നീയയച്ച ശൂലമാശു ഖണ്ഡയാമി സായകേന

മായയാൽ മറഞ്ഞുപോകയില്ല ഞാനെടാ

ഇത്ഥം രാത്രിഞ്ചരൻതാൻ പറയുമളവുടൻ സീതയെപ്പുക്കെടുത്തി-

ട്ടത്യന്തം ഘോരമാകും ഗഹനഭുവി നടക്കുന്നനേരം സ രാമഃ

ധൃത്വാ ബാണം കരാഗ്രേ ജനകസുതയുടേ രോദനം കേട്ടു ജാതം

തീർത്തും സൗമിത്രി ഖേദം പുനരപി തരസാ രാഘവോ വാചമൂചേ
 

വല്ലഭേ, ദൂരമില്ലേതും കല്ലിൽ മെല്ലെ നടക്കയാൽ

അല്ലലുണ്ടാകൊല്ല മാനസേ ഈ വിപിനേ

അത്തലരുതൊട്ടും ചിത്തേ മത്തേഭഗമനേ ദേവി,

ചീർത്തവേഷവുമായുണ്ടയേ ഈ വിപിനേ

രാത്രിഞ്ചരനാഥനായൊരുത്തനുണ്ടവനുതന്നെ

ഹസ്തങ്ങളിരുപതുണ്ടുപോലെ അത്രയുമല്ല

മസ്തകങ്ങൾ പത്തുണ്ടുപോൽ

രുദ്രവരത്താൽ മത്തനായവൻ വാഴുന്നുപോൽ

അവൻ ലോകാനാം അത്തൽ വരുത്തുന്നുപോൽ

സദാ ഈ വിപിനേ

 

എന്തതിന്നു സ്വാന്തമതിൽ സന്താപം തേടീട വേണ്ട

എന്തു ഭയം കൗണപർ ബലാൽ ഈ വിപിനേ

ഏവം പറഞ്ഞുവിരവോടഥ രാമചന്ദ്രൻ

ചാപം കുലച്ചു നടകൊണ്ടു മൃഗം പിടിപ്പാൻ

താവൽപ്പരം രഘുവരൻ ഛലമേവ മത്വാ

ബാണം മുമോച വിലലാപ സ താടകേയഃ

 

അയ്യയ്യോ ജനകതനയേ

കനകമൃഗമായിവന്നു കൌണപന്‍ കാടതില്‍

ഘനബലതരക്ഷുവായ് കൊന്നീടുന്നിതയ്യോ
 

അനുജ മമ ലക്ഷ്മണ എന്നെ വെടിയുന്നിതോ

ജാനകി മല്‍‌പ്രിയേ നീയും വെടിഞ്ഞിതോ

ധന്യേ! വല്ലഭേ! സീതേ! തന്നേ നീ ഹാരം തവ

സന്ദേഹമെന്തിദാനീം? നിന്നാശയമറിഞ്ഞേൻ

 

നിന്നെക്കുറിച്ചു ഭക്തിയിന്നേറ്റമുള്ളവരി-

ലൊന്നാമനിതു ശുഭേ! നന്ദ്യാ നീ നൽകീടുക

അസ്തുഭവതാം ശുഭം നിസ്തുലമതരം മേന്മേൽ

വസ്തുതയോർത്തു നിത്യമസ്ത വിശങ്കം വാഴ്‌വിൻ

 

അത്ര ചരാചരങ്ങളത്രയും ഞാൻ താനെന്നു

ചിത്തേ നിനച്ചുകൊൾവിൻ സ്വസ്തി ഭവിയ്ക്കും മേലിൽ

 

സത്വഗുണ ജലധേ! സത്തമ! വിഭീഷണ!

ചിത്തത്തിലെന്നെ ഭവാൻ നിത്യവും നിനക്കേണം

 

രാത്രിഞ്ചരേന്ദ്ര! സഖേ! രാത്രീശൻ നക്ഷത്രവും

മിത്രനുമുള്ളകാലമത്രയും ഭുവി വാഴ്‌ക

 

മിത്രനന്ദന! മമ മിത്ര സുഗ്രീവ! വീര!

മിത്ര കളത്രാദികളൊത്തു കിഷ്ക്കിന്ധ പുക്കു

കാര്യസാരജ്ഞനൗദാര്യവാൻ സുസ്ഥിര-

മര്യാദൻ മാന്യമതി മഹാ-

വീര്യ പരാക്രമവാരിധി ധൈര്യവാൻ

 

ശൗര്യനിധി ഭരതൻ തപോനിധേ!

സൂര്യാന്വവായഗുരോ! ഭവൽപ്പാദ-

മാര്യമതേ! തൊഴുന്നേൻ

 

പാരിടമൊക്കെ ഭരിപ്പാ‍ാനിവനിന്നു

പോരുമെന്നാലുമിപ്പോൾ, ഭവാ-

ന്മാരുടെ കൽപ്പനമൂലമിന്നിദ്ധരാ-

ഭാരം ഞാൻ കൈകൊണ്ടീടാം തപോനിധേ!

ഏവമെന്തിനോതീടുന്നു? ഹന്ത! മാതാവേ!

ദൈവകലിപ്പിതം സർവ്വവും

 

ഭൂവിതിലേവനുമുണ്ടാവും സൗഖ്യദുഃഖങ്ങൾ

ആവിലത്വമായതിൽ കേവലം നിരർത്ഥം താൻ
 

 

 

തിരശ്ശീല

മാമക ജനനീ! ത്വല്പാദാംഭോജം

രാമൻ ഞാനിതാ തൊഴുന്നേൻ
 

കോമളാശയേ! തെല്ലുമാമയമിനി വേണ്ട

ശ്രീമതി! തവ പുണ്യാൽ ക്ഷേമമോടു വന്നേൻ ഞാൻ