കാന്തേന്ദ്രനീലമണിനിർമ്മിത ഹർമ്മ്യകാന്താം

കാന്താന്നയന്നിജപുരീം പരിഖീകൃതാബ്ധിം

സന്തോഷരാഗതരളായ ത ചാരുനേത്രാം

മന്ദം ജഗാദ ഭഗവാനഥ വാസുദേവഃ
 

 

അരുതരുതഹോ ശോകമനുചരരേ

വിരവിനോടു കാൺക മമ കരബലമിതധുനാ

ദിക്പതികളൊന്നിച്ചു പൊരുവതിനു വരികിലും

നിൽക്കയില്ലെന്നോടു നിർണ്ണയമിദാനീം.

ഖലകുലോത്തമനാകും ഗോപാലഹതകനെ

കൊലചെയ്തീടായ്കിലോ രുഗ്മിയല്ലേഷ ഞാൻ

ഭൂമികുലാംബുധി രമണീയക! ചാരു-

യാമിനീ കാമുകവിഭോ:

ഹരിണമിഴി തന്നുടെ പരിണയമഹോത്സവം

പരിചോടു കാണ്മതിനു തരസാ ഗതാ വയം

പാർത്ഥിവ ശിഖാമണേ, പാർത്തലേ തവ സദൃശ-

പാർത്ഥിവരാരുള്ളു പാർത്തു കണ്ടാലഹോ

ഭൂപാലാൻ ശിശുപാലമാഗധമുഖാൻ പ്രാപ്താൻ നിജേ മന്ദിരേ

രുഗ്മിണ്യാ ദുഹിതുസ്സ്വയം വരമഹേ സംഭാവയൻ സാദരം

ഭക്താനുഗ്രഹ കല്പിതാകൃതിമഥ ശ്രുത്വാഗമം ശ്രീഹരീം

ഗത്വാ ഭൂമിപതിസ്തമാഹ വിനയാന്മൗലൗ നിബദ്ധാഞ്ജലി
 

 

ഇത്ഥം താമനുജോക്തിമാശു കലയൻ രക്ഷോധിനാഥസ്തദാ

ചിത്താനന്ദയുതസ്സഹൈവ പുരതസ്താഭ്യാമുദഗ്രാശയഃ

ഗോകർണ്ണം പുനരേത്യ പഞ്ചദഹനാന്തഃസ്ഥോ വിധിം കൽപ്പയൻ

പാദാംഗുഷ്ഠനിപീഡിതാവനി തപസ്തേപേ സഹസ്രം സമാഃ

 

 

പീത്വാ വാഗമൃതം ജഗത്‌ത്രയപതേഃ ശ്രോത്രൈർമ്മുകുന്ദസ്യ തത്

ഗത്വാ തേ ന്യവസന്നമീ നിജപദം യാവന്മഹേന്ദ്രാദയഃ

താവത് പ്രാപ്തമുപേത്യ നാരദമുനീം നത്വാഥ ലങ്കാപുരേ

ദേവപ്രാണയമസ്തമേവമവദദ്രക്ഷോവരോ മാല്യവാൻ
 

 

സരസിജവിലോചന ശൃണു ഗിരമുദാരാം

വിരവിനോടു കാൺക നീ വിധുമുദിതശോഭം

ചന്ദ്രികാച്ഛാദിതം വിപിനമിതു മോഹനം

കുന്ദശരകീത്തിയുടെ വൃന്ദമിതു നൂനും

ഗണികാദികൾ പൂത്തു ഗളിതമധവോധുനാ

ഗണികമാർ പോലെ ബത വിലസുന്നു പാരം

സൂനങ്ങളിൽ ഭ്രമര ഗാനങ്ങൾ കേൾക്കുന്നു

മീനധ്വജന്റെ ജയ ശംഖരവമെന്നപോലെ

 

കാമനിഹ പൂങ്കണകൾ വാമതയോടസ്മാസു

പ്രേമരഹിതം സപദി തൂകുന്നു രമണ!

മധുരാധരം തന്നു രതിനടനമാടുവാൻ

മാധവ! ഗമിക്ക നാം മലർകലിത ശയ്യയിൽ

മന്ദാരദ്രുമസിന്ദുവാരഗണികാ ഗോവിന്ദിനീനീലികാ-

കുന്ദാശോകവനോദ്ഭവാദിലതികാ സൂനാളിരാരാജിതാം

മന്ദം നിഷ്കുടവീഥികാം സുരഭിലാമാസാദ്യ പൂർവ്വാചലേ

ചന്ദ്രം പൂർണ്ണമുദീക്ഷ്യ വാചമവദദ്ദാരാൻ സ ദാമോദരഃ

 

നല്ലാരിൽമണിമാരേ! സല്ലാപം കേൾക്ക നിങ്ങൾ

ഉല്ലാസേന സവിധേ മെല്ലവേ വന്നീടുവിൻ

നല്ല വസന്തകാലമല്ലയോ വിലസുന്നു

മല്ലീശരാരാധനമല്ലേ നമുക്കിചിതം?

 

ജാതിമാഗധീമുഖ നൂതനപൂലതികാ-

ജാതികൾ പൂത്തു സൂനമധുമാരി ചൊരിയുന്നു

സാദമേകുന്ന മന്ദവാതവും പുഷ്പവാടീ-

ശ്രുത്വാ ഭോജപതേർഗ്ഗിരം ഖലമതേരുല്പ്ളുത്യ ഖം നിർഗ്ഗതാ

നിർഗ്‌ഘാതദ്ധ്വനി നിഷ്ഠുരാട്ടഹസിതൈരുൽഘോഷയന്തീ ദിശഃ

ഉച്ചണ്ഡസ്തനഗണ്ഡശൈലശിഖിര വ്യാഘട്ടപിഷ്ടാംബുദാ

ദൃഷ്ട്വ്വാ ശൈലവരം പ്രഹൃഷ്ടഹൃദയാ ഗോവർദ്ധനം സാമ്പ്രവീത്

 

ഗിരിജാവരനുടയ പരിണാഹമോർത്തു മമ

കരളിലതി വിസ്മയം വളരുന്നിദാനീം

കണ്ഠീരവങ്ങളുപകണ്ഠസലിലാശയേ

കണ്ടു നിജ രൂപമിഹ കലുഷത കലരുന്നു

 

വാഹസകുലങ്ങളുടെ വക്ത്രേവഴിയെന്നു

ഗാഹനം ചെയ്യുന്നു ഗജയൂഥപങ്ങൾ

ദന്തങ്ങൾകൊണ്ടുദരകൃന്തനം ചെയ്തു പുന-

സോമേ ഗാഢനിപീഡിയാന്ധതമസസ്തോമേ ത്രിയാമാമുഖേ

കുർവാണേ കുരുവിന്ദകന്ദളരുചൗ സിന്ദൂരവിന്ദുശ്രിയം

അന്തസ്ത്രീവ്രരുജാം ശരൈർവിരഹിഷു സ്വൈരർപ്പകേ ദർപ്പകേ

ശൗരിസ്സ്വൈസമുദാജഹാര സ മുദാ നേദീയസീം പ്രേയസീം

 

അരവിന്ദലോചനേ! അരികിൽ വരികോമലേ

കുരുവിന്ദചാരുരദനേ!

തരുണാംഗി! എൻ ജീവിത തരുവിനുടെ ഫലമെന്നു

കരളിൽ നിൻ ചാരുകുചകലശമിതു കരുതുന്നേൻ

നിജരമണിയായിടും നീലനളിനിയൊടു

വിജനേ ചെന്നൊന്നു പറവാൻ

രജനീപതിതന്റെ രതിദൂതിമാർപോലെ

ഗജകാമിനി! മധുപഗണികകൾ ഗമിക്കുന്നു