വില്ലുകുലച്ചുതൊടുത്തൊരു ബാണം

സത്യമഹോ നീ ചൊന്നതു ഭാര്‍ഗ്ഗവ

അവള്‍ മമ മാതാവല്ല മുനീന്ദ്ര

ശസ്‌ത്രവുമേന്തിയണഞ്ഞതു

ഹേതുവൊന്നും കൂടാതെകണ്ടിപ്പോള്‍ യുദ്ധം ചെയ്‌വാന്‍

നന്നുനന്നു ധന്യശീല ചൊന്നതിന്നേരം നീ

മുന്നമെങ്ങു ഞാനിങ്ങു പോന്നുവെന്നാലങ്ങു തന്നെ