സന്മതേ, വാനരേശൻ സുഗ്രീവനും, രാക്ഷസേശൻ വിഭീഷണനും

സന്മതേ നീ വാനരപുംഗവ,  തേരിൽ മാനവേന്ദ്രൻ കാണാകുന്നു
ജാനകിയും ലക്ഷ്മണനും സേനകളും കാണാകുന്നു
സന്മതേ, നീ കാൺക രാമപാർശ്വങ്ങളിത്തന്നെ നില്പവരാരു ചൊല്ലുക!

കാൺക സാധോ, ചിന്മയാകൃതേ ഭരത,
പുഷ്പകമാം വിമാനമതാ കാണാകുന്നു

നേരുതന്നെ കപിവീരാ ശ്രീരാമൻ വരുന്നുവല്ലോ

ഭ്രാതൃവത്സല ഭരത, സത്യമേവം ചൊന്നതു ഞാൻ
ദേവേന്ദ്രവരത്തിനാലെ കാനനവൃക്ഷങ്ങളെല്ലാം
പക്വമധുക്ഷാളികളായി തിന്നുമദിച്ചു കപികൾ
ഉച്ചത്തിൽ നദിച്ചിടുന്ന ശബ്ദമല്ലോ കേൾക്കാകുന്നു

ശ്ലോകം
ഇതി പവനജവാക്യം കേട്ടു മോദേന രാജാ
പുരമഥ ലസമാനാം താം വിതാനിച്ചയോദ്ധ്യാം;
ജനനിഭിരഥ പൗരൈർദ്രഷ്ടുകാമസ്സ രാമം
ഗുഹനിലയസമീപം പ്രാപ്യ ചൊന്നാൻ തമേവം.

പദം
സന്മതേ, നീ കേൾക്ക സാധോ, ചിന്മയാകൃതേ
കുത്ര രാമചന്ദ്രൻ നീയസത്യമത ചൊല്ലിയോതാൻ.

രാഘവൻ നടകൊണ്ടു ഗുഹനെയും കണ്ടു പിന്നെ
അഘരഹിതനാം ഭരദ്വാജനെക്കണ്ടു
ദശരഥൻ ദിവി പോയശേഷം ദണ്ഡകാവനേ
പിശിതാശി വിരാധനെക്കൊന്നു ശ്രീരാമൻ
രാവണാനുജയായ ശൂർപ്പനഖിയെപ്പിന്നെ
മൂക്കും മുലയും കൊയ്തു ലക്ഷ്മണൻ വീരൻ
തത വന്നൊരു വരം ഭൂഷണം ത്രിശിരസം
കൃത്തരാക്കിയുംചെയ്തു രാമൻ ശ്രീരാമൻ
പഞ്ചവടിയിൽ വന്നു മാരീചം കൊന്നു രാമൻ
ചഞ്ചലാക്ഷിയെയുടൻ രാവണൻ കൊണ്ടുപോയി
തത്കരഹതനാം ജടായുവെക്കണ്ടു രാമൻ
വൃത്താന്തവുമറിഞ്ഞു തം സംസ്കരിച്ചല്ലോ
ഘോരനാം കബന്ധനെ വീരൻ രാഘവൻ കൊന്നു
ഘോരയാമയോമുഖീം വികൃതയാക്കിച്ചെയ്തു

കപിവീര, രഘുവീരൻ ഇവിടെനിന്നു പോയാറെ
ഭൂപൻ ചരിച്ചതെല്ലാമുരചെയ്ത്കെന്നോടു

ശ്ലോകം
ഏവം പറഞ്ഞു ഹനുമന്തമയച്ചു രാമൻ
തത്രൈവ വാണു രജനീം ഹനൂമാൻ മഹാത്മാ,
ഗത്വാ രഘുത്തമസഹോദരമാശു നത്വാ
കൃഷ്ണാജിനാംബരജടാധരമേവമൂചേ

പദം
ശ്രീരാമജടാധര പാവനമൂർത്തേ,
ശ്രീരാമൻ വരുന്നിങ്ങു ജിതശത്രുവായി

വല്ലഭ! എന്മനതാരിൽ മുന്നമേയുണ്ടല്ലോ മോഹം
നല്ലാർമൗലി ജാനകിയെക്കാണേണമെന്നു
വില്ലാളികൾമൗലിരത്നം ചൊല്ലെഴുന്ന രാമചന്ദ്രൻ
വല്ലഭയോടയോദ്ധ്യയിൽ പോരുന്നു ഞങ്ങൾ