ക്രുദ്ധസ്യ പങ്കജഭവസ്യ നിശമ്യ വാക്യം

അദ്ധാ കഥഞ്ചിദനുനീയ സുതം ദശാസ്യഃ

ബദ്ധം വിമോച്യ സുരനാഥമതീവ ഭീത്യാ

നത്വാ വിനീതവദുവാച വിരിഞ്ചമേവം.

 

 

അരവിന്ദവാസ! തവ ചരണങ്ങൾ വന്ദേ

അരുതരുതു കോപമയി വരദ! കരുണാബ്ധേ!
 

സാഹസി മമാത്മജൻ സാമ്പ്രതം ചെയ്തതും

സർവം ക്ഷമിച്ചീടുക സർവജഗദീശ!
 

പണ്ടു മധുവൈരിയെക്കൊണ്ടു യുധി മാലിയുടെ

കണ്ഠം മുറിപ്പിക്കകൊണ്ടു മനതാരിൽ
 

ശണ്ഠയരുതെങ്കിലോ വേണ്ടും വരങ്ങളെ-

ഹാഹാകാരോമരാണാമഭവദതി മഹാൻ പശ്യതാം താമവസ്ഥാം

സ്വാഹാനാഥാദിലോകാധിപസകലമുനീന്ദ്രോപദേവാദികാനം

ലോകാസ്സർവ്വേ വിചേലുസ്തദനു കമലഭൂർനാരദാത്ജ്ഞാതവൃത്തോ

ലോകേശാധീശലോകാദ്രജനിചരപുരീമാജഗാമാതിവേഗാൽ

 

 

മുഞ്ച മുഞ്ച സുരപതിമതികുമതേ, കുഞ്ചനാപി വൈകാതെ

പഞ്ചയുഗ്മമുഖസപ്രപഞ്ചജന

സഞ്ചയകാരി വിരിഞ്ചനേഷ ഞാൻ

കഷ്ടമിഹ നിങ്ങളൊരു കീശനെപ്പോലെ ദേവനാമീശനെ-

കെട്ടിയിങ്ങു നിവേശനേ ഇട്ടതോർക്കിലിഹ ഖലു

പണ്ടു ദേവരാക്ഷസാദി സംഗരം ഉണ്ടു ലോകഭയങ്കരം

മാനവമാനസങ്കരം ഏവമില്ല വികൃതികൾ

ഇത്ഥം നക്തഞ്ചരപതിരസൗ തസ്യ പുത്രസ്യ മായാ-

ശക്ത്യാ ബദ്ധം കഥമപി സമുദ്‌ഗൃഹ്യ വൃത്രാരിമേതം

പുത്രോപേതോ നിജപുരമഗാത് സത്വരം സത്വമന്തം

സത്വാധീശം വനചര ഇവ ക്വാപി ദൈവേന ലബ്ധം

ആയോധനേ ദശമുഖം വിമുഖം വിലോക്യ

മായാബലേന തരസാ ഖലു മേഘനാദഃ

ആയാസലേശരഹിതഃ പരിഗൃഹ്യ ശക്രം

ഭൂയോവലംബ്യ ഗഗനം പിതരം ബഭാഷേ.

 

 

താത! തവ കുണ്ഠിതമെന്തഹോ കണ്ടാലുമെന്റെ ഹസ്തേ

ഇണ്ടലോടുമിവൻ മണ്ടുകയില്ലിനി
 

ഉണ്ടോ വിഷാദിപ്പാനുള്ളവകാശം?

സത്വരം പോക നാം പത്തനേ നമ്മുടെ ശത്രു കരസ്ഥമല്ലൊ
 

ശത്രുപുരം തന്നിലത്ര വാസമിനി

യുക്തമല്ലേതുമേ നക്തഞ്ചരേന്ദ്ര!

 

 

തിരശ്ശീല

ശൈലപ്രകരവിശാലപതത്രസ-

ലീലനികൃന്തനലോലമദീയ ക-

രാലംകൃതകുലിശേന ഭവൽഗളനാള-

ജാലമിഹ വിദലയാമ്യഹം

വജ്രായുധ! തവ വൃന്ദമതൊക്കെയു-

മൂർജ്ജിതബലമൊടു വരികിലുമധുന

അബ്ജഭവനന്റെ കടാക്ഷത്താലിഹ

ദുർജ്ജയനഹമെന്നറിക ജളമതേ!

(നിർജ്ജരകീട! പുരന്ദര! നിന്നുടെ ഗർജ്ജനങ്ങൾ പോരും)

 

കൈലാസാചലമൂലവിഘട്ടന-

ലോലസമുത്ഭവനീലകിണാങ്കിത-

സാലോപമകരജാലപ്രകരണ

ലീലാരണമിദമാലോകയ നീ

 

ആകർണ്യ രൂക്ഷമിതി വിംശതിഹസ്തവാക്യം

ആഭ്യേത്യ തത്ര സഹസാ ശതകോടിഹസ്തഃ

ആഹേതി തം കരബലവ്യഥിതോരുസത്വം

കോപം സഹേതരസുദുർവചനം ക്ഷണാർദ്ധം.

 

 

രാക്ഷസകീട, ദശാനന, നിന്നുടെ

രൂക്ഷമൊഴികൾ പോരും

യക്ഷാധിപനെ ജയിക്കുകകൊണ്ടൊരു-

ദക്ഷതയില്ലതും കരുതുക കുമതേ!

അമരാധിപനായീടും നമ്മുടെ

അമരാവതിയിൽ വന്നിഹ സമ്പ്രതി

സമരത്തിന്നു വിളിപ്പതു നിന്മദ-

മമരാനുള്ളൊരു കാരണമറിക നീ.

ഭൃത്യൈരാത്മസുതേന മാലിസഹിതോ നക്തഞ്ചരാധീശ്വരോ

ഗത്വാ സോപ്യമരാവതീം ധൃതമഹാഖഡ്ഗാദിസർവ്വായുധഃ

സത്രാസാമരബദ്ധഗോപുരകവാടം ഘട്ടയൻ മുഷ്ടിനാ

സുത്രാമാണമുദീരിതാട്ടഹസിതോ യുദ്ധാർത്ഥമാഹൂതവാൻ.

 

ആഹവം ചെയ്‌വതിന്നായേഹി സുരാധിപ!

ബാഹുബലം മേ കാണ്മാൻ മോഹമുണ്ടെങ്കിലോ നീ

സംഹൃതാസുരസമൂഹ! വരിക ബഹു-

സാഹസസ്മിതേഹ-നാകഗേഹ മേഘവാഹ-അതിദുരീഹ!

വീരനെങ്കിലോ പുരദ്വാരം തുറന്നു വേഗാൽ

ഘോരമായ ശരധാരഹേതിവരധാരിയായി ദൂരേ-ഇഹ വലാരേ!

വരിക നേരേ - ചപല! രേരേ

എത്രയുമുചിതമഹോ പുത്ര! നീ സമ്പ്രതി ചൊല്ലും

ഉക്തികൾ കേൾക്കയാലെന്നുടെ ചിത്തരംഗത്തിൽ

അത്യാനന്ദമുളവാകുന്നു.

 

വത്സ, ഭവാൻ ബുദ്ധികൊണ്ടും ഉത്സാഹാദികൊണ്ടും മേലിൽ

മത്സഹായം ചെയ്വാൻ പാത്രമാം മത്സഹജന്മാർ
 

നിസ്സാരന്മാർപോലെയല്ലേതും

ദുസ്സ്വഭാവിയതിലേകൻ നിദ്രയി-

ലുത്സുകനപരനുമെന്തിഹ ചെയ്യാം.
 

പോക നാമിന്നിരുവരുമാകുലമെന്നിയേ തത്ര

പാകശാസനൻ താൻ മേവിടും ലോകത്തിൽ ചെന്നു

വൈകാതെ വിളിക്ക പോരിനായ്
 

സമരമേൽപ്പതിനു സുരപതി വരികിൽ

യാതുധാനകിലദീപമായീടുന്ന താത, മേ കേൾക്ക ഗിരം തവ

ചേതസി സന്ദേഹമിന്നു തുടങ്ങുവാൻ ഹേതുവില്ലൊന്നുമഹോ!
 

ഏതുമൊരു തടവില്ല രണേ പുരുഹൂതനെച്ചെന്നുടനേ അഹം

വീതഭയം ബന്ധിച്ചീടുവൻ കണ്ടാലും കൗതുകമോടു ഭവാൻ;
 

ആയോധനം തന്നിലിന്ദ്രനെ ബന്ധിപ്പാൻ

ആയാസമില്ലേതുമേ ചില

മായാപ്രയോഗങ്ങൾ ബ്രഹ്മവരവുമുപായങ്ങളുണ്ടനേകം
 

എന്തുകൊണ്ടെങ്കിലും ബന്ധിച്ചു ശക്രനെ

നിന്തിരുമുൻപിൽ വച്ചു ബഹു

സന്തോഷത്തോടു നമസ്കരിച്ചീടുവൻ, എന്തിനു ശങ്ക വൃഥാ?