ചരണം 1:
ചന്ദ്രവംശമൗലിരത്നമേ ഞാനുമിന്ദ്ര
സൂതനെന്നറിഞ്ഞാലും ഹൃദി
സാന്ദ്രമോദമരുൾചെയ്കയാലിവിടെ
വന്നതെന്നു കരുതീടുക സാമ്പ്രതം

[[ ചരണം 2:
ഉമ്പർ കോനായി ദിദൃക്ഷതേത്വ-
മമ്പിനോടതിനയച്ചു മാം ഒരു
കമ്പമെന്നിയെ പുറപ്പെടുകരികൾ
കുമ്പിടുന്ന ചരണാംബുജനാം നീ   ]]

നിശമ്യ പൌലസ്ത്യനിദേശകാരിണാം
നിശാചരാണാം രുദിതം രുഷാന്വിതഃ
രുശന്നഥ ക്രോധവശസ്സമേയിവാ-
നശാന്തധീരക്ഷ ഇവാനിലാത്മജം
 
വാടാ പോരിന്നായി വൈകാതെ മാനുഷാധമ
ആടലകന്നു നിശാടകുലത്തൊടു

കൂടാ നരാധമ കപടപടുത്വം
നക്തഞ്ചരരുടെ ഭുക്തിക്കുള്ളൊരു
മർത്ത്യൻ വരവിതു ചിത്രമിദാനീം
 
രാത്രിഞ്ചരരെയമർത്തുതിമിർത്തൊരു
മർത്ത്യ നിനക്കൊരു മൃത്യുസമൻ ഞാൻ

പരിരഭ്യ ഹനുമതോ വിസൃഷ്ടഃ
പരിഹൃഷ്ടഃ പ്രണതോ മരുത്തനുജഃ
പരിതോഥ വിലോകയൻ പ്രതസ്ഥേ
വനശോഭാമിതി വിസ്മിതോ ബഭാഷേ
 
 
ചൈത്രരഥകാനനത്തെ സത്രപമാക്കീടും
ചിത്രമാകുമീ വിപിനം എത്രയും മോഹനം
സ്നിഗ്ദ്ധതണൽപൂണ്ടു പൂത്തുനിൽക്കുന്നു തരുക്കൾ
മിത്രാംശുക്കൾപോലുമാഗമിക്കുന്നില്ലിവിടെ
കോമളാലാപകളായ കോകിലാംഗനമാർ
പൂമരങ്ങൾതോറും നിന്നു കൂകുന്നു മധുരം
വാമത കളഞ്ഞു സുരവാമലോചനമാർ
കാമുകന്മാരോടുംചേർന്നു കാമം രമിക്കുന്നു
കാസാരമിതല്ലോ മുമ്പിൽ കാണുന്നു വിപുലം
ഭാസുരകുസുമജാലവാസിതമമലം
ചഞ്ചരീകതതി വായു സഞ്ചലിതമായി

സുരഭികളായുള്ള സുമങ്ങളിതെത്രയും
സുരുചിരങ്ങളാകുന്നു സുമുഖ നൂനം
സുരവരലോകത്തും സുദുർ‌ലഭമാകുന്നു
സരസിജേക്ഷണ വായു തനയാ നൂനം

പല്ലവി
വല്ലഭാ മോദം വളരുന്നധികം

സ്നിഗ്ദ്ധേരണ്യേ സുബഹുവിചരന്‍ വാനരേന്ദ്രാത്തസഖ്യോ
യുദ്ധേ ഹത്വാ നിശിചരവരം സാശരൌഘം കൃതാര്‍ത്ഥഃ
ബദ്ധാമോദൈരഖിലസുമനസ്സഞ്ചയൈരഞ്ചിതോയം
ശുദ്ധാം കാന്താം രഘുപതിരിവാവാപ ശുദ്ധാത്മികാം താം
 
പല്ലവി
മല്ലലോചനേ മാ കുരു ഖേദം
ചരണം 1
കല്യാണാലയേ നിന്നാല്‍ കാമിതങ്ങളായുള്ള
കല്‍ഹാരകുസുമങ്ങള്‍ കണ്ടാലും നീ
മെല്ലവേ ധരിച്ചാലും ഉല്ലാസമോടുതന്നെ
മല്ലവേണിയില്‍ മമ വല്ലഭേ വൈകാതെ
മല്ലലോചനേ മാ കുരു ഖേദം
ചരണം 2
അനുപമരൂപനാകും അനിലനന്ദനനായ

ബാലതകൊണ്ടു ഞാന്‍ ചൊന്ന
വാക്കുകള്‍ കരുതീടായ്ക
കാലിണ കൈവണങ്ങുന്നേന്‍
കാരുണ്യാംബുധേ സോദര
 
അഗ്രജ നീ ജലധിയെ
വ്യഗ്രം കൂടാതെ കടന്ന
വിഗ്രഹം കാണ്‍മതിനുള്ളിലാഗ്രഹം
വളര്‍ന്നീടുന്നു

വാചം നിശമ്യ സമുപേത്യ കപേര്‍ബ്ബലീയാന്‍
വാലാഗ്രമസ്യ നഹി ചാലയിതും ശശാക
വ്രീളാനതോ ഗതധൃതിര്‍വ്വിവശോ വിവേകീ
പ്രോവാച വാനരവരം വചനം സശങ്കഃ
 
പല്ലവി
വാചം ശ്രൃണു മേ വാനരപുംഗമ
തേജോരാശേ സാദരമിപ്പോള്‍
 
ചരണം 1
പാശധരനോ നീ ചൊല്‍ക പാകവൈരിതാനോ വീര
കീശവരനല്ലെന്നതും കേവലം കരുതീടുന്നേന്‍
(വാചം ശൃണു മേ.. വാനരപുംഗവ)

ചരണം 2
സത്വസഞ്ചയങ്ങളിലും സത്വം നിന്നോളമില്ലാര്‍ക്കും
സത്വരമെന്നോടിദാനീം തത്വമുരചെയ്തീടേണം
(വാചം ശൃണു മേ)

മാഞ്ചേല്‍മിഴിയാളെ നിന്നാല്‍ വാഞ്ഛിതങ്ങളായീടുന്നോ-
രഞ്ചിതസൌെഗന്ധികങ്ങള്‍ അഞ്ചാതെകൊണ്ടന്നീടാം
 
പല്ലവി
ചഞ്ചലാക്ഷിമാരണിയും മൌലിരത്നമേ
 
(അല്പം കാലം തള്ളി)
ശൈലമുകളിലെന്നാലും ശക്രലോകത്തെന്നാകിലും
(വീണ്ടും കാലം വലിഞ്ഞ്)
വേലയില്ല തവ ഹിതം വിക്രമേണ സാധിപ്പാനും
 
 
തിരശ്ശീല

വാതേന വത്സലതയേവ കിലോപനീതം
ചേതോഹരം പരിമളാനുസൃതാളിവൃന്ദം
ആദായ പുഷ്പമതിമോഹനമത്ര ദിവ്യം
മോദാല്‍ ജഗാദ പവനാത്മജമേത്യ കൃഷ്ണാ

 
പല്ലവി
എന്‍കണവ കണ്ടാലും എങ്കലൊരു കുസുമം

പരിതാപമിതാഃ പരന്തപാസ്തേ
പരമാരണ്യഗതാശ്ചിരം ചരന്തഃ
തരുമൂലതലേ നിഷേദുരാര്‍ത്താ
ഹരിണാക്ഷീ നിജഗാദ ഭീമസേനം
 
 
പല്ലവി
അല്ലല്‍ വളര്‍ന്നീടുന്നല്ലോ വല്ലാതെയുള്ളില്‍
അല്ലല്‍ വളര്‍ന്നീടുന്നല്ലോ
 
ചരണം 1
മുല്ലസായകനോടു തുല്യന്മാരാകുമെന്റെ
വല്ലഭന്മാരേ കേള്‍പ്പിന്‍ മെല്ലവെ സല്ലാപങ്ങള്‍
 
ചരണം 2
ഉത്തമവിപ്രന്മാര്‍ക്കു നിത്യ സഞ്ചാരം ചെയ്‌വാന്‍
അത്തല്‍ കണ്ടീടുകയാല്‍ ഉള്‍ത്താരിലെനിക്കേറ്റം
 
ചരണം 3