ബാലസൗമിത്രേ കൊല്ലരുതിവളെ

ശൂരസോദര സാരസനയന
 

നാരിയല്ലോ ആകുന്നതീദുഷ്ടാ

വിരവിനൊടംഗവൈകല്ല്യം ചെയ്ക

പോവതിനെന്നോടോതുവാൻ

മന്നിലേവനുള്ളതു മൂഢ നീ പോട
 

കേവലമൊരു കീടകമല്ലോ നീ

ഏവം ചൊൽവതും നല്ലതിനല്ല

ആശരനാരിയാകിയ ഘോരേ

ദശരഥനു സുതനാകിയ രാമൻ
 

വരുമളവിൽ വഴിയിൽ നിൽക്കാതെ

ദൂരവെ വാങ്ങിപ്പോക വൈകാതെ

ക്ഷോണീപാലകുമാരരാം നിങ്ങൾ

കൗണപർ വസിക്കും വനം തന്നിൽ
 

കാണികൾ കൊതിക്കും മെയ്യുടയോരെ

ക്ഷീണരായെന്തു സഞ്ചരിയ്ക്കുന്നു?

രാഘവ മഹാബാഹോ രാജീവലോചന

രാജരാജശേഖര കേൾക്ക

 

രാവണൻ മഹാവീരൻ രാമ സീതയെയിന്നു

രഭസമോടു കൊണ്ടുപോയി

വിരവിനൊടടുത്തും ഞാൻ പെരുവഴി തടുത്തേൻ

പെരുകിന പോർ ചെയ്തനേരം

ഭൂപനന്ദന എന്നെ കപടം കൊണ്ടു വഞ്ചിച്ചു

സപദി ചന്ദ്രഹാസത്താൽ വെട്ടി

ദക്ഷിണപക്ഷവും അറ്റഹം ലഘുവായി

തൽക്ഷണം ധരണിയിൽ വീണേൻ

അരുളിനാൾ തദാ ദേവി സരസമാം തവജായാ

ശ്രീരാമനെക്കണ്ടിതെല്ലാം

ഉരചെയ്വോളവും നീ മരണം വരരുതെന്നു

ത്വൽഗതമാനസസാക്ഷി

ശ്രീരാമനും തമ്പിയുമായ് പ്രിയാന്താ-

മനേഷണംചെയ്തു നടക്കുമപ്പോള്‍

വീരം മഹാന്തം പതിതം ശയാനം

ജടായുഷം വീക്ഷ്യ ജഗാദരാമ:

 

പിതൃസഖ മഹാബാഹോ താത ഗൃദ്ധ്രപുംഗവ

കൃതസുകൃതകാരുണ്യ വന്ദേ

 

കൃതശല്യമഹോ തവഗാത്രം കേനഹേതുനാ

വദ വദ മഹാപക്ഷിരാജൻ

ഏവം ഭവാനിയരുൾചെയ്തതു മാനിയാതെ

പൂവമ്പുകൊണ്ടു പുരവൈരിയെ മൂടി പാർത്ഥൻ

താവദ് ഗിരീന്ദ്രതനയാ ശബരാംഗനാ സ്മ

ശാപം കരോതി സുരനാഥതനൂജമേവം

 

 

വൃത്രനാശനപുത്ര ഞാൻ ചൊന്നതു-

മത്ര നീ കേൾക്കയില്ലെങ്കിൽ

അത്ര സാമർത്ഥ്യമുള്ള നിൻ തൂണിയിൽ

അസ്ത്രമില്ലാതെപോകട്ടെ

 

മാനവസവ്യസാചി ഞാൻ ചൊന്നതു

മാനിയാതെ തെളിഞ്ഞു നീ

നൂനമെയ്യുന്ന ബാണങ്ങളൊക്കെയും

സൂനമായ്പ്പോക പാണ്ഡവ !

ഞായവും ഞായക്കേടും നീ കാണെന്റെ മെയ്യിലെയ്ത വിജയന്റെ

കായമിന്നു പൊടിച്ചൊഴിച്ചെന്നിയെ കാരിയം ഞാനടങ്ങീടാ.

മായയെന്നറിയാതവനോടിഹ ഞായമോ കലഹിപ്പതും?

പൊയ്യല്ലേ മമ വല്ലഭ, പാർത്ഥനു മെയ്യിൽ നൽ‌വരമേകുക.