ശ്ലോകം.
ഊണിന്നാസ്ഥകുറഞ്ഞു നിദ്ര നിശയി-
ങ്കൽപ്പോലുമില്ലാതെയായ്‌,
വേണുന്നോരൊടോരാഭിമുഖ്യമൊരു-
നേരം നാസ്തി; നക്തംദിവം
കാണും, പോന്നു പുറത്തുനിന്നു കരയും
ഭൈമീ; നളന്നന്തികേ
താനും പുഷ്കരനും തദീയവൃഷവും
നാലാമതില്ലാരുമേ.

ശ്ലോകം.
 
ആവിഷ്ട:കലിനാ ഖലേന ഹൃദയേ
പര്യസ്തധീർന്നൈഷധഃ
പാപിഷ്ഠേന സ പുഷ്കരണേ വിജിതോ
ദ്യുതായ ഭൂയോ രതഃ
ഹാ! കഷ്ടം! കിമിദം ബതേ,തി രുദതീം
കാന്താഞ്ചനോസാന്ത്വയ-
ന്നേദിഷ്ഠാൻ നഗരൗകസോപി സചിവാൻ
നാപശ്യദാപദ്ഗതഃ
 
പല്ലവി.

ദേവനം വിനോദനായ ദേവനിർമ്മിതം

അനുപല്ലവി.

ഏവനിതിനു വിമുഖനറികിൽ
ദേവദൈത്യമാനുഷേഷു?

(കളിക്ക്‌ഇടയിലാണ്‌ ഈ ഭാഷണം)

ചരണം. 1

വാതുചൊല്ലിപ്പൊരുതുചൂതു, കൈതവമില്ലേതു മേ,
അപജയപ്പെട്ടായോ പഴുതായോ കൊതി?
ഭൂയോ യദി വാതുചൊൽക.

ചരണം. 2  (നളൻ)

ശ്ലോകം.

ഉത്സാഹിതോഥകലിനാമലിനാശയോസൗ
സത്സാഹസേ നിഷധപുഷ്കരധൂമകേതുഃ
നിസ്സാരതാമനനുചിന്ത്യ ച പുഷ്കരഃ സ്വാം
തത്സാഹ്യമത്താമതിരേത്യ നളം ബഭാഷേ.
 
പല്ലവി.

വീരസേനസൂനോ, വൈരിവിപിനദാവകൃശാനോ,

അനുപല്ലവി .

നാരിയോടും വിജനസംവാസം
നീരസമത്രേ വീരവരാണാം.

ചരണം.1

പോരിലണഞ്ഞാലാരിലുമുണ്ടോ
ഭീരുത ചേതസി തേ?
പോരാളികളാധിതമന്മഥ-
മംഗനമാർചരണങ്ങൾ വണങ്ങുമോ?

ചരണം. 2

പാർത്തിരിയാതെ പാർത്ഥിവ; ചൂതിനു
നേർത്തിരിയെന്നൊടു നീ;
ഓർത്താലതു കീർത്ത്യാവഹമറിക
വിരിഞ്ചവിരചിതമവഞ്ചനമവനിയിൽ.

പല്ലവി

പുഷ്കര, നീ പഴുതേ ജന്മം നിഷ്ഫലമാക്കരുതേ.

അനുപല്ലവി.

ദുഷ്കരമായിട്ടൊന്നുമില്ല കേൾ
മത്സഹായമുണ്ടായാലേവനും.
നളനും നീയും ഭേദമെന്തിവിടെ?
നാടു വാഴ്ക നളനെവെന്നു സമ്പ്രതി.

ചരണം. 1

നേരെ നിന്നൊടെടോ ഞാൻ പുനരാരെന്നും പറയാം,
പാരിലെന്നെയിന്നാരറിയാത്തവർ?
വൈരി വൈരസേനിക്കിഹ ഞാൻ കലി,
തവ ഞാൻ മിത്രം, തസ്യ നാടു ഞാൻ
തേ തരുന്നു, ചൂതുപൊരുക പോരിക.

ചരണം. 2

ശ്ലോകം.

കോപമത്സരവശംവദഃ കലിർ-
ദ്വാപരേണ സഹ മേദിനീം ഗതഃ
സ്വാപദേ സ്വയമചോദയജ്ജളം
സ്വാപതേയഹരണായ പുഷ്കരം.

പല്ലവി.

അരികിൽ വന്നു നിന്നതാരെ,ന്തഭിമതം?
അഖിലമാശുചൊൽക.
അനുപല്ലവി.
അറികയില്ലെങ്കിലും അഭിമുഖന്മാരെക്കണ്ടെൻ-
മനതാരിലുണ്ടൊന്നുന്മിഷിതം ഝടിതി.

ചരണം. 1

ധരണിയിലുള്ള പരിഷകൾ നളനെച്ചെന്നു കാണും,
അവർക്കു വേണ്ടും കാര്യം നളനും സാധിപ്പിക്കും,
ദൂരത്തുന്നാരും വരികയില്ല നമ്മെക്കാണ്മാൻ.

ചരണം. 2

ചരണം.2

പുഷ്പകരനെന്നുണ്ടേകന്‍ തത്കുലസമുദ്ഭവന്‍
മുഷ്കരനാക്കേണം നാം സത്കരിച്ചവന്‍തന്നെ.
അവനവനുടെ മണിധനചയപരിജന-
പുരജനപദമുഖമഖിലവും പണയമായ്‌
ദേവനേ ജയിപ്പാനും കാനനം പൂകിപ്പാനും മതി.