പല്ലവി
മതി മതി മതിമുഖി! പരിതാപം.
അനുപല്ലവി
മതിയതിലതിധൃതി ചേർക്കനീയവനുടെ
ഹതി ബത വിരവൊടു ചെയ്തീടുന്നേൻ.
ചരണം 1
ഘോരജടാസുരനാദിയെവെന്നൊരു
മാരുതസുതനിതിനെന്തൊരു വിഷമം.
സാലനിപാതം ചെയ്യും പവനനു
തൂലനിരാകരണം ദുഷ്കരമോ?
ചരണം 2
എങ്കിലുമിന്നിഹ ധർമ്മജ വചനം
ലംഘനമതുചെയ്യരുതല്ലോ മേ.
ഉണ്ടൊരുപായമതിന്നുര ചെയ്യാം
വണ്ടാർകുഴലികളണിമൗക്തികമേ
ചരണം 3
സംകേതം കില നൃത്തനികേതം
ശങ്കേതരമവനൊടു വദ ദയിതേ!

പല്ലവി:
സാദരം നീ ചൊന്നോരുമൊഴിയിതു
സാധുവല്ല കുമതേ.
അനുപല്ലവി:
ഖേദമതിനുടയ വിവരമിതറിക നീ
കേവലം പരനാരിയില്‍ മോഹം.
ചരണം1:
പണ്ടു ജനകജതന്നെ കണ്ടു കാമിച്ചൊരു ദശ-
കണ്ഠനവളെയും കൊണ്ടുഗമിച്ചു,
രാമന്‍ ചതികള്‍ ഗ്രഹിച്ചു,
ചാപം ധരിച്ചു, ജലധി തരിച്ചു,
ജവമൊടവനെ ഹനിച്ചു.
ചരണം2:
വഞ്ചനയല്ലിന്നു മമ പഞ്ചബാണ സമന്മാരാ-
യഞ്ചുഗന്ധര്‍വ്വന്മാരുണ്ടു പതികള്‍ ,
പാരം കുശലമതികള്‍ ,
ഗൂഢഗതികള്‍ , കളക കൊതികള്‍ ,
കരുതിടേണ്ട ചതികള്‍
ചരണം3:
ദുര്‍ന്നയനായീടുന്ന നീ എന്നോടിന്നു ചൊന്നതവര്‍ -

ത്ര്യക്ഷന്‍ തന്‍റെകടാക്ഷം കൊണ്ടുടന്‍ അക്ഷതമെന്‍ മഹിമാ.
ദക്ഷന്മാരൊരു ലക്ഷമെനിക്കൊരു മക്ഷികയോടു സമം.

പങ്കജഭവസുതനെങ്കിലഹം യുധി, കാണ്‍ക ജവേന ദുരാത്മന്‍!
ശങ്കര കിങ്കര, സമ്പ്രതി നിന്‍റെയഹംകൃതി തീര്‍ത്തിടുവന്‍!

ചരണം 1

ഉത്കടമദമൊടു ധിക്കൃതി വചനം ഉരയ്ക്കും നിന്നുടെ ഗാത്രം
മത്കരഹതി കൊണ്ടിക്കാലം നിപതിക്കും പൊടി പൊടിയായി.

പല്ലവി

എന്തിനു തവ വെറുതെ ബഹു ഗര്‍ജനമെന്തിനു തവ വെറുതെ?

നാരദാദിമുനിവാര സംഗതപുരന്ദരാദിസുരഭാസുരേ
സാരസാസനവരാധ്വരേ സദസി ഭൂരിസൂരിജനമാനിതം
താരകേശ്വരകിശോരശേഖര പദാരവിന്ദപരിചാരകം
ക്രൂരവാങ്മയശരോത്കരൈരരമവാകിരല്‍ സ വിധിനന്ദന:

പല്ലവി
എന്തിഹ തവ കാര്യം ജള വരുവതിനെന്തിഹ തവ കാര്യം?

അനുപല്ലവി
ഹന്ത! മഹാജനസഭയിലിരിപ്പതിനര്‍ഹതയില്ലിഹ തേ.

ചരണം 1
അസ്ഥിയണിഞ്ഞിഭകൃത്തിയുടുത്തു കരത്തിലെടുത്തു കപാലം
നിത്യമിരന്നു നടക്കുന്നവനുടെ ഭൃത്യനതല്ലേ നീ?
 

കൂട്ടത്തോടെ കൊലചെയ്തു വാട്ടം കൂടാതെവരിക
ഞെട്ടുമാറലറിച്ചെന്നു ആട്ടിക്കളയൊല്ല

ഇത്ഥം സുഭീഷണഗദാപ്രഹിതാരുണാക്ഷം
ക്രുദ്ധം മൃധേ രിപുശതം യുഗപജ്ജിഘാംസും
ഭീമം സമീക്ഷ്യ സുവിചാര്യ ശമം നിനീഷു:
സമോക്തിഭിസ്തമവദല്‍ ശമനാത്മജന്മാ

അഗ്രജ നിയോഗിക്കേണം അദ്യൈവ വൈകാതെ
നിഗ്രഹിപ്പാനവരെ നിര്‍മ്മലമാനസ മാം

ധൂര്‍ത്തനാകും ദുര്യോധനന്‍ ചെയ്തത് നിനച്ചാല്‍
കത്തുന്നു കോപവഹ്നി വൈകര്‍ത്തന നന്ദന

ചീര്‍ത്ത കോപമൊടു  ചെന്നുധാര്‍ത്തരാഷ്ട്രന്മാരെ
ചേര്‍ത്തീടുവന്‍ കാലപുരം തന്നിലിന്നുതന്നെ

സര്‍പ്പങ്ങള്‍കൊണ്ടെന്നുടയ മര്‍മ്മങ്ങളിലെല്ലാം
ദര്‍പ്പമോടെ ദംശിപ്പിച്ചതോര്‍ത്തുകാണ്‍ക ചിത്തേ

കഷ്ടം കൈകാല്‍ കെട്ടിയെന്നെ പെട്ടെന്നുഗംഗയില്‍
ഇട്ടുംകളഞ്ഞതുമോര്‍ത്താല്‍ ഒട്ടും സഹിക്കുമോ

ഹന്ത വിഷഭോജനത്തെ ചന്തമോടു തന്ന
ഗാന്ധാരിസുതരെക്കൊല്‍വാന്‍ എന്തൊരു സന്ദേഹം

ഉക്ത്വൈവം ഗതവതി ഗഹ്വരായ തസ്മിന്‍
ക്രുദ്ധാത്മാ സപദി സമീരണാത്മജന്മാ
കല്പാന്തപ്രതിഭയകാലരുദ്രകല്പ:
പ്രോത്ഥായ ഭ്രമിതഗദോ ജഗാദ ചൈവം