ഉള്ളത്തിൽക്കപടങ്ങളെന്നതറിയാതപ്പാണ്ഡവന്മാർ പരം

കള്ളച്ചൂതതിനാൽ സുയോധനനൃപൻതന്നോടു തോറ്റെത്രയും

മുള്ളും കല്ലുകളും നിറഞ്ഞ തിമിരേ ദ്വൈതാടവീതന്നുടെ-

യുള്ളിൽപ്പുക്കു നടന്നു താപമൊടു പന്തീരാണ്ടിതേവം പുരാ.

 

മാധവ! ഭവാൻ ചൊന്നതോർത്തുകാണുന്നേരം

സാധുതരമെത്രയും സാധുജനപാലക!

സാത്വതയദുക്കളുടെ സാർത്ഥമൊടു സാദരം

സത്വരം പോക നാം ഗ്രഹണമാസന്നം

പുണ്യദിഷ്ടങ്ങളിൽ ചെയ്തീടും ദാനേന

പൂർണ്ണമായ്‌വന്നിടും പരമകല്യാണം

 

 

കുചേലവൃത്തം സമാപ്തം

 

തദനു മുദിതചേതാ ഭൂസുരസ്ത്വാത്മഗേഹേ

സുതയുവതിസഹായഃ ശ്രീശഭക്തൈകതാനഃ

സുഖമവസദമേയോ ദ്വാരവത്യാം യദൂനാം

പ്രഭുരഥ ബലമൂചേ സോദ്ധവം ചാടുവാക്യം

 

നിശമയ വചനം നിർമ്മലതരമൂർത്തേ

വിശദഗുണലേയവിശ്രുതകീർത്തേ

സീരധരാഗ്രജ! പലവിധമുള്ളൊരു

ദുരിതകദംബവിനാശനമതിനായ്

ധീര! സമന്തകതീർത്ഥാപ്ലാവനം

കരണീയമെന്നു ഹൃദി കരുതുന്നേൻ പുണ്യരാശേ

 

സൂര്യോപരാഗമുണ്ടു പാരം പ്രസിദ്ധമായ്

വീരാഗ്രേസര! ബഹുഹിരണ്യാദിദാനങ്ങളും

പാരാതെ ചെയ്തുകൊണ്ടു പോരികയല്ലേയിന്നു

പുഷ്കര വിലോചനാ ത്വൽകൃപാ കാരണേന

ചൊൽക്കൊണ്ട കൃതാർത്ഥേഷു ഇക്കാലമഗ്രഗണ്യൻ

നിഷ്ക്കിഞ്ചന ഭൂസുരനെ പൊക്കമേറും സൗധമേറ്റി

സൽക്കരിച്ചതുമോർത്താൽ മൽഭാഗ്യമെന്തു ചൊൽവൂ!

 

ത്വൽപ്പാദം ചേരുവോളവും അൽപ്പേതരയാം ഭക്തി

അപ്രമേയ ! തന്നീടണം ഇപ്പോളഹം യാമി ഗേഹം

പാരാതെ മൽക്കുടുംബിനി വരവും മേ ഹരേ ! പാർത്തൂ

മരുവുന്നു ശിശുക്കളും ദർശനം പുനരസ്തു

 

മതിമുഖി മമനാഥേ മതി തവ മതിഭ്രമം

മദിരാക്ഷി ! കഥിച്ചതും മതമത്രേ മാമകീയം

മൽഭക്തന്മാരോടുള്ള സക്തിയാലെന്നെ ഞാനും

ഉൽപ്പല വിലോചനേ ഉൾക്കാമ്പിൽ മറന്നുപോം

 

പരഭൃതമൊഴിയെന്റെ പരിചയം കൊണ്ടു നീയും

പരിചോടറിയാഞ്ഞതും പരിഭ്രമം തന്നെ നൂനം

ശേഷിച്ച ചിപിടകം തോഷിച്ചു ഗ്രഹിച്ചാലും

ശേമുഷി ഏറ്റമുള്ള യോഷിന്മണി അല്ലേ നീ?

 

ഗുരുപുരേ നിന്നു ഭവാൻ പിരിഞ്ഞതിൽ പിന്നെ സഖേ !

ത്വരിതം സമാവർത്തനം പരിചിലതീതമല്ലേ ?

പരിണയം കഴിഞ്ഞിതോ പത്നിയും ഭവാനേറ്റം

പരിഹൃഷ്ടയായിട്ടല്ലേ സ്വൈരം വാഴുന്നു സദാ

 

അലമലം ബഹുവാചാ ഫലമെന്തു ക്ഷുധയാലേ

വലയുന്നു തവ ബാഹുമൂലാന്തേ കാണുന്നു കിം

വ്രീളാംശം തവ വേണ്ടാ പലരും ബുഭുക്ഷുവെന്നു 

നലമൊടു പറയുന്നു ഛലമല്ല സഖേ ! എന്നെ

അജിതഹരേ! ജയ മാധവ! വിഷ്ണോ! അജമുഖ ദേവ നത!

 

വിജയ സാരഥേ ! സാധു ദ്വിജനൊന്നു പറയുന്നു

സുജന സംഗമമേറ്റം സുകൃതനിവഹ സുലഭമതനു നിയതം

 

പലദിനമായി ഞാനും ബലഭദ്രാനുജാ ! നിന്നെ 

നലമൊടു കാണ്മതിന്നു കളിയല്ലേ രുചിക്കുന്നു

കാലവിഷമം കൊണ്ടു കാമം സാധിച്ചതില്ലേ

നീലനീരദവർണ്ണ! മൃദുല (ലളിത -എന്ന് പാഠഭേദം) കമലരുചിരനയന! നൃഹരേ!

 

അദ്യാപി ഭവൽകൃപാ വിദ്യോതമാനമാകും

പാദ്യാദി ഏൽപ്പതിന്നു ഭാഗ്യമുണ്ടാക മൂലം

ചൈദ്യാരേ ! ജന്മഫലമിദ്വിജനെന്തു വേണ്ടൂ

കലയാമിസുമതേ ഭൂസുരമൌലേ !

കലിതാനന്ദമെനിക്കു കനിവോടു തവാഗമം

 

സരണീ പരിശ്രമങ്ങൾ പാരമില്ലാതെയല്ലീ

പരമ ധാർമ്മികനത്ര പാരാതെ വന്നതും ?

കരണീയമെന്തു തുഭ്യം പരിചിൽ കിമു കുശലം

 

ധാത്രീനിർജ്ജരവര്യനാത്മമഹിഷീ മുക്ത്വൈവ യാത്രാം നിജം

കൃത്യം പ്രാതരരം വിധായ വിധിവൽ കൌതൂഹലം പൂണ്ടുടൻ

ദൈത്യാരാദിയിലൊട്ടെഴുന്നൊരു മഹാഭക്ത്യബ്ധി മദ്ധ്യേ ചിരം

സ്നാത്വാ മംഗലവീക്ഷണേന കമലാജാനേ പുരീ നിര്യയൌ

 

ദാനവാരി മുകുന്ദനേ സാനന്ദം കണ്ടീടാൻ വിപ്രൻ

താനേ നടന്നീടിനാലെ ചിന്ത ചെയ്തു

സൂനബാണ സുഷമനാമാനന്ദ മൂർത്തിയെച്ചെന്നു

ഇക്ഷണം രാഘവനിഹ ലക്ഷ്‌മണനുമായി വന്നു

ഇക്ഷുചാപതുല്യാംഗന്‍ വളര്‍ക്ഷവസ്‌ത്രധാരികളായി

ശോഭയേറും വെള്ളക്കുട പിടിപ്പിച്ചു വിഭീഷണന്‍

അഭയനായി വാഴുന്നിതു അതിസുഖമോടു തന്നെ

പങ്‌ക്തികണ്‌ഠനുമെല്ലാരും രക്തവസ്‌ത്രധാരികളായ്‌

അദ്ധാ ഖരബദ്ധരഥമോടു തെക്കുപോകുന്നതും

 

തിരശ്ശീല