പ്രിയതമയോടുമേവം യാത്രചൊല്ലീട്ടു പാർത്ഥൻ

ഭയമൊഴിയെ നടന്നാനുത്തരാശാം വിലോക്യ

സ്വയമിതി ഗിരികന്യാവല്ലഭം ഭക്തിപൂർവ്വം

ജയ ജയ പരമേശാ പാഹിമാമെന്നു ചൊല്ലി
 

പല്ലവി:

പരമേശ പാഹി പാഹി മാം സന്തതം സ്വാമിൻ

ഹര പുരനാശന ദൈവമേ
 

ചരണം1:

പരിതാപം വൈരിവീരർ ചെയ്യുന്നതെല്ലാം

പരിചിൽ കളഞ്ഞേറ്റം പരമകരുണയാൽ

പുരുഹൂതാനുജാദിഭുവന‌വന്ദ്യ, പോറ്റി !

 

ചരണം2:

ദുഷ്ടബുദ്ധികൾ നൂറ്റുവർ ദുഷ്ടരാം ധൃതരാഷ്ട്രപുത്രരാമവർകൾ

താവദ്ഭൂഷണഭൂഷിതാഭിരുദിതോത്സാഹാ സഖീഭിസ്സമം

സമ്പ്രാപ്താ സരണിസ്ഥിതം നിജവരം പ്രത്യുദ്ഗതാ തേന സാ

സാകം പ്രാപ പുരം തദൈവ ധരണീദേവസ്സ്വപാദാനതാ-

മേതാം സൗധഗതോ മനോജ്ഞശയനസ്ഥോസൗ ബഭാഷേ ഗിരം

 

സുദതീ! മാമക നായികേ! എന്തുവൈശിഷ്ട്യം സുദതീ മാമക നായികേ!

സദനസ്വാപതേയാദി സകലം പാർക്കിലദ്യാപി-

 

പക്ഷീന്ദ്രാസനനാകും ലക്ഷ്മീശകൃപയാലേ

അക്ഷയവിഭൂതികളിക്ഷണം ലഭിച്ചതും

പക്ഷപാതമില്ലന്യലക്ഷണമതുമില്ല

കാംക്ഷിതം കഥിച്ചീല ഞാൻ കഥയ കിമു മൂലം

 

സാധു സാധു മഹാമതേ മാരുതേ

ചിത്രമേവം വിചിത്രം ചരിത്രം

ഈയവസ്ഥ രാമനോടറിയിപ്പാന്‍

മോദമോടിനി നാം നടകൊള്‍ക

തദനു ബത ഹനൂമാന്‍ ലങ്കയെ ചുട്ടഴിച്ചു

ജലനിധിയുടെ മദ്ധ്യേ ചാടിയഗ്നിംകെടുത്തു

പവനതുലിതവേഗാല്‍ പാവനന്‍ തല്‍ക്ഷണേന

കപിവരരൊടിവണ്ണം ചൊല്ലിനാന്‍ വൃത്തമേവം

 

അംഗദ കനകാംഗദവീര

ജാംബവന്‍ വിധിനന്ദന സുമതേ

ഇമ്മലയില്‍നിന്നു ചാടി ഞാനും

സന്മതേ ലങ്കയില്‍ പുക്കശേഷം

നന്മണി സീത തന്റെ സവിധേ

നന്മരം ശിംശപം തന്മേലേറി

ചിന്തപൂണ്ടു വസിക്കുന്ന നേരത്തു

പങ്‌ക്തികണ്‌ഠണ്‍ വൈദേഹി തന്നുടെ

അന്തികേവന്നനേകമുരച്ചതില്‍

മനസിമദമോടും നീ പരിചോടടല്‍ ചെയ്‌വതു

മതിയാക്കിടുവന്‍ നിനക്കധികം

മദമുള്ളതു രജനിചരപുംഗവ തനയ മേഘനാദ

 

 

ബന്ധനം - തിരശ്ശീല

ഇത്ഥം പറഞ്ഞു വിരവോടഥ മേഘനാദന്‍

ഗത്വാ തതോ ബലനിധിം ഹനുമന്തമേവം

ക്രുദ്ധസ്സഹോദരമഹോ നിഹനിച്ച നിന്നെ

അദ്ധാ ഹനിപ്പനിതിചൊല്ലിയണഞ്ഞു വേഗാല്‍

 

വിരവില്‍ വരിക പോരിനായി കപേ

വിരവില്‍ വരിക പോരിനായി

വിരവില്‍ വരിക പോരിന്നരികിലണയും നിന്റെ

മകുടം പൊടിപെടവേ ഝടിതിയടല്‍പൊരുവന്‍

ഇന്ദ്രനേയും ജയിച്ചോരു ഞാനിഹ

നന്ദിയോടെ വസിക്കില്‍ നീയെന്തു

മന്നവ കോപത്തെ ചെയ്യുന്നതെന്തിനു

ഇന്നിവനെ വധിപ്പാന്‍ ഞാന്‍ പോരുമേ

മര്‍ക്കടത്തിനെ ബന്ധിച്ചു ഞാന്‍ നിന്റെ മുമ്പിലാക്കീടുവന്‍

എത്രയെങ്കിലും മര്‍ക്കടനാമിവന്‍

ശത്രുവോ നമുക്കെന്നുടെ താത കേള്‍

ശക്തരായിട്ടു ദിക്ക്‌പാലരെങ്കിലും

യുദ്ധത്തില്‍ നമ്മോടേവരെതിര്‍ക്കുന്നു

തിരശ്ശീല

 

ഇത്ഥം പറഞ്ഞു ഹനുമാനുടനക്ഷമേവം

കക്ഷേ ഗ്രഹിച്ചു നിഹതം സ ചകാര വേഗാല്‍

രക്ഷാധിപന്‍ തദനു കേട്ടു വിവൃദ്ധമന്യുര്‍

ഹന്തും കപീന്ദ്രമുടനെ ദ്രുതമുല്‍പപാത

 

 

നേരുനേരിവന്‍ ചരിപ്പതുചേരും ചേരുമല്ലോ

ധന്യയാമിപ്പുരിയിലൊരുത്തരും

എന്നുടെയനുവാദത്തെക്കൂടാതെ വന്നിട്ടില്ല

എന്നുള്ളതിനാലിന്നു കൊന്നീടുന്നുണ്ടവനെയും വൈകാതെ

ഇന്ദ്രന്‍പോലുമെന്‍ ദാസനായി മേവുന്നു

നന്നുനന്നൊരു മര്‍ക്കടന്‍ ചെയ്‌തതും

ചന്ദ്രഹാസംകൊണ്ടിപ്പോളിവനെ ഞാന്‍ 

വൈകാതെ വരുവാന്‍ ഞാന്‍ രാമനേയുംകൊണ്ടു

വൈദേഹി മാ കുരു ശോകത്തെ സീതേ

 

മല്ലീമുകുളദന്തേ നിന്നുടെ ചിത്തത്തില്‍

അല്ലലിന്നുചെറ്റും തോന്നുന്നതാകില്‍

മെല്ലെക്കൊണ്ടുപോവന്‍ നിന്നെ ആഴിക്കക്കരെ

നല്ലാരില്‍ മണിമലേ കാണ്‍ക എന്റെ രൂപം

ഭക്തികൊണ്ടിതുചൊന്നേന്‍ അല്ലാതെയല്ലയേതും

ഉത്തമാംഗിരോചതേ യദിവദ സുമതേ

ത്രിജടയാം രാക്ഷസസ്‌ത്രീയേവമങ്ങേകുമപ്പോള്‍

പരവശമാരായി രക്ഷോനാരികളൊക്കവേ താന്‍

തദനു തല്‍ഭൂരുഹത്തില്‍ വാണിടും വായുസൂനു

ജനകജാ കേള്‍ക്കുമാറായ്‌ക്കനിവിനോടേവമൂചേ

 

സൂര്യവംശജാതനാം ഭൂമിപമണിയായ

ശൗര്യജലനിധിയായ ദശരഥനുളവായി

വീര്യവാനയോദ്ധ്യയില്‍ സ്വൈരം വസിക്കും കാലം

വീരരില്‍മണി രാമന്‍ അവതരിച്ചല്ലോ

പിന്നെയും സുതര്‍ മൂവര്‍ ഉളവായി പീഡയും

തീര്‍ന്നു വാഴുന്ന കാലം കൈകേയി വചസാ

രാമനെ വിപിനത്തില്‍ പോവാനയച്ചു നൃപന്‍

രാമനും സീതാസഹോദരരോടുംകൂടി