ദീനഭാവത്തിനു കാരണമെന്തു തേ 

മാനസേമോദം വളരുന്ന കാലേ 

ധന്യശീലരെക്കണ്ടു താമസംകൂടാതെ

മാനവാരിധേ നാം പോകാം സാകേതേ

അന്യാഗാരവാസം ചെയ്ത നിന്നെ സ്വീകരിച്ചു 

ധന്യനായീടുമോ ഞാനും രാമനെന്ന പോലെ

ബന്ധമെന്തു നിന്നോടെനി-

ക്കിന്നു ദുര്‍ഭഗേ - നിന്‍റെ -
 

(കാലം താഴ്ത്തി ) *

ചന്തം കൊണ്ടുപോയാലും നീ 
 

(പഴയ കാലം )        

ശാഠൃം ചൊല്ലാതെ  

കൃത്വാ ഘോരവിരോധമത്ര രജക: കശ്ചിദ്രജക്യാ സമം

ഗത്വാ മാതൃഗൃഹം പുനര്‍ന്നിജഗൃഹം പ്രാപ്തസ്വമാത്രാ സഹ

ഭാര്യാം രോഷദൃശാ വിലോക്യ സുദൃഢം സന്താഡ്യ സന്തര്‍ജ്ജിതാം

സന്തഷ്ടോഷ്ഠപുട: ഖല: ഖരതരം വാചം ബഭാഷേ തദാ
 

കല്യാണാംഗീ തവഹിതം കാലേ സാധിച്ചീടും

ദുര്‍ല്ലഭമല്ലിതു കാര്യം ചൊല്ലേറും സുശീലേ 

കഞ്ജദളലോചന നിന്‍ മഞ്ജുഭാഷണേന

സഞ്ജാതമാനന്ദം മമ അഞ്ജസാ രമണ
ശൌര്യഗുണരാശേ നിന്‍റെ ഭാര്യയായതിനാല്‍

പാരിലുള്ള സുഖമെല്ലാം വന്നുചേര്‍ന്നു മേ 

സന്താനക തരുവൊടുചേര്‍ന്ന മാലതിയ്ക്കു

സന്തതമാനന്ദത്തിനു കാന്താ എന്തു ചിന്താ?

മംഗലമാനസരാകും മാമുനിമാരുടെ

അംഗനമാരെയും കാണ്മാന്‍ സംഗതിവരേണം

കദാചിദ്വാസന്തീ കുസുമസുകുമാരാംഗലതികാം

ഗൃഹോദ്യാനേ മന്ദം കുസുമിതതരുവ്രാതസുഭഗേ

മുദാ രാമസ്സീതാം പ്രഹസിതമുഖീം പ്രേക്ഷ്യ മുദിതോ

മൃദുസ്മേരാം വാചം സരസമിദമൂചേ രഹസി താം

 

അരുതുള്ളിൽ ഖേദമേതും വരഭൂപന്മാരേ

വരുവാനുള്ളതൊക്കെയും വരുമതിനില്ല വാദം

പരമസാത്വികന്മാരാം പരമാത്മജ്ഞാനികൾക്കും

പ്രബലപ്രാരബ്ധം നീക്കാൻ വിരുതില്ലെന്നാപ്തവാക്യം

മുറപോലിത്തത്വമെല്ലാം അറിയുന്ന നിങ്ങളേവം

കരൾകാഞ്ഞു നിജധർമ്മം നിരസിക്കുന്നതു നന്നോ?

ഭീരുത വെടിഞ്ഞതി ധീരതയോടു രാജ്യ-

ഭാരം ചെയ്താലും ശൂരഹീരഭൂവരന്മാരേ!

ആര്യേ! കുന്തി സന്താപഭാരമെന്തിനു മക്കൾ-

ക്കോരോന്നിങ്ങനെ വരും നേരത്തു ഞാനില്ലയോ?

പാരാതെ പോകട്ടെ ഞാൻ നേരിടില്ലീമട്ടിനി-

മതി മതി സകലമറിഞ്ഞിതു  ഞാനും

മതിമുഖിമാരുടെ മനമതികഠിനം.

അതിസാഹസമായ് പ്പോയ് സൂതനിധനം

വ്യഥവേണ്ടവൻ ജീവിക്കും നൂനം

ഇല്ലിതിൽ മാന്ത്രികനോടു വിരോധം

എല്ലാം കുരുപതി ചെയ്തപരാധം

അല്ലലതിന്നവനേൽക്കും നിഭൃതം

നല്ലതു വരും നീ ഗമിക്ക നികേതം

നാരായണാ! ഭവാൻ നേരേ ധരിച്ചാലും,

ഭാരതമലയന്റെ നാരിയെന്നടിയനെ

ദുർന്നയൻ സുയോധനൻ തന്നെ ഭയന്നെൻ കാന്തൻ

കൊന്നുപോയീനിൽക്കുന്ന പൊന്നുതമ്പുരാന്മാരെ

എന്നു കേട്ടുഴന്നോടി വന്നതാണടിയനും

പിന്നുള്ളതെല്ലാം അവിടുന്നോർത്തു കൊള്ളേണമേ!