാസനാ നീ

 

അനുജന്മാരിവരനുഗതരായ് മമ

നനു വദ കിം പണയം?

പരവശഭാവമിതെന്തു പൃഥാസുത!

പറയുക കിം പണയം?

അധുനാപി ജയം മമ ഖലു ധര്‍മ്മജ

അധനിക! കിം പണയം

സഹജനിവന്‍ മമ സചിവനതായതി-

സാഹസ കിം പണയം?

രാജ്യമശേഷമെനിക്കായെന്നാല്‍

പ്രാജ്യത കിം പണയം