നിടാലേ സിന്ദൂരോല്ലസിത തിലകം പിംഗലജടാം

ശിരോദേശേ ശ്മ്ശ്രൂണ്യുദര വടപത്രാവധിപരം

ദധാനശ്ചാ രക്താംബര മിതി സുവേഷ: കുരുപതേ-

ർവ്വസാനഃ പ്രപ്രൈവം സവിധമവദന്മാന്ത്രികവരഃ
 

 

കോട്ടയ്ക്കുള്ളിൽക്കടന്നിട്ടവനവിടവിടെച്ചുറ്റി നോക്കുന്നനെരം

തോട്ടത്തിൽ കുട്ടിമാൻ കണ്ണികളുടെ കളിയും രത്നസൗധപകിട്ടും

ആട്ടംപാട്ടോട്ടനെന്നീവകയുമഴകൊഴുക്കിട്ടപോൽക്കണ്ടു വല്ലാ-

തൊട്ടുക്കൊന്നത്ഭുതപ്പെട്ടമൃതനദിയിലാറാടി നിന്നോർത്തിതേവം
 

 

എന്നാൽ കാണട്ടെടാ! നിന്റെ ധന്യത്വമിപ്പോൾ

എന്നോടു കൂടുകില്ലെടാ!

ഉന്നത വീര്യനായീടുന്നോരി- ത്രിഗർത്തേന്ദ്രൻ

നിന്നെയിന്നു ബത കൂസുമോ? നരിയെ-

വെന്നിടാൻ ഹരി പരുങ്ങുമോ? വരിക!

നന്ദ്യാദേവിമാർ വളർത്ത കിളികളെയേഴിനെ-

ക്കൊന്നതും നിഴൽക്കുത്തി ഞാൻ!

മുന്നമേതാനും ചില മന്നരെ ഹനിച്ചതു-

മൊന്നുമേതു മറിവില്ലേ? തവ വഴി-

തന്നുകൊൾക വരുമഴലല്ലായ്കിലോ!

കാട്ടിൽക്കിടക്കും നിന്നാലേ കാര്യമെന്തെടാ!

രാട്ടിന്നു പോടാ! പിന്നാലെ,

എട്ടും പൊട്ടുമോരാതത്ത പൊട്ടാ! നീയോ മാന്ത്രികൻ?

കഷ്ടമെന്തിനു വൃഥാപൊളി ഞാനിതു

കേട്ടു വിട്ടീടുകയില്ലെട മൂഢാ

ഗാന്ധാരേയാജ്ഞയാൽ വന്ന- മാന്ത്രികനീ ഞാൻ

കാന്താര വാസിയോർക്ക നീ

ഹന്ത! കള്ളമില്ലേതു മെന്തിനീക്കോപമെല്ലാം?

ദന്തിദന്തമുഖ സാധനമുണ്ടിതാ

കണ്ടുകൊൾകയി കാഴ്ചക്കുള്ളവ

അഥ പുരവരണാന്തർഭാഗമഭ്യേതുകാമം

പവനജവനഗത്യാ ഗോപുരാന്തം പ്രവിഷ്ടം

കടുതരരടിതേന ത്ര്യക്ഷരൂക്ഷസ്സുശർമ്മാ

മലയകുലപതീം തം സന്നിരുദ്ധ്യാചചക്ഷേ
 

 

നിത്യം ദുര്യന്ത്രമന്ത്രാകരണ നിരതധീർന്നാമ മാത്രേണ പുംസാ-

മാതന്വാനോതിഭീതം മൃതിരിവ വിധൃതോദഗ്ര മാനുഷ്യവർഷ്മാ

സർവ്വേഷാം മാന്ത്രികാണാമധിധര മധിഭൂഃ പുത്രദാരൈ സ്സമേതാ

നിർവ്യൂഢാഹം കൃതിർ ‘‘ഭാരതമലയ’’ മഹാഘാതുകഃ പ്രാദുരാസീൽ
 

 

തന്വികളണിമണി മാലികേ! വ്രതം

ഇന്നവസാനിച്ചിതു ബാലികേ!

അന്നൊരു ദൂതൻ വന്നതു ചാരേ

എന്നാലോമൽ പ്രിയ കണ്ടീലേ?

അയുങ്_ക്ത യം ഭാരതമാന്ത്രികേന്ദ്ര-

മാനേതു, മാസാദ്യ സുയോധനം തം

ഇതി ന്യഗാദീൽ പ്രണതീർവിധായ

പാദേ തദാനീം വിജനേ സ ദൂതഃ
 

 

വിസ്മയമെത്രയുമിദം സുസ്മിതവദനേ! വാക്യം

നിന്നിലെന്യേ മമ മനം അന്യനാരിയിൽച്ചെല്ലുമോ?
 

പാണ്ഡവരെക്കുറിച്ചോരോന്നെണ്ണിയിരുന്നുപോയ് നേരം

ഇന്നു വന്നു ചേർന്നീടുവാനൊന്നമാന്തിച്ചതതത്രേ