അഥ തദാ  മദനാകുലമാനസ-

സ്സുരവരോ മുദിതസ്സ  ശചീയുത:

പ്രമദകാനനമേത്യ രിരംസയാ 

പ്രമുദിതസ്ത്വഥ താമിദമുചിവാൻ

പൂർണചന്ദ്ര വദനേ! അർണോജദളനയനേ!

വർണജിതകാഞ്ചനേ ! കേൾക്ക തൂർണം വന്നാലും നീ.

വർണ്യഗുണജലധേ ! ജീർണമാകുന്നു മന്മാനസം  കാമനാൽ.

മന്ദപവനനിതാ ഇന്ദിന്ദിരമിഥുനത്തെ 

കുന്ദകുസുമത്തിലിരുത്തി ആന്ദോളനം ചെയ്യിക്കുന്നു.

ആനന്ദേന കണ്ടാലും സുന്ദരാംഗി ! സുഖേന.

പശ്ചാന്നിശ്ചിത്യപാർത്ഥസ്സപദിചവചനാത്താർക്ഷ്യകേതോസ്സ്വകേതോ-

സ്സോലങ്കരാന്തു ലങ്കാപുരരിപുമഗമച്ചേതസാ വാതസൂനും

താവത്സോപി പ്രതാപീ സുമഹിതകദളീകാനനസ്ഥോ മനസ്ഥ-

ശ്രീരാമഃ ശ്രീഹന്തുമാനാതുലഭുജപരാക്രാന്തിരന്തർവ്യചിന്തീത്

 

 

എന്തിതു സമാധിദൃഢബന്ധമഴിയുന്നു മമ?

ഹന്തം നിയമം രാവണാന്തേകകൃപാബലാൽ

അന്തകനുമിന്നു പരിപന്ഥിയായ് വന്നിടുകി-

ലന്തരമതില്ലവനുമന്തമതു വന്നിടും

സ്വാൻതത്തിലെന്നുടയ സ്വാമിയാം രാമനുടെ

കാന്തയാം സീതയുടെ കഴലിണയിലെന്നിയേ

ഗാംഗേയാദാനമിത്യര്‍ച്ചിത ഹരിനൃപത: പ്രാതരാദിശ്യ ഹൃഷ്യത്-

ഗാംഗേയദ്രോണമുഖ്യപ്രവിലസിതസദസ്യാസ്ഥിതേ ധാര്‍ത്തരാഷ്ട്രേ

കര്‍ണ്ണാനന്ദായമാനദ്ധ്വനി ദുരിതഹരം പൂരയന്‍ പാഞ്ചജന്യം

കര്‍ണ്ണാശ്ലിഷ്ടാംഗമുഹ്യത്പതിതകുരുവരാം താം സഭാമാപശൌരിഃ
 

അത്രാന്തരേ സകലലോകഹിതാവതാരം

സാരോക്തിനിര്‍ഗ്ഗമിതസഞ്ജയമഞ്ജസൈതേ

ഭക്താര്‍ത്തിഭഞ്ജനപരം ഭഗവന്തമേവം

ശ്രീവാസുദേവമവദന്നരദേവവീര‍

ക്രോധവുമതില്ല മമ കുരുകുലവിഭോ!

മയാ ആധിഭരമൂച്ഛിതഹ്രദയയാ
 

സാധുവര കഥിതമപിസപരുഷമിദം
ത്വയാസഹനീയമേവഹൃദി ദയയാ
 

ആയുധമെന്നുടയ പ്രിയതമരെയിക്ഷണം

അടിമയതൊഴിഞ്ഞു മമ തരണം
 

ആയതിനു നിന്മനസിയനുകമ്പതോന്നണം

അയി നൃപ! നമാമി തവ ചരണം

ഇത്ഥം വദന്ത്യാം ഖലു തത്സഭായാം

പാർത്ഥപ്രിയായാം പരിശങ്കമാനാഃ

അന്ധോനൃപോ ഭൃത്യകരാവലംബീ

രുന്ധൻശപന്തീമിതിതാമവാദീത്

ശാപമിതുപോരുമയി സദയേ ബാലേ

ദ്രൗപദീ! നിശമയ മമ തനയേ!

ഉഗ്രതരയാ ഗിരാ വ്യത്യയ മാ 

മാം ആഗ്രഹമതെന്തു തവ കഥയ

 

അരുതരുതു ചാപലമിദം അയിബാല

അരുതരുതു സാഹസമിദം

 

പരിതാപഹേതു പര പരിഹാസമെന്നറിക

പരിചിനോടടങ്ങീടുക സോദരാ വൃകോദര

 

കുലിശസദൃശനഖമുഖങ്ങൾകൊണ്ടു നിൻകളേബരം

ദലനമാശുചെയ്തു സംഹാരാമീ ദുർമ്മതേ!
 

വരിക വരിക വീരനെങ്കിൽ വരരണാങ്കണത്തിൽ നീ

പൊരുവതിന്നു വിരവിലിന്നു കപികുലാധമ!

പക്ഷികീട, നിന്റെ പക്ഷയുഗമതിന്നു ഞാനെടാ

ഇക്ഷണം പറിച്ചെറിഞ്ഞു കൊല്ലുവൻ ദൃഢം

എന്തെടാ നീയെന്നോടിന്നു ചിന്തിയാതുരയ്ക്കുന്നു

ഹന്ത! നിന്നെയെന്തകന്റെ പുരിയിലാക്കുവൻ