ആദേശമാദായ നിദേശകാരാ

ദൈതേയനാഥാസ്യ  സൂതം ഗൃഹീത്വാ 

ശൂലാസികുന്താദി  കരാഞ്ചലസ്തേ 

ദൂതാ വിനീയേതി ച വാചമൂചേ

 

 

ഇത്ഥം ദൈത്യവരൻ നിജപ്രണയിനീ  സംയുക്തനായ്‌ മേവിടും 

മദ്ധ്യേകാലമടുത്തു തന്ടെ സുതനാം പ്രഹ്ളാദനെന്നോർത്തഹോ !

വിദ്യാഭ്യാസമതിനു തം മുനിവരം ശ്രീശുക്രമേല്പിച്ചുകൊ-

ണ്ടുദ്യോഗിപ്പതിനാശു ദാനവനിദം വാചങ്ങളൂചേ മുദാ

മാമുനിവര ! തവ പാദയുഗളം വന്ദേ,

പാരാതേ ഗിരം മമ സാദരം ശ്രവിച്ചാലും

എന്നുടെ ബുജബലം മൂന്നുലോകങ്ങളിലും 

മന്ദമെന്നിയെ പുകഴ്ത്തുന്നില്ലയോ മാമുനേ!

എത്രയും ഗുണമുള്ള പുത്രനാം പ്രഹ്ലാദനെ 

ചിത്രമായീടുന്നൊരു സ്തോത്രോപദേശം ചെയ്ക

ദൈത്യവീര ! സുമതേ ! വല്ലഭ ! ശൃണു 

അത്യന്തം മോദം വളരുന്നു മേ 

നിത്യവും ഞാൻ തിരുമേനി പുണർന്നീടാൻ 

കാത്തിരുന്നീടുന്നു നിൻ കനിവു കാന്ത !

മാരവീരനമ്പെയ്യുന്നു ദേഹേ 

പാരമതിനാൽ തളരുന്നു മേ 

വീരവീര ! തവ കൃപയുണ്ടെന്നാകിലോ 

ധൈര്യ മോ ടുമിഹ സുഖിച്ചീടാം

കമനീയാകൃതേ ! കാന്ത !കാമിതമിതു കേൾക്ക

അമിതരുചി സുരതേ അമ്പൊടു വളരുന്നു.

അളിനികരഝങ്കാരം അധികമിതു നിനച്ചാൽ 

നളിനശരശാസനം നലമൊടു രമിച്ചീടാൻ.

 

കാന്തൻ സുരതമതിൽകാംക്ഷയോടണയുമ്പോൾ 

കാന്തന്മാരുടെ മോദം കഥിക്കുന്നതെങ്ങിനേ?

നല്ലൊരു കളിയാടാൻ നാമിഹ തുടർന്നീടിൽ 

ഇല്ലതിനിഹ തെല്ലും ഇനി മടി സുരനാഥ!

ദേവനാഥ ദീനബന്ധോ ! ഭാവുകസിന്ധോ ! 

കേവലാമിന്നഭിലാഷം കേൾക്കുക നിതാന്തതോഷം 

നല്ലമധുകാലം വന്നു കല്യാഗുണ വനമിന്നു 

ഫുല്ലസുമഗളന്മധുപല്ലവങ്ങള്‍കൊണ്ടു സാധു 

പഞ്ചശരകേളിചെയ്വാന്‍ അഞ്ചിത വന്നാലും ഭവാന്‍ 

പഞ്ചമം പാടുന്നു കുയില്‍ ചഞ്ചലമാകുന്നു ചിത്തം

സാരസാസ്ത്രസാരശരദാരിത ശരീരയായി 

മാരസുകുമാര!  ധീര സൂരിവര!  നീ ശരണം

സ്വര്യാതേഥ സുയോധനേ പിതൃഗിരാ തത്രാഭിഷിക്തോ രണ-

പ്രേതാജ്ഞാതികൃതോർദ്ധ്വദൈഹികവിധിർഭീഷ്മാത്തധർമ്മക്രമഃ

ദ്രൗണ്യസ്ത്രക്ഷതവിഷ്ണുരാതമവനേസ്സന്താനമപ്യാത്മനോ

ദൃഷ്ട്വാഃ ഹൃഷ്ടജനോ യുദ്ധിഷ്ഠിരനൃപസ്തുഷ്ടാവ ഇഷ്ടോ ഹരീം

 

കൃഷ്ണ കൃഷ്ണ കൃപാനിധേ! മമ കൃത്യമാശ്വദിധേഹി

വൃഷ്ണിവീര വിഹംഗവാഹന വിശ്വനായക പാഹി

ജയ ജയ ജനാർദ്ദന ഹരേ

ഗോരസപ്രിയ! ഗോപവിഗ്രഹ! ഗോപികാകുലജാര!

ഘോരസംസ്കൃതിദുഃഖനാശന! ഘോഷനാഥകുമാര! ജയജയ

വാസുദേവവരപ്രഭാമല! വാസവോപലദേഹ!

വാസവാനുജ! സർവസൽഗുണവാസവാരിധിഗേഹ ജയജയ

ഇത്യുക്ത്വാ ദ്രുപദാത്മജാം പ്രരുദതീമാശാസ്യ വിശ്വംഭര:

സാത്യക്യുദ്ധവ മുഖ്യയാദവവരൈസ്സാര്‍ദ്ധം തഥാ താപസൈഃ

ഗത്വാ പ്രേക്ഷ്യ സുയോധനഞ്ച സകലം ശ്വഃപ്രാതരിത്യാലപന്‍

ഭോക്തും ക്ഷത്തൃപുരം യയാവഥ നൃപാന്‍ ദുര്യോധനഃപര്യശാത്

പ്രസ്ഥാപ്യാഥ സ രാജസൂയവിരതാവന്ത:പുരം തത്പുരം

സ്വം പ്രത്യുത്ഭടരക്ഷിരക്ഷിജനനീ താതൌ ച ദുര്യോധന:

അന്തസ്സംഭൃതമത്സരോ മയകൃതാം പാര്‍ത്ഥാഞ്ചിതാം താം സഭാ-

മാരാദ്വീക്ഷ്യ ശംശസ സേര്‍ഷ്യമനുജാന്‍ ദുശ്ശാസനാദീനിദം

 

സോദരന്മാരെയിതു സാദരം കണ്ടിതോ

മോദകരമരികളുടെ മോഹനസഭാഗൃഹം

 

മേദിനിയിലിതുപോലെ മേദുരഗുണസ്ഥലം

പ്രാദുര്‍ഭവിച്ചീടാ വാദമിതിനില്ലഹോ

 

മരതകമണി കനക മാണിക്യഭിത്തികളു-

മരരനികരം മുകുര പരികലിതമത്ഭുതം!

 

ജീവനായക ബന്ധുജീവസമാധര! ജീവിതേശാത്മജ! വീര!

പാവനതരാകൃതേ! പരമഗുണവസതേ!

ഭാവം തെളിഞ്ഞു ഭവാൻ ഭാഷിതം മമ കേൾക്ക

ഫുല്ലാശോകബകുളപൂർണ്ണമായീടുന്ന

നല്ലോരുദ്യാനമിദം നരപതേ! കാൺക

മല്ലലോചന! ചാരുമലയമന്ദമാരുതൻ

മെല്ലവേയണകയാൽ മേനിയുമധികം കുളിർക്കുന്നു-കാമൻ

ജ്വലിക്കുന്നു പാരം വലയ്ക്കുന്നു ധൈര്യം മതിക്കിന്നു കുറയ്ക്കുന്നു

മധുവുണ്ടു മദിച്ചുടൻ മധുകരകുലങ്ങളും മധുരമായ് മുരളുന്നു മഹനീയശീല!

വിധുതാനുമുദിച്ചിതാ വിശദാംശുവിലേപനാൽ

അധുനാ ദിഗ്‌വധുക്കളെ അലങ്കരിച്ചീടുന്നു;

ദാനവേന്ദ്ര, നമോസ്തു തേ ജയ മാനശൗര്യഗുണാംബുധേ!

ഞാനഹോ പറയുന്ന വാക്കുകളൂനമെന്നിയെ കേൾക്കണം
 

വാസുദേവപരാക്രമത്താലാശു സംഗരഭൂമിയിൽ

ആശു വിക്രമനാം മുരാസുരനേഷ പരവശനായഹോ!
 

ധീരകേസരിയോടെതിർത്തൊരു വാരണോത്തമനിവ വനേ

പോരിലങ്ങു മുരാസുരൻ ഹതനായ് പുരാണമൃഗേന്ദ്രനാൽ
 

ഹന്ത, നീ പരിപാലായാശു കിന്തു കരവൈ ഞാൻ വിഭോ!

ചിന്തചെയ്തരുൾ ചെയ്ക വിരവൊടു ചന്തമോടു ദയാനിധേ!