ദുഷ്കയ്യ നീയിക്കണക്കേ ധിക്കാരവാക്കു

ചൊൽക്കൊള്ളും മുക്കണ്ണരേയും

ചക്രപാണിയേയും പഴിക്കുന്ന നിന്നെക്കൊൽവാൻ

തക്കബാണമിത നോക്കു വരുന്നു

തടുക്ക നീയധികവിക്രമനെങ്കിൽ.

 

കള്ളകൃഷ്ണനെന്നുള്ളവൻ കൊള്ളാം ചങ്ങാതി

ഭള്ളിൽ കുറവുള്ളോനല്ലേ?

വെള്ളയിൽ നിങ്ങൾക്കുള്ള ദൈവമേതെന്നുള്ളതും

വിള്ളുതിന്നു മുതുവെള്ളരുതേറിയ

വെള്ളിമലയനെന്നുണ്ടൊരു കള്ളൻ

 

 

മൃത്യുവന്നെത്തുകയാലേ മൃത്യുഞ്ജയനെ

അത്ര നിന്ദിച്ച നിന്നുടെ

മസ്തകമസ്ത്രമെയ്തറുത്തെറിഞ്ഞീടുവൻ ഞാൻ

ഉത്തമോത്തമൻ കൃഷ്ണനെന്റെ സഖി

നിത്യപുരുഷനുടെ പത്തുകളാണെ 

 

കേട്ടിട്ടുള്ള കാട്ടാളൻ ഞാൻ സ്പഷ്ടമേ നിങ്ങടെ

ചിട്ടവട്ടങ്ങളൈവരും (ചട്ടവട്ടങ്ങളെവരും എന്നും പാഠഭേദം)

കൂട്ടമേ നിങ്ങൾ പുലയാട്ടുള്ളവരല്ലയോ

ശിഷ്ടകാമനുടെ നഷ്ടദനധികം

ഇഷ്ടസേവകനുമൊട്ടുമില്ല കുറ

 

പല്ലവി:

ദുഷ്ടാ കാട്ടാളാ, വന്നെന്നെ തൊട്ടതിനാലേ നഷ്ടമാക്കുവൻ നിന്നെ ഞാൻ
 

അനുപല്ലവി:

എട്ടുദിക്കിലും പുകൾപെട്ടോരർജ്ജുനനഹം

വിഷ്ടപൈകഗുരുമട്ടലരമ്പനെ നഷ്ടമാക്കിയ പുരാനുടെ ഭജനേ.

 

ഇത്ഥം വ്യാധാകൃതീശൻ ഗിരിവരതനയാം സാദരം ചൊല്ലുമപ്പോൾ

ബദ്ധക്രോധേന പന്നിത്തടിയനരിയദുഷ്ടാസുരൻ മൂകവീരൻ

അത്യുച്ചം നാദമോടും വലയുമറുതിചെയ്താശു ചാടുന്നനേരം

മൃത്യോർമൃത്യോശ്ശരം കൊണ്ടലറിയുടനടുത്താശു പാർത്ഥന്റെ നേരേ

 

വൃത്രവൈരിജനുമസ്ത്രമൊന്നധിക ബദ്ധസംഭ്രമമയച്ചതും

പോത്രിവീരനു തറച്ചു വീണവനുമത്ര പാർത്ഥനുടെ സന്നിധൗ

ചീർത്തകോപമൊടു പാർത്ഥനോടുടനടുത്തു മൃത്യുഹരനെത്രയും

പത്തുദിക്കടയുമെത്തുമൊച്ചയൊടുമിത്ഥമർജ്ജുനമുവാച സഃ

 

പല്ലവി:

ഏവം വലാരികൃതശാസനയാ തദർത്ഥം

ദേവാംഗനാഞ്ച രജതാദ്രിവനം പ്രവിശ്യ

ദേവേന്ദ്രസൂനുമതിഭീമതപശ്ചരന്തം

ദേവ്യസ്തമൂചുരിദമർജ്ജുനമാദരേണ

 

 

കേവലമേവ ഹി ശൃണു ഗിരമയി നോ ദേവേന്ദ്രാത്മജ

ദേവസുന്ദരിമാരാം ദേവിമാർ ഞങ്ങൾ നിന്റെ

പൂമെയ് കണ്ടു പൂണ്മാനാവിർമ്മോദേന വന്നു

 

ഊറ്റമായുള്ള വെയിൽ കാറ്റും മഴയും മഞ്ഞു-

മേറ്റു വൻകാട്ടിലേറ്റം സന്താപമോടേ

ചെറ്റുനാളല്ലല്ലോ നീ മുറ്റും സേവിച്ചീടുന്നു

കറ്റജ്ജടയോനുണ്ടോ ചെറ്റു കാരുണ്യം തോന്നി

 

ഇത്ഥം വൃത്രാരിപുത്രൻ ഭയകരതപസാ ദേവദേവം തമീശം

നത്വാ ചിന്തിച്ചു വാഴുന്നളവിലമരലോകേശനും ദേവലോകേ

ചിത്തേ ചിന്തിച്ചിവണ്ണം നിജതനയതപശ്ശക്തിധൈര്യങ്ങൾ കാണ്മാൻ

പൊൽത്താരമ്പന്റെ സൈന്യംതൊഴുമമരവധൂവൃന്ദമോടൊത്തുകൂടി

 

ദേവേന്ദ്രനങ്ങഥ സുരാംഗനമാരുമായി

വേവീടിനോരളവു തന്നുടെ ചിന്തിതങ്ങൾ

സർവ്വം വലാരി സുരസഞ്ചയസേവ്യനപ്പോൾ

സ്വർവ്വേശ്യമാരൊടു മുദ ഗിരമേവമൂചേ

 

സുരലോകസുന്ദരിമാരെന്നു പെരിയ ചൊല്ലുടയവരേ

സരസം മമ വാക്യം കേൾപ്പിൻ, സാരസേഷു മനോമോഹിനിമാരേ

പല്ലവി:

ശൃണു വല്ലഭ ഗുണവാരാന്നിധേ അണിമെയ്യിതേ-

ക്കാണുന്നെന്നിനി ഞാൻ

ചരണം1:

വര പണ്ടൊരുവരിഷം ഭാവാനുരുതീർത്ഥങ്ങൾ കരുതിപ്പോയി

വരുവോളവുമുളവായി താപം

ചരണം2:

ഭവനേ വാഴുന്നൊരു നമ്മെയിപ്പോൾ വിപിനേ വാഴിച്ചതുമീശ്വരൻ

അവയെല്ലാം പറവതെന്തധുനാ

ചരണം 3

പുരഹരനുടെ ചരണാംബുജം കരുതുമ്പൊഴും

പിരിയാതെന്നെ നിരൂപിച്ചുകൊള്ളണം നാഥ!

ചരണം 4:

മതിശേഖരനോടു നീ പോയി വരവും പാശുപതവും വാങ്ങി 

അതിമോദം സുമതേ വന്നാലും

 

 

പല്ലവി:

വരിക ബാലേ ശൃണു പാഞ്ചാലേശവരകന്യേ നീയും

ചരണം1:

വാരിജവിലോചനേ വാരണസുഗമനേ

താരിൽത്താർമാനിനീനിവാസതനോ

പാരാളുമഗ്രജന്മാരാൽ നിയോഗിക്കയാൽ

മാരാരിദേവനെപ്പോയ്സേവചെയ്‌വാൻ

ചരണം2: