മന്ദമ്മന്ദം സുമന്ത്രന്‍ അധികവിവശനായ് ചെന്നുപൂക്കുവയോദ്ധ്യാ-
മ്മന്ദാകിന്യാസ്തടാന്താല്‍വഴിയില്‍ വിവശരായ്വീണുകേണുള്ള പൌരൈ
സന്താപത്തോടിരിക്കും ദശരഥനൃപനെസ്ത്രോത്രവുംഞ്ചെയ്തുനത്വാ
ഹന്താവൈകരാകരണാംരഘുവരനടവീതന്നിലായെന്നുചൊന്നാന്‍
 

ഭൂമിപാലാംണിഞ്ഞിടുംമുടിമീതില്‍മേവിയരത്നമേ
രാമനോടുരഥേനസാകുംഗംഗയളവുംപോയി ഞാന്‍

രാമവാക്യത്തെക്കേട്ടമ്മാമുനീമൌലിരത്നം
രാമനീചിത്രകൂടം പുക്കുവാണീടുകെന്നാന്‍
രാഘവന്‍കേട്ടശേഷം യാത്രയുഞ്ചൊല്ലിവേഗാല്‍
രമ്യമാം ചി്ത്രകൂടം പുക്കിരുന്നുനരേന്ദ്രന്‍
 

കാര്യകാര്യങ്ങള്‍ സാധിപ്പാന്‍ മാമുനികള്‍ തപം ചെയ്യും
രമ്യമാകും ചിത്രകൂടം പുക്കുവാഴ്ക നീയും

മാമുനീവര്യനേവം ചെന്നതുകേട്ടുരാമന്‍
യാമിനിനാഥവക്ത്രന്‍ ശ്രീഭരദ്വാജനോടു
ശ്യാമളന്‍ കോമളാംഗന്‍സാദരംസാരസാക്ഷന്‍
തുമൊഴീകൊണ്ടുനന്നായ് സ്ത്രോത്രവും ചെയ്തുചൊന്നാന്‍

മാമുനികുലതിലകമാമകജനകനരുള്‍
മാനസേമാനിച്ചു ഞാനും കാനനെ വന്നു
താതന്‍മുന്നം കൈകേയിയാംമാതാവിന്നുരണ്ടുവരം
ചേതസാകൊടുത്തതിനെയിന്നുനല്‍കിനാന്‍
കാനനേപതിന്നാലാണ്ടുവാണുഞാനിരിപ്പനായും
രാജ്യംഭരതനെയഭിഷേകം ചെയ്വാനും
എന്നതിനാലിന്നുഞാനുമീവനത്തില്‍ വസിക്കുന്നു
വന്നനിന്നെക്കണ്ടുവന്നുജന്മസാഫല്യം
 

ഗുഹനിതുപറയുമ്പോള്‍ കേട്ടുടന്‍ രാമചന്ദ്രന്‍
സഹഹൃദിതെളിവോടും വ്യാധനാഥന്തദാനീം
വിഹിതകുതുകലീലംസാമവാക്യത്തിനാലേ
ഗുഹനൊടുരഘുവീരന്‍ വൃത്തമേവം ജഗാദ

വ്യാധാധിപതേമമതാതനരുള്‍കയാല്‍
ഞാനാശവെടിഞ്ഞു വനവാസം ചെയ്യുന്നേന്‍ വനവാസം ചെയ്യുന്നേന്‍
കേകയനരേശന്‍റെ കന്യാജനനിധന്യാ
കേവലം പുരാദത്തം വരയുഗ്മം വ വ്രേ
അതിനായ ചലാനാഥനരുളീനിഖിലരാജ്യം
സുതനാംഭരതനായിമെ
വനവാസംനിയുക്തം
രജനീമുഴുവനിനിയിവിടന്നിവസിപ്പാനായ്
വിജയശീലസഹജ സുരുചിരമേ
 

രാമന്‍ലോകാഭിരാമന്‍ വിപിനഭുവിനടക്കുന്നനേരം ജനൌഘം യാമിന്യാംവീണുറങ്ങുന്നളവുകളവിനാല്‍ കാടകംപുക്കുവേഗാല്‍ കാലേഗംഗാതടാന്തേഗഹനഭുവിതൊടുന്നിം ഗുദീപാദപത്തില്‍ മൂലേസീതാസമേതം ഗുഹനവനരികെവേന്നുവന്ദിച്ചുചൊന്നാന്‍ എന്തു ഞാന്‍ ചെയ്തതുമിപ്പോള്‍ ചന്തമോടെ ഹന്തനിന്തിരുവടിക്കിദാനീംരാമചന്ദ്ര പന്തണിമൂലയാകിയകാന്തയോടും കിന്തകാനനേനടന്നുനീയും രാമചന്ദ്ര നാടുവാണിരുന്നിടാതെ കാടുതോറും- നടകൊള്ളുവതിനെന്തുമൂലം രാമചന്ദ്ര എന്നുടെഭവനേഭവാന്‍ മന്നര്‍മൌലെ വന്നതെന്‍റെ പൂജാഫലമേവം രാമചന്ദ്ര

ഏവംപറഞ്ഞുധരണീപതിതാന്‍തദാനീം
യാവദ്രഘൂത്തമരഥംമറയുന്നനേരം
താപത്തിലേറെമുഴുകീട്ടുമയങ്ങിവീണ-
സ്സൌധാഗ്രമദ്ധ്യഭൂവികാരമുയര്‍ന്നുശോകം.