ശ്ലോകം
തദനു ധർമ്മസുതം ഹരിനന്ദനോ
മഗധരാജവിഘാത കഥാം ശുഭാം
ഗദിതവാൻ ജഗദേകധനുർദ്ധരോ
വിദിതശൗരി കൃപാമുദിതാശയഃ

പദം
ഭൂപതിവീരരേ! ഭവതു കല്യാണം
താപമശേഷവും പോയിതു ദൂരെ.
ഗോഭൂദേവന്മാരുടെ പാലനം
ശോഭനശീലന്മാരേ ചെയ്ക
മാനവശാസ്ത്രേ ചൊന്നൊരു കർമ്മങ്ങൾ
ശോഭനശീലന്മാരേ ചെയ്ക
ഇങ്ങിനെ ഭൂപാലനമതു ചെയ്താൽ
മംഗലമിനിയും വരുമിഹ മേലിൽ.

രാജശേഖര ധർമ്മനൂജ രാജവംശജ
ആജമീഢ കേൾ അനുപമഗുണഗണ
വ്യാജഹീനം വചനം മമ വീര!
രാജവീരരെയെല്ലാമാജിയിൽ ജയിച്ചിട്ടു
പൂജിതമായീടുന്ന രാജസൂയമഖം
നീ ജവമൊടു ചെയ്ക ഭൂജാനേ ഇന്നു തന്നെ
രാജബിംബസദൃശ രാജിതവദന
ചണ്ഡവൈരിനിവഹഖണ്ഡനപടുഭുജ-
ദണ്ഡനാം മാഗധന്റെ മുണ്ഡഭേദനം ചെയ് വാൻ
ചണ്ഡരണാങ്കണത്തിൽ ശൗണ്ഡനാകും ഭീമനെ കോ-
ദണ്ഡധരമർജ്ജൂനം പണ്ഡിത നീയയയ്ക്ക
 

ദേവർഷിപുംഗവ! കേൾക്ക മേ ഗിരം
ദേവദനുജനതപദയുഗളം
ഭാവുകം പാണ്ഡുനന്ദനന്മാർക്കിന്നു
കേവലം വരുമില്ലൊരു സംശയം
ദേവദോഷമഖവും സുകരം
വിക്രമേണ ജയിച്ചു ധീരൻ രാജചക്രമഖിലവുമിന്നവൻ
ശക്രസൂനുസഹായവാൻ സുരചക്രതോഷണമഖവും ചെയ്യും
വിക്രമസഹിതാരാതിചക്രസൂദനാര്യനും
ചക്രപാണിയാം ഞാനും ശക്രപ്രസ്ഥേ വന്നീടാം.
 
(ശ്രീകൃഷ്ണൻ നാരദമുനിയെ ആദരവോടെ യാത്രയാക്കുന്നു. തിരിഞ്ഞു ദൂതനോട്-)
 
രാജദൂത നീ കേൾക്കണം ഗിരം
രാജവരരോടു ചൊല്ലണം
രാജസഞ്ചയവൈരിണം കൊന്നു
രാജകുലപരിപാലനം ചെയ് വൻ.
 

ആര്യ യാദവവീര ശൃണു നീ അധുനാ മമ വചനം
ശൗര്യനിധേ കാമപാല
കാര്യമൊന്നിഹ ഞാൻ ഭവാനൊടു
തരസാ പറയുന്നേനയി ധീര
ഘോരമാഗധൻ തന്റെ നിന്ദ്യകർമങ്ങളെല്ലാം
വീര ഹേ! ദൂതൻ ചൊന്നതു കേട്ടില്ലേ?
പാരാതെയവനെ ക്രൂരരണേ ഹനിപ്പാൻ
മെല്ലെ ചിന്തിച്ചീടേണം.        
നാരദോക്തികൾ സാരസാര
മതിന്നുമൊരുത്തരം ചാരു ചൊല്ലുക
വാരിജതുല്യവിലോചന സഹജ
വാരണവരഗമന.
 

അരവിന്ദോത്ഭവസംഭവ അരവിന്ദാരുണേ
തവ ചരണേ കൈവണങ്ങുന്നേൻ
നിൻ തിരുവടിതന്നെ അന്തികേ കണ്ടതിനാൽ
സന്തോഷം വളരുന്നു ചിന്തയിൽ മഹാമുനേ
എങ്ങുനിന്നെഴുന്നള്ളി മംഗലശീല! നീയും
ഭംഗിയോടരുൾ ചെയ്ക തുംഗതാപസമൗലേ!
ധർമ്മനന്ദനൻ തന്നെ നന്മയോടു കണ്ടിതോ?
സമ്മതമവൻതന്റെ സാമോദമരുൾ ചെയ്ക.