ചരണം 2
മനസാപി പരദുര്‍ദ്ധര്‍ഷന്‍ രാമന്‍
മനസിജവൈരിമുഖൈരഭിവന്ദ്യന്‍
ജനകനരപതിതനയേ മാകുരു
മനസി വിഷാദം കല്യാണി

ചരണം 2
നിശിചരരല്ല കരയുന്നു നൂനം
ദാശരഥിരാമന്‍ തന്നെയഹോ
ആശു നീ ചെല്ലുക തത്സവിധേ
വില്ലും വിശിഖവരങ്ങളുമേന്തിയുടന്‍

ചരണം 1
ആര്യരാഘവനൊരു ദീനവുമില്ല
കാര്യം ന വിഷാദം ദേവി
ശരപീഡിതരായി നിശിചരരുതന്നെ
കരയുന്നു നൂനം വൈദേഹി

പല്ലവി
പരിതാപം അരുതേ ഇതിനു ചിത്തേ
പരിതാപം അരുതേ

ശ്ലോകം
ഈവണ്ണമങ്ങലറി ഹാടകതാടകേയന്‍
ഭൂമൌ പപാത ജനകാത്മജ കേട്ടു ശബ്ദം
താവജ്ജഗാദ രഘുവീരസഹോദരന്തം
രാത്രിഞ്ചരാര്‍ത്ത ഹ്യദയം പതിമേവമത്വ

ചരണം1:
ദേവരബാല സൌമിത്രേ കേള്‍ക്ക
രോദതി കാന്തന്‍ വനഭൂമൌ
കേവലമാശരര്‍ മായയിനാലങ്ങു
പോയറിയേണം നീ വൈകാതെ

പല്ലവി:
ഹാ ഹാ കിമുകരവൈ കാമിനീ ബാലാ
ഹാ ഹാ കിമുകരവൈ

ചരണം 2
ഉളളില്‍ നിനക്കു മോഹം ഇതിനുണ്ടെന്നാകില്‍
കല്യാണി കൊണ്ടുവന്നു തരുന്നൊണ്ടു സീതേ

ചരണം 3(ലക്ഷ്മണനോട്)
അത്രനീ നില്‍ക്ക ബാല സൌമിത്രേ സഹജ
നക്തഞ്ചരോപദ്രവം വരാതെരക്ഷിപ്പാന്‍

പല്ലവി

അനുപല്ലവി
വെള്ളികുളമ്പുകള്‍ നാലും സ്വണ്ണമല്ലോ ദേഹം
തുള്ളിക്കളിച്ചു നല്ല പുല്ലുകളും തിന്നു

ചരണം 1
കല്യാണകാന്ത്യാ കല്യാണമാര്‍ന്നു കളിക്കും
പുള്ളിമാന്‍ തന്നില്‍ മോഹം പാരം ഉണ്ടിന്നിനിക്കുള്ളില്‍

ശ്ലോകം
ഇത്ഥം ചൊല്ലി നിശാചരേന്ദ്രനുടനെ മാരീചനോടഞ്ജസാ
തസ്ഥൌ പഞ്ചവടിക്കടുത്തൊരു രഥേ മായാവി മായാബലാല്‍
ശുദ്ധം പൊന്‍‌മ്യഗമായി കളിച്ചു വിപിനേ മായാവി മാരീചനും
ബദ്ധാനന്ദമുവാച കണ്ടു ദയിതം ശ്രീരാമചന്ദ്രന്‍ മുദാ

പല്ലവി
വണ്ടാര്‍കുഴലിബാലേ കണ്ടായോ നീ സീതേ

അനുപല്ലവി
കണ്ടാലധികം മോഹം ഉണ്ടാക്കുന്ന പൊന്‍‌മാന്‍

ചരണം 1
കാന്തേ കാന്താരത്തില്‍ അന്തികത്തില്‍വന്നു
ചന്തം ചിന്തവേ മന്ദം മന്ദം കളിക്കുന്നു.

ചരണം 4
പോരുന്നെന്‍ ഞാന്‍ നിന്നോടു കൂടവേ
അതിനാല്‍ നിശിചരരുടെ വംശം
വേരോടേ നശിച്ചീടുമല്ലോ
നിശിചരവര നൂനമിദാനിം

ചരണം 4
ഏവംനീയെന്നോടോരോ-
ന്നുരചെയ്യാതാശുവരേണം
കേവലമൊരു മാനുഷനെന്നൊടു
പോരിനു ബത നില്പതിനാളോ

പല്ലവി
രാവണ നീ എന്നുടെ വാക്കുകള്‍ കേട്ടീടുക
ഘനബലരിപുകുലരാവണാ

അനുപല്ലവി
രഘുവീരനോടൊന്നിനും പോകരു-
തെന്നിഹ കരുതുന്നേന്‍

ചരണം 1
മുന്നമഹോ കൌശികയാഗം
നന്നായി മുടക്കുവതിനായി
ചെന്നൊരുന്നാള്‍ മന്നവവീരന്‍
പാവനമാമസ്ത്രമയച്ചു

ചരണം 2
മാമപിസാഗരമതിലാക്കി
ബഹുകാലം വാണവിടെ ഞാന്‍
രാമനുടന്‍ കൊന്നു സുബാഹുവെ
അളവില്ലാത്താശരരേയും