താപസശിരോമണേരാജ്യേവരുത്തുവാന്‍
രാഘവനെയിന്നുപോകുന്നേന്‍
ഭൂപകുലമൌലിയല്ലൊ ഭൂമിപാലനിനി
അന്തംഗതേദശശതാംഗേ
 

രാജ്യഭരണം ചെയ്തിടാതെ നീ കാനനെ വരുവതിനു വദ കാരണം മേ
രാജകുലമൌലിയാംരാമന്‍റെവാസവും
ചോദിപ്പതിന്നെന്തിദാനീം
 

കേകേയനരേന്ദ്രനോടുപോയിരുന്നേനയെ
കേവലമിതൊന്നടിയനറിയേന്‍
ചിത്തമദമുള്ളസുരദാരണബലംജനക-
നത്രിദിവലോകമതിലായി
 

ഭരത തവ ചൊല്‍വതിനു സംശയം മാനസേ
കരുതിനേനൊരു കാരണേന
പരുഷമതിയായി നിന്മാതാവു രാഘവം
തര്‍ഷമൊടുഗഹനഭൂവിയാക്കി

ഭരതവചനമേവംകേട്ടുടന്‍വ്യാധനാഥന്‍
കരുതിമതിയില്‍മോദംപൌരലോകാനശേഷാന്‍
വിരവൊടുപുളിനാന്താലക്കരെയ്ക്കാക്കിയപ്പോള്‍
ഗുരുതപമൊടുവാഴുംമാമുനിന്തേദദര്‍ശൂഃ

മുനിവരഭരദ്വാജതവചരണപങ്കജം
വിരവോടിഹവന്ദേസമോദം
മനുതിലകനെവിടെവസതിമേ
മാമുനേ! കരണയൊടുവദകാനനാന്തേ

വാട്ടംകൂടാതെശൌര്യാകരഗുഹവചസായുദ്ധസന്നദ്ധരാകും
കാട്ടാളന്മാര്‍പുളച്ചങ്ങിനെയണിയണിയായ്വന്നണഞ്ഞോരുനേരം
പെട്ടെന്നുള്‍ച്ചൂടിനോടേഭരതനമലനാമഗ്ഗുഹംമുന്നമേതാന്‍
കോട്ടംകൈവിട്ടുചൊന്നാന്‍ കുലചിലകള്‍കുലച്ചുള്ളതെല്ലാമൊഴിച്ചു.

ശൃണു!മമവചനംഗുഹശൂരതരനി
മന്നവന്‍ദശരഥഭൂപന്‍മരിച്ചുപോയീയിന്നു
രാഘവനെഞാനാനേതുംയാമി
നിന്നോടമര്‍ചെയ്വാനല്ലവന്നിഹഞാനും
എന്നുടെജനനിയാംകൈകേയിരഘുവീരം
വന്യവൃത്തിയാക്കിയതൊന്നുമറിയേനഹം
എല്ലാരുമധുനാനല്ലവില്ലാളിരാമന്‍
കല്യാണലായമായ പല്ലവദത്തെക്ക-
ണ്ടല്ലലൊഴിപ്പതിന്നായല്ലോപോകുന്നുഞങ്ങള്‍
 

ഗംഗാകുലേവസിക്കും ഗുഹനിതുസകലം കേട്ടുനീലാംബുദശ്രീ-
സങ്കാശാംഗനാകും രഘുവരനൊടമര്‍ചെയ്വതിന്നായിദാനീം
കൈകേയിസൂനുതാനും വരുവതതിനുകില്ലില്ലപാര്‍ക്കുന്നനേരം
നാകേശന്‍തന്നൊടൊക്കും നൃപമണിവിഭൂമേയെന്നതോര്‍ത്തുള്ളിലുലേ