യാതുധാനകിലദീപമായീടുന്ന താത, മേ കേൾക്ക ഗിരം തവ

ചേതസി സന്ദേഹമിന്നു തുടങ്ങുവാൻ ഹേതുവില്ലൊന്നുമഹോ!
 

ഏതുമൊരു തടവില്ല രണേ പുരുഹൂതനെച്ചെന്നുടനേ അഹം

വീതഭയം ബന്ധിച്ചീടുവൻ കണ്ടാലും കൗതുകമോടു ഭവാൻ;
 

ആയോധനം തന്നിലിന്ദ്രനെ ബന്ധിപ്പാൻ

ആയാസമില്ലേതുമേ ചില

മായാപ്രയോഗങ്ങൾ ബ്രഹ്മവരവുമുപായങ്ങളുണ്ടനേകം
 

എന്തുകൊണ്ടെങ്കിലും ബന്ധിച്ചു ശക്രനെ

നിന്തിരുമുൻപിൽ വച്ചു ബഹു

സന്തോഷത്തോടു നമസ്കരിച്ചീടുവൻ, എന്തിനു ശങ്ക വൃഥാ?

ഇത്ഥം തത്ര സുഖാസ്ഥിതേ ദിവിഷദാം നാഥേഥ ലങ്കാന്തരേ

കൈകസ്യാസ്തനയോ മഹാഭുജബലോ രാത്രിഞ്ചരോ രാവണഃ

ധാതുർല്ലബ്ധവരോ രണേ ധനപതിം ജിത്വാ ച ഹൃത്വാ പുരീം

തത്രസ്ഥോ നിജപുത്രമാഹ ച കദാപ്യത്യന്തമത്താശയഃ

 

 

മേഘനാദ, മമ നന്ദന, നൂതനമേഘസമാനരുചേ, സർവ-

ശ്ലാഘനീയഭുജവിക്രമ, കേൾക്ക നീ മാമകമാം വചനം

മേഘവാഹനനാകുന്ന മദാന്ധനാം ലോകേശൻ തന്നെയിന്നു യുധി

മോഘബലനാക്കി ബന്ധിപ്പതിന്നൊരു മോഹമുണ്ടെത്രയും മേ

കാര്യമതങ്ങനെ സാധിക്കുമോ എന്നു ശൗര്യജലധേ, ചൊൽക മമ

ചേരുമെന്നോടു നീയുരപ്പതും വീരഗർവ്വിത ദുർമ്മതേ

പോരിനായിഹ നേരിടുന്നതു കണ്ടിടാമിഹ കണ്ടിടാം

 

 

തിരശ്ശീല

നിന്റെ മസ്തകമിന്നടിച്ചു പൊടിപ്പനെന്നുടെ മുഷ്ടിയാൽ

ചണ്ഡനാകിയ നീയുരപ്പതു ചേരുമെന്നുടെ സോദര

 

മത്തമാതംഗയാനാ താരയാം മാനിനീ സാ

ചിത്തതാരിങ്കലത്തൽ പൂണ്ടു ദേഹം പുണർന്നു

ഇത്തരം സോദരന്റെ മത്തമാം വാക്കുകേട്ടി-

ട്ടെത്തിനാൻ മാർഗ്ഗമദ്ധ്യേ ചൊല്ലിയേവം സ ബാലി

 

ഘോരമർക്കട താഡനാലതി ദീനനായ് നടകൊണ്ട നീ

പോരിനായിഹ നേരിടുന്നതു ചേരുമെന്നതു ചൊല്ലലാം
 

വീരരായവരാരുമേ മമ നേരെനിന്നു മദത്തൊടും
പോരിനേറ്റഭിമാനമോടഥ ജീവനോടെ വസിച്ചിടാ
 

കോടിവജ്രസമാനമാകിയൊരെന്നുടെ നഖകോടിയാൽ

ആടൽ തീർന്നിഹ നിന്റെ നെഞ്ചു പിളർന്നുകാലനുനൽകുവൻ
 

മൂഢ നീയെന്നെചൊന്നതിദാനീം

ചാടുവെന്നു നിനച്ചീടവേണ്ട

ഊഢകോപം നിന്നെയെടുത്തു

കൊണ്ടോടിപ്പോകുന്നുണ്ടാകാശമാർഗ്ഗേ

 

തിരശ്ശീല

ഇന്നി ഏവമുരയ്ക്കിലവശ്യം

നിന്നുടെ മുലകൾ നാസികയും
 

ഇന്നറുത്തു ഞാൻ യാത്രയാക്കീടുവൻ

വന്നടുക്കാതെ പോക നീ മൂഢേ

നന്നുനന്നേവം ചൊല്ലുന്ന നിങ്ങൾ

ഇന്നു ജീവിച്ചുപോകുന്നതില്ല
 

കൊന്നീടുന്നുണ്ടു നിങ്ങളേയും ഞാൻ

ഇന്നി ഏവമുരയ്ക്കിലവശ്യം

മാനവേന്ദ്രനായുള്ളോരു രാമനോടേവം

ചൊല്ലുകിൽ കൊല്ലുവൻ നിന്നെ
 

മാനമോടോരോന്നേ പറയാതെ കാനനേ

പോക ചാകേണ്ട എങ്കിൽ

അംഗവൈകല്യം ചെയ്‌വതിനേവൻ

ധരണിയിലൊരു മാനുഷനോർത്താൽ
 

മതംഗജാതികൾപോലുമെതിർത്താൽ

കരങ്ങൾകൊണ്ടു ഹനിയ്ക്കുന്നതുണ്ടു