പുഷ്കര വിലോചനാ ത്വൽകൃപാ കാരണേന

ചൊൽക്കൊണ്ട കൃതാർത്ഥേഷു ഇക്കാലമഗ്രഗണ്യൻ

നിഷ്ക്കിഞ്ചന ഭൂസുരനെ പൊക്കമേറും സൗധമേറ്റി

സൽക്കരിച്ചതുമോർത്താൽ മൽഭാഗ്യമെന്തു ചൊൽവൂ!

 

ത്വൽപ്പാദം ചേരുവോളവും അൽപ്പേതരയാം ഭക്തി

അപ്രമേയ ! തന്നീടണം ഇപ്പോളഹം യാമി ഗേഹം

പാരാതെ മൽക്കുടുംബിനി വരവും മേ ഹരേ ! പാർത്തൂ

മരുവുന്നു ശിശുക്കളും ദർശനം പുനരസ്തു

 

സുദിനം താവക സംഗാൽ മുദിതം മാനസം മമ

വി(നി ? )ധുതാഘ സുഖീസോഹം മധുരോക്തി പറകല്ലേ

 

ഏകദാ പുരാ ധീമൻ! ശുകമൊഴി കൃഷ്ണതന്റെ 

ശാകാന്നാശനാൽ ഭൂയഃ സുഖസൗഹിത്യമദ്യൈവ

 

ഗർവഹീനം ത്വൽസമന്മാർ ചർവണത്തിനു വല്ലതും

ഉർവീസുര ! മഹ്യം തന്നാൽ പർവ്വതാധികമെനിക്ക്

 

പ്രുഥുകം താവകമിത്ര മധുരമെന്നതു ഞാനും

മതിയിലോർത്തിരുന്നില്ലേ പ്രചുരം പ്രേമ മഹാത്മ്യം

താരിപ്പൂമകളോടു മാധവനിദം വിപ്രൻ ഗ്രഹിക്കാതെ ക-

ണ്ടോരോന്നേവമുരച്ചു യാദവവരോച്ഛിഷ്ടം ഗ്രഹിച്ചു രമാ

ആരോമൽ സുഖമാണ്ടു ദൈത്യമഥനൻ ഭൂമീന്ദ്രനാം (സ്മരീന്ദ്രനാം എന്നും കാണുന്നുണ്ട്) ഭൂസുരം

പാരം പ്രീതിയോടൂചിവാൻ പ്രിയവയസ്യാനന്ദദാം ഭാരതീം

 

മതിമുഖി മമനാഥേ മതി തവ മതിഭ്രമം

മദിരാക്ഷി ! കഥിച്ചതും മതമത്രേ മാമകീയം

മൽഭക്തന്മാരോടുള്ള സക്തിയാലെന്നെ ഞാനും

ഉൽപ്പല വിലോചനേ ഉൾക്കാമ്പിൽ മറന്നുപോം

 

പരഭൃതമൊഴിയെന്റെ പരിചയം കൊണ്ടു നീയും

പരിചോടറിയാഞ്ഞതും പരിഭ്രമം തന്നെ നൂനം

ശേഷിച്ച ചിപിടകം തോഷിച്ചു ഗ്രഹിച്ചാലും

ശേമുഷി ഏറ്റമുള്ള യോഷിന്മണി അല്ലേ നീ?

 

സാരസനേത്രാ പോരുമേ കുചിപിടകം

പാരാതശിച്ചതദ്യ നീ

കാരുണ്യലവം മയി തീരെയില്ലെന്നതും

നേരെ ബോധമിതെത്രയും മാമക നാഥ

 

ഉദ്വാഹദിനം തുടങ്ങി വേർപിരിയാതെ

ചൈദ്യമഥന ! നിന്നോടും

സ്വൈര്യം വാണീടുമെന്നെ നീ മാനസതാരിൽ

കാരുണ്യനിധേ ! മറന്നോ മാമകനാഥാ

 

വാണീയമതിക്രമിച്ചു ഏകമുഷ്ടിയാൽ

നാണീയമല്ലേ ഭോജനം

വാണീവരാദിവിനുത നിന്നോടു കൂടി

വാണീടവേണം മാമക നാഥാ

 

വൃദ്ധനാം ധരാദേവന്റെ സാദ്ധ്വീമണിക്കു

സംവിജന്തീ നിജകരലസച്ചാമരാൽ ക്ഷ്മാമരാഗ്ര്യം

വിശ്രാന്തേസ്മിൻ പരമ സുഖ പാഥോധി മദ്ധ്യേ നിമഗ്നേ

ലക്ഷ്മീരേഷാ ദയിത വിരഹാശങ്കിനീ കാന്തമുഷ്ടീം

രുന്ധാനാ തം നരക മഥനം വ്യാഹരന്മോഹനാംഗീ

മല്ലാരാതി മഹീസുരാൽ പൃഥുകഭാണ്ഡത്തെ ഗ്രഹിച്ചു ബലാൽ

കല്ലും നെല്ലുമിടയ്ക്കണഞ്ഞ ചിപിടം വേഗം ഭുജിച്ചീടിനാൻ

ഉല്ലാസത്തോടു പിന്നെയും കരതലേനാഞ്ഞാനശിച്ചീടുവാൻ

കല്യാണാംഗി രമാ മുരാന്തകകരം മെല്ലെ പിടിച്ചീടിനാൾ

ഗുരുപുരേ നിന്നു ഭവാൻ പിരിഞ്ഞതിൽ പിന്നെ സഖേ !

ത്വരിതം സമാവർത്തനം പരിചിലതീതമല്ലേ ?

പരിണയം കഴിഞ്ഞിതോ പത്നിയും ഭവാനേറ്റം

പരിഹൃഷ്ടയായിട്ടല്ലേ സ്വൈരം വാഴുന്നു സദാ

 

അലമലം ബഹുവാചാ ഫലമെന്തു ക്ഷുധയാലേ

വലയുന്നു തവ ബാഹുമൂലാന്തേ കാണുന്നു കിം

വ്രീളാംശം തവ വേണ്ടാ പലരും ബുഭുക്ഷുവെന്നു 

നലമൊടു പറയുന്നു ഛലമല്ല സഖേ ! എന്നെ

അജിതഹരേ! ജയ മാധവ! വിഷ്ണോ! അജമുഖ ദേവ നത!

 

വിജയ സാരഥേ ! സാധു ദ്വിജനൊന്നു പറയുന്നു

സുജന സംഗമമേറ്റം സുകൃതനിവഹ സുലഭമതനു നിയതം

 

പലദിനമായി ഞാനും ബലഭദ്രാനുജാ ! നിന്നെ 

നലമൊടു കാണ്മതിന്നു കളിയല്ലേ രുചിക്കുന്നു

കാലവിഷമം കൊണ്ടു കാമം സാധിച്ചതില്ലേ

നീലനീരദവർണ്ണ! മൃദുല (ലളിത -എന്ന് പാഠഭേദം) കമലരുചിരനയന! നൃഹരേ!

 

അദ്യാപി ഭവൽകൃപാ വിദ്യോതമാനമാകും

പാദ്യാദി ഏൽപ്പതിന്നു ഭാഗ്യമുണ്ടാക മൂലം

ചൈദ്യാരേ ! ജന്മഫലമിദ്വിജനെന്തു വേണ്ടൂ

കലയാമിസുമതേ ഭൂസുരമൌലേ !

കലിതാനന്ദമെനിക്കു കനിവോടു തവാഗമം

 

സരണീ പരിശ്രമങ്ങൾ പാരമില്ലാതെയല്ലീ

പരമ ധാർമ്മികനത്ര പാരാതെ വന്നതും ?

കരണീയമെന്തു തുഭ്യം പരിചിൽ കിമു കുശലം