വേടനാരീ നീ പോടി മഹാമൂഢേ,

പേടികൂടാതെ പോരിടെ

ചാടിവന്നീടുകിലെയ്തു വശം-

കെടുത്തീടുവൻ പാരം നിന്നുടൽ

 

പൊട്ട ഫൽഗുന കാട്ടാളനല്ലിവൻ

മട്ടലർബാണദേവനെ-

ചുട്ടുപൊട്ടിച്ചവനെ നീയമ്പെയ്തു

പൊട്ടിച്ചാൽ നീയും നഷ്ടമാം

 

ഗോത്രജേ എന്റെ ഗാത്രമശേഷവും

കൂർത്തുമൂർത്ത ശരങ്ങളാൽ

പാർത്തുകാൺക മുറിച്ചൊരു പാർത്ഥന്റെ

മൂർത്തി ഞാൻ തകർത്തീടുവൻ

 

കാട്ടാളവേഷമൊടു മട്ടലർബാണവൈരി

ചട്ടറ്റ പാർത്ഥനൊടു ധൃഷ്ടതരം നിയുദ്ധം

പെട്ടെന്നു ചെയ്തളവും ദൃഷ്ടി ചുവന്ന കാന്തം

ദൃഷ്ട്വാ ഗിരീന്ദ്രതനയാ വിനയാജ്ജഗാദ.

ഹന്ത മുൻപരുൾചെയ്തപോലല്ലിപ്പോൾ

ചെന്തീക്കണ്ണു പുകയുന്നു

കുന്തീതനയനവൻ വെന്തുപോയെന്നാകിലോ

ചിന്തിച്ചാലുണ്ടാക്കാമല്ലോ !

ഹന്ത സന്താപമിതു ചിന്തിക്കവേണ്ട ചെറ്റും

പൂന്തേന്മൊഴിയേ പാർവ്വതി !

 

അന്തികെ നീയും കൂടെ ചന്തമോടു പോരേണം

സന്താനവല്ലി ബാലികേ !

സന്തോഷമോടു ചില സാന്ത്വനവാക്കുകൊണ്ടു

ശാന്തനാക്കുവാനായെന്നെ.

അപ്പോലെ എന്നു ഭവാൻ കല്പിച്ചു പിന്നെ യുദ്ധം

ഏല്പാനെന്തൊരു സംഗതി

ചൊൽപ്പൊങ്ങും സുരാരികൾ മുപ്പുരാസുരന്മാരെ

എൾപ്പൊരിചെയ്ത ദൈവമേ !

നിൽപാനാളാമോ ഭവാൻ കെൽ‌പോടെതിർത്താൽ പാർത്ഥൻ

അൽപമാനുഷനല്ലയോ ?

മൽപ്രാണനാഥ പാർത്ഥനിപ്പോഴേ വേണ്ടുംവരം

എപ്പോരും നൽകുകല്ലല്ലീ !

 

ധന്യേ വല്ലഭേ ഗിരികന്യേ നമ്മുടെ വല

തന്നിൽ വന്നൊരു പന്നിയായ്

മന്നവൻ പന്നഗദ്ധ്വജൻ തന്നുടെ സഖി മൂക-

നെന്ന ദുഷ്ടാസുരൻതന്നെ

കൊന്നുകളവൻ കരിക്കുന്നുപോലുള്ളവനെ

പിന്നെ വിജയൻതന്നോടും

നന്നായിക്കലഹിക്കാമെന്നിയേ കോപം പാർത്ഥൻ-

തന്നോടുമില്ലിന്നെന്നുള്ളിൽ

 

മുല്ലബാണാരേ, മമ വല്ലഭ ചൊല്ലുകയ്യോ,

വല്ലാതെ തവ നേത്രങ്ങൾ

ചൊല്ലാവല്ലാതെ ചുവന്നല്ലോ കാണുന്നു പണ്ടു

മല്ലീശരനെകൊല്ലുന്നാൾ

അല്ലാതിങ്ങിനെ കണ്ടിട്ടില്ലാ ഞാനതുകൊണ്ടു

മല്ലാരിപ്രിയ ! ചൊല്ലുന്നേൻ

ചൊല്ലേറും പാണ്ഡവനു നല്ലപോലെ വരങ്ങ-

ളെല്ലാമേ നല്കുകല്ലല്ലീ

 

ബന്ധുരരൂപികളേ പറവിൻ എന്തിഹ നാമിനിച്ചെയ്‌വതഹോ!

കുന്തീസുതനൊരു കാണിപോലും ചിന്തയിലില്ല കുലുക്കമഹോ!

ഭീമസഹോദരൻ തന്നുട ഭീമതപോബലം ഭീമമല്ലോ!

കാമിനിമാരിലൊരുത്തരാലും ആമയമില്ലിത്തപസ്സിനെടോ

എന്തിനു ഹന്ത തപം ചെയ്യുന്നൂ? സന്തതമിങ്ങനെ പാണ്ഡുസുത!

ചിന്തയിലെന്തു നിനക്കു മതം കുന്തീകുമാര, പറഞ്ഞീടു നീ

ആവതില്ലേതുമിതിന്നു നമ്മാൽ കേവലമിന്നിതുകൊണ്ടു മേലിൽ

നാവിന്നു നാണക്കേടെന്തു ചൊൽവൂ പൂവണിയുന്നണിവേണികളേ!

സുരപ്രൗഢതനയനോടടുക്കമൂലം തരക്കേടിന്നകപ്പെട്ടു കനക്കെത്തന്നെ

പാർത്ഥൻ ഗൗരീശദേവം പരിചിനൊടു തപസ്തപ്തുമേവന്തമീശം

ഗത്വാ തീർത്ഥാനി തീർത്വാ വനനഗര നഗാൻ ദേവസത്മാന്യനേകാൻ

നത്വാ പിന്നിട്ടു ചെന്നു രജതഗിരിവരോപാന്തഗംഗാതടാന്തേ

ശുദ്ധാത്മാ ചിന്തചെയ്തങ്ങൊരുപദമവനീലൂന്നിനിന്നാദിനാഥം

 

പല്ലവി:

ഗൗരീശം മമ കാണാകേണം ശുഭഗൗരാഭം തിരുമെയ് മുഴുവൻ

അനുപല്ലവി:

ശൗരിവിരിഞ്ചപുരന്ദരമുഖ്യസുരാസുരസർവ്വചരാചരവന്ദ്യം

ചരണം1:

കുടിലത്തിങ്കളും ജടമുടിയിടയിൽ സുര-

തടിനിയും കൊടിയ പന്നഗമണിയും

മടുമലർശരൻ തന്റെ പടുത വേർപെടുത്തോരു