സന്താപമരുതരുതേ ചെന്താമരേക്ഷണേ തവ
സന്തോഷം വരുത്തുന്നുണ്ടു ഞാന്‍
വൈകാതെ മദദന്താവള രാജഗമനേ!
അനുപല്ലവി:
അന്തരമില്ലിതിനന്തകരിപു തവ
ചിന്തിതഘടനേ സന്തതകുതുകീ

ചരണം1:
കൊണ്ടല്‍‌വേണീ നിനക്കുള്ളില്‍ കുണ്ഠിതമുണ്ടാമെന്നോര്‍ത്തു
മിണ്ടാതെ കണ്ടിങ്ങു വാണു ഞാന്‍
കണ്ടുകൊള്‍ക  തല്‍ കണ്ഠകൃന്തനം ചെയ്യിപ്പിപ്പന്‍
പ്രഥമഗണാനലനടുവതിലവനൊരു
തൃണമിവ സപദി പതിപ്പതു കാണ്ക‍

ശ്രുത്വാ പിതുശ്ശ്രുതിവിരോധി വചസ്തദാ സാ
ഗത്വാ സതീ രജതഭൂമിധരം ജവേന.
നത്വാ ഹ്രിയാ ഹൃദി ഭിയാപി രുഷാ ശുചാ ച
സ്ഥിത്വാ പുര: പുരഹരം ഗിരമിത്യു വാച

പല്ലവി
തിങ്കള്‍ മൌലേ! കേള്‍ക്ക വാചം ദേവദേവ മേ!

അനുപല്ലവി:
എങ്കലുള്ളോരപരാധം എല്ലാം നീതാന്‍ സഹിക്കേണം

ചരണം1:
“മാനനീയം തവവാക്യം മാനിയാതെ പോക മൂലം
മാനഭംഗം വന്നിവണ്ണം മാമക വല്ലഭ ശംഭോ”

ചരണം2:
“ഹന്ത താതനെന്റെ മാനഹാനി ചെയ്തതിനില്ലാര്‍ത്തി
നിന്തിരുവടിയെക്കൂടെ നിന്ദിപ്പതു സഹിയാ ഞാന്‍

മരാളകന്യാമിവ മാനസം ഗതാ-
മരാളകേശീമവലോക്യ താം സതീം
കരാളദംഷ്ട്രോ ദനുജോപി ജാതുചല്‍
സ്മരാളസാത്മാ മനസൈവമബ്രവീത്

കണ്ടാലതി സുന്ദരിയാകും കന്യാമണിയാരിവള്‍ ഭുവനേ?
തണ്ടാര്‍മകളിവളുടെ കാന്ത്യാ രണ്ടാമവളെന്നതു മന്യേ
പൂമെയ് മരവുരിയും ജടയും പൂണ്ടെങ്കിലുമതിരമണീയം
താമര ശൈവലസംഗോപി സാമോദം വിലസുന്നല്ലോ
ഏതാദൃശമായ വയസ്സും ഇവള്‍തന്റെ തപസ്സും കണ്ടാല്‍
ചേതസ്സിലൊരുത്തനെ വരനായി ചിന്തിച്ചീടുന്നതു നൂനം

 ഭാഗ്യവിലാസം കൊണ്ടെന്റെ ഭാര്യയായീടുവാന്‍
യോഗ്യയാമിവളെയിന്നു കൈക്കലാക്കീടുന്നേന്‍
 

ശ്ലോകം
അംഭോജാസനനന്ദനസ്സുരജനൈര്‍ജ്ജംഭാരി മുഖ്യൈസ്സദാ
സംഭാവ്യ: സുകൃതീ കൃതീ ശ്വശുരതാം ശംഭോരിഹ പ്രാപ്തവാന്‍
ദക്ഷോ നാമ പുരാ കിലകലാദക്ഷ: പ്രജാനാം പതിര്‍ -
ല്ലക്ഷ്മീശാഭിമതോ ഗുനൈരനുപമൈരാസീദസീമദ്യുതി:

നിലപ്പദം
ഭാഗധേയ വാരിരാശി ഭാസുരശരീരന്‍
യോഗമാര്‍ഗ്ഗ വിശാരദന്‍ യോഗശാലി വീരന്‍

സാധുലോക ചിന്താമണി ചാരുതശീലന്‍
ബാധിതവിരോധിജാലന്‍ ബന്ധുജനപാലന്‍

നര്‍മ്മ കര്‍മ്മ പരായണന്‍ താപസമാനിതന്‍
നിര്‍മ്മലമാനസനവനന്‍ നീതിമാന്‍ വിനീതന്‍

വേദശാസ്ത്രാദികോവിദന്‍ വേദവല്ലീജാനി
മേദുരകല്യാണം വാണു മോദമോടു മാനീ

ചരണം 1
സോദരന്മാരേ നന്നിതു സാദരം നിങ്ങള്‍
ചൊന്നൊരു വാചമോര്‍ത്തീടുമ്പോളെത്രയും
ചേതസി മമ മോദമാശു നല്‍കീടുന്നഹോ

ചരണം 2

ചേതസാ ഭജിച്ചു ജഗദാധാരനായ്മേവീടുന്ന
ധാതാവോടു വാങ്ങിയ വരം
കേള്‍ക്കുന്നവര്‍ക്കുഹാസ്യമായ്ഭവിച്ചതദ്ഭുതം

ചരണം 3

ഇതിലധികം പുനരെന്തൊരു കുതുകം?
വിധിവിഹിതം മതി തന്നിലുദിപ്പതു?

നിദ്രയെസ്സേവ്വിച്ചുകൊൾക വിദ്രുതം പോയ് വല്ലേടവും
ഭദ്രമായിതു നിനക്കെടോ ഹേ!
കുംഭകർണ്ണ! ഉദ്രിക്തബലവാനെത്രയും
ജാതിമഹിമയഭിമാനവുമില്ലൊരു
നീതിയുമില്ലാത്തധികജളനിവൻ.

പല്ലവി:
കല്യാണമാശു ഭവിക്കും തവ ചൊല്ലേറും വീരമഹാത്മന്‍

അഗ്രാശൈരാശു രാശീകൃതമമിതരസം ദീദിവം പ്രാശ്യ ധീമാന്‍
ഭീമസംയുക്തധുര്യം ശകടമഥ രസാളാന്വിതാന്നപ്രപൂര്‍ണ്ണം
ആരുഹ്യാരക്ത മാല്യാംബരരുധിര സമാലേപനോ രാക്ഷസസ്യ
പ്രാപ്യാരണ്യം ജവേനാഹ്വയത ബത ബകം ഭക്തരാശിം പ്രഭുഞ്ജന്‍

പല്ലവി:

കാര്യം ഭവാന്‍ ചൊന്നതെന്നാലുമിപ്പോള്‍
ആര്യ മമ മൊഴി കേട്ടാലും

അനുപല്ലവി:

പുരുഷയത്നംകൂടാതെ ഭൂമിയിലേവന്‍ ദൈവ
കാരുണ്യം കൊണ്ടുതന്നെ കാര്യം സാധിച്ചിട്ടുള്ളു

കുടിലന്മാരോടു വ്യാജം കൂടാതെ കണ്ടുതന്നെ
കേടറ്റ സത്യംകൊണ്ടു കൂടുമോ കുരുവീര

തൈലത്തില്‍ കത്തുമഗ്നി സലിലംകൊണ്ടെന്നപോലെ
ജ്വലിക്കുമേറ്റവും ദുഷ്ടജനങ്ങള്‍ ശാന്തതകൊണ്ടു

ഒന്നല്ല രണ്ടല്ലവര്‍ ഓരോരപരാധങ്ങള്‍
അന്നന്നു ചെയ്തീടുമ്പോള്‍ ആരാനും സഹിക്കുമോ

ഇനിയും ക്ഷമിക്ക എന്നതീടേറും ഭാവാനെങ്കില്‍
കനിവോടെ കേള്‍ക്കമേലില്‍ കാടേ ഗതിനമുക്കു

ഭീമസേനമതിഭീഷണരോഷം
ഭൂരിസാമഭിരശീശമദാര്യഃ
തത്ര ശക്രതനയോപി മഹാത്മാ
മിത്രപൌത്രമഭിവന്ദ്യ ബഭാഷേ