വായുജേന ഭുജതോവതാരിതാന്‍
വീക്ഷ്യ ദീനമനസസ്സു താന്‍ വനേ
ചിന്തയാ ശ്രമവശാച്ച പീഡിതാ
കുന്തിഭോജതനയാബ്രവീദ്വച:

പല്ലവി:
നന്ദനന്മാരേ ഇന്നു നിങ്ങളെ
ഖിന്നന്മാരായി കാണ്‍ക കാരണാല്‍

അനുപല്ലവി:
വെന്തുരുകുന്നു എന്റെ മാനസം
എന്തുചെയ്‌വതും ഹന്ത ദൈവമേ

ചരണം 1
നിര്‍മ്മലനായ ധര്‍മ്മജന്‍ തന്റെ
നന്മുഖം കാണ്‍ക വെണ്മകൂടാതെ

ചരണം 2
വിക്രമമുള്ള ശക്രജദേഹം
നല്ക്കാന്തിവെടിഞ്ഞ് ഒക്കെ മാഴ്കുന്നു

ചരണം 3
നകുലനാമെന്റെ നന്ദനന്‍ പാരം
ആകുലനായി വന്നതു കാണ്‍ക

പല്ലവി:

അനുജ വീരാവതംസ കോപിയായ്ക ചെറ്റും
മനുജകുലമണിദീപമാരുതേ നീ

അനുപല്ലവി:

സാഹസം ചെയ്യരുതൊട്ടും ചിന്തിയാതെ ബാല
സാഹസമാപത്തിന്‍ അധിവാസമല്ലോ

സന്തതം വിവേകശാലിയായവന്നു മുറ്റും
ചിന്തിതകാര്യം സാധിക്കാമെന്നറിക

കിഞ്ചന പിഴയാതെ നമ്മോടു വൈരി ചെയ്ത
വഞ്ചന ഫലിച്ചീടുകയില്ല നൂനം

കുഞ്ചിതാളകമാരായ ഗോപികമാര്‍ കിളി-
കിഞ്ചിതേന രമിപ്പിച്ചു വിളങ്ങുന്ന

മഞ്ജുളകാന്തികോലുന്ന മാധവന്റെ കൃപ
തഞ്ചീടുന്നതാകില്‍ നമുക്കില്ല ഖേദം

ഉള്‍ത്തളിരില്‍ നിരൂപിച്ച കാര്യമെല്ലാം പുരു-
ഷോത്തമ കൃപകൊണ്ടു സാധിക്കാം മേലില്‍

ഞാനൊരു ഗഹ്വരം തീര്‍ക്കമാതിലൂടെ പോയാല്‍
കാനനേ ചെന്നിടാമാരും കണ്ടിടാതെ

ദുര്‍മ്മദന്‍ ദുര്യോധനനേവം ചെയ്യുമെങ്കില്‍
മന്നവന്‍ സമ്മതിക്കുമോ സത്യശീലന്‍

ഹന്ത ജനകനറിഞ്ഞിട്ടത്രെ ചെയ്യുമെന്നാ-
ലെന്തുഖേദം വെന്തുപോമെന്നാകിലിപ്പോള്‍

വല്ലതെന്നാലും ഞങ്ങള്‍ക്കു മല്ലവൈരി തന്റെ
പല്ലവ പാദങ്ങള്‍ ഗതിയല്ലോ നൂനം

ഖനനശീലനായീടും ഖനകന്‍ ഞാനെന്നു
കനിവോടറിഞ്ഞു കരുതീടവേണം

വിദുരരയച്ചുവന്നു വീരമൌലേ ഞാനും
അതു മറ്റാരാനുമറികില്‍ പിഴയാകും

വ്യാജമുണ്ടിപ്പുരിക്കെന്നു വ്യാഹരിപ്പാനായി
രാജമൌലേ വന്നതും ഞാനെന്നറിക

നല്ലമരം കല്ലുകൊണ്ടുമല്ല പാര്‍ത്താലര-
ക്കില്ലമാകുന്നതു ഭൂമിവല്ലഭരേ

മൂര്‍ഖനാകും പുരോചനന്‍ തക്കം നോക്കി കൊള്ളി-
വെക്കുമവനിന്നു തന്നെ എന്നു നൂനം

ആരുനീയെവിടെനിന്നു വന്നതിപ്പോളെന്റെ
ചാരത്തുവന്നുരചെയ്ക വൈകിടാതെ

കാരണമെന്നിയെ നിന്നെ കാണ്‍കയാലേ മമ
പാരം വളരുന്നു പരിതോഷമുള്ളില്‍

അധിവസതി യുധിഷ്ഠിരേ പുരം തല്‍
പ്രഥിതബലൈരനുജൈര്‍വൃകോദരാദ്യൈ:
വിദിതരിപുസമീഹിതസ്തമൂചേ
വിദുരഗിരാ ഖനക: സമേത്യ ഗൂഢം

പല്ലവി:
പാര്‍ത്തലത്തില്‍ കീര്‍ത്തിയുള്ള പാര്‍ത്ഥന്മാരേ ഞാനും
കാല്‍ത്തളിരിണ തൊഴുന്നേന്‍ കാത്തുകൊള്‍വിന്‍

അനുപല്ലവി:
ചിത്തകൌതുകത്തോടുഞാന്‍ അത്രവന്നേന്‍ നൃപ
സത്തമന്മാരാം നിങ്ങളെ കാണ്മതിനായി