ശ്രീരാമനവമരുൾചെയ്തതു കേട്ടശേഷം
വീരസ്സമേത്യ നിജഗേഹമുടൻ കപീന്ദ്രൻ;
താരാധിപോപമമുഖീം തരുണീം മനോജ്ഞാം
താരാമുവാച മൃദുലസ്മിതശോഭിവക്ത്രാം.

പദം
താരേ, താരേശവദനേ ചാരുതരാംഗി, വല്ലഭേ!
നീരജദളായതാക്ഷി, നാരീരത്നമേ!
ശ്രീരാമനരുളി നിങ്ങൾ നാരിമാരെല്ലാരുംകൂടെ
നാരീമൗലി സീതയോടയോദ്ധ്യയിൽ പോവാൻ
വൈകാതെയതിന്നായ് നിങ്ങളെല്ലാപേരുംകൂടെ
പോകവേണം സാകേതത്തിൽ സീതയാ സാകം

അസ്തു തഥാ രഘുനന്ദന രാമ, സ്വസ്തി ഭവതാത്തവ നിസ്തുലവീര
സൗമിത്രേ, നീ രാമനെയനിശം കാമം ശുശ്രൂഷിക്ക സസീതം
ധർമ്മം പ്രാപ്സ്യസി ധർമ്മജ്ഞ ലക്ഷ്മണ
നിർമ്മലമാകും യശസ്സും ലഭിക്കും
ദേവദേവൻ മഹാദേവൻ, വിധിയും ദേവേന്ദ്രനും ദേവതാപസന്മാരും
നിർമ്മലമാകും ബ്രഹ്മമാം തേജസ്സാം ചിന്മയൻ രാമനെ അർച്ചിക്കുന്നല്ലോ?

(സീതയോട്)
മാ കുരു സീതേ, രാമേ, കോപം മാനിനീമൗലേ ജാനകീ ബാലേ
ലോകാപവാദമതില്ലാതെയാക്കുവാൻ നാകാലയനാഥനാകിയ രാമൻ
അഗ്നിപ്രവേശത്തെച്ചെയ്യിച്ചു നിന്നെ സൽകൃതേ ജാനകീ സീതേ സുമതേ!

പുത്രനൊപ്പം നിന്നെ വെടിയുന്നുണ്ടെന്ന-
ത്തലൊടും മുന്നം കൈകേയിയെ നീ  
അരുളിയ ശാപം പോവതിനായി കുരു സന്തോഷം നരവര താത!

ശ്ലോകം

അർദ്ധേന്ദുമൗലിയുരചെയ്തതു കേട്ടശേഷം

നത്വാ നൃപം ദശരഥം സഹജേന സാകം ചിത്താനുമോദമൊടു രാഘവനാളുമപ്പോൾ

ബദ്ധാഞ്ജലിം ദശരഥോ രഘുവീരമൂചേ



പദം

നീരാളും മുകിലൊളിവിനെ വെല്ലും ചാരുതരാംഗ, രഘുത്തമ രാമ!

പാരാളും നൃപരടിപണിയുന്നൊരു

പോരാളികൾമണിമൗലേ, ബാല!

രാവണൻ
വാരയ മേ വിശിഖാൻ സുഭീമാൻ രാഘവ, ശൗര്യനിധേ,
വൃത്രവിമർദ്ദനദത്തരഥത്തിൽ കേതനമെയ്തുമുറിച്ചിടുവൻ.
സാധുശരങ്ങളയച്ചിഹ നിന്നുടെ മാതലിയെക്കൊലചെയ്തിടുവൻ.

ശ്രീരാമൻ
മാതലിയേയെയ്യുന്നൊരു നിന്റെ ശരാസനമെയ്തു മുറിച്ചിടുവേൻ
വാരയ മേ വിശിഖം സുഭീമം രാവണ, ശൗര്യനിധേ!
സാധുതരം തവ തേരുതെളിക്കും സൂതനെയെ ഹനിച്ചിടുവൻ

രാവണൻ
ആജിയിലാശു ജവത്തോടടുക്കും വാജികളെയെയ്തു കൊന്നിടുവേൻ

ശ്രീരാമൻ
ഭീമനിനാദകളാകിയ നിൻ രഥനേമികളെയെയ്തറുത്തിടുവേൻ

രാവണൻ:
മാനുഷരാഘവ, നിന്നെ ഹനിപ്പാനാസുരമസമയച്ചീടുന്നേൻ.

ശ്രീരാമൻ:
രാവണ, നിനനുടെയാസുരമസം ആഗ്നേയത്താൽ ഖണ്ഡിക്കുന്നേൻ.

രാവണൻ:
രാമ, മയൻ മമ തന്നതൊരസ്ത്രം ഭീമതരമിതയച്ചീടുന്നേൻ.

ശ്രീരാമൻ:
രാവണ, നിന്നുടെ ഘോരമയാസ്ത്രം ഗാന്ധർവേണ തടുത്തീടുന്നേൻ.

രാവണൻ:
സൗര്യവരാസ്ത്രമയച്ചീടുന്നേൻ വിരവൊടു നിൻ തലമുറിചെയ്വതിനായ്.

ശ്രീരാമൻ:
വിശിഖവരൈരിഹ തവ സൂര്യാസ്ത്രം സുശിതൈരധികം ശിഥിലം ചെയ്തുവേൻ.

ശ്ലോകം:

ഇത്ഥം പറഞ്ഞു സഹജേന സ രാമചന്ദ്രൻ

യുദ്ധത്തിനാർത്തു ദശകണ്ഠനഥാജഗാമ

വൃത്രാരി നല്കിയ രഥേ കരയേറി രാമൻ

പോരിന്നെതിർത്തു ദശകണ്മുവാച വേഗാൽ.

വൈരി രാവണനാകിയ വീരരിൽമൗലി രാമന്നു
സീതയെ നല്കുകയോ ഞാൻ കാതരാക്ഷി ജീവനാഥേ!
അല്ലയായ്കിൽ രാമൻതന്റെ നല്ല ബാണംകൊണ്ടു യുദ്ധേ
ചൊല്ലെഴും ദേവലോകത്തിൽ മെല്ലവേ ഞാൻ പോകയോതാൻ.
ചൊല്ലുക കാര്യമെന്നോടു നല്ലമതിയുള്ള ധന്യേ!
വല്ലാതെ വലഞ്ഞു ഞാനും വല്ലഭേ, മനോഹരാംഗി!
 

ശ്ലോകം:
തദനു നിശിചരാ വിദ്രവിച്ചു പുരത്തിൽ
ത്വരയൊടു ദശകണ്ഠം പ്രാപ്യ ചൊന്നാരവസ്ഥാം
സുതവധമതു കേട്ടിട്ടപ്പൊഴേ വീണു ഭൂമൗ
മതിയതിലതിതാപാൽ കാന്തയാം താം ജഗാദ.

ലക്ഷ്മണാ, നീ സേനയോടും പോക വിഭീഷണനോടും
രാക്ഷസനെക്കൊന്നു വേഗാൽ ഇങ്ങു വരിക സഹജ