തദനു മുദിതചേതാ ഭൂസുരസ്ത്വാത്മഗേഹേ

സുതയുവതിസഹായഃ ശ്രീശഭക്തൈകതാനഃ

സുഖമവസദമേയോ ദ്വാരവത്യാം യദൂനാം

പ്രഭുരഥ ബലമൂചേ സോദ്ധവം ചാടുവാക്യം

 

നിശമയ വചനം നിർമ്മലതരമൂർത്തേ

വിശദഗുണലേയവിശ്രുതകീർത്തേ

സീരധരാഗ്രജ! പലവിധമുള്ളൊരു

ദുരിതകദംബവിനാശനമതിനായ്

ധീര! സമന്തകതീർത്ഥാപ്ലാവനം

കരണീയമെന്നു ഹൃദി കരുതുന്നേൻ പുണ്യരാശേ

 

സൂര്യോപരാഗമുണ്ടു പാരം പ്രസിദ്ധമായ്

വീരാഗ്രേസര! ബഹുഹിരണ്യാദിദാനങ്ങളും

പാരാതെ ചെയ്തുകൊണ്ടു പോരികയല്ലേയിന്നു

സുദിനം താവക സംഗാൽ മുദിതം മാനസം മമ

വി(നി ? )ധുതാഘ സുഖീസോഹം മധുരോക്തി പറകല്ലേ

 

ഏകദാ പുരാ ധീമൻ! ശുകമൊഴി കൃഷ്ണതന്റെ 

ശാകാന്നാശനാൽ ഭൂയഃ സുഖസൗഹിത്യമദ്യൈവ

 

ഗർവഹീനം ത്വൽസമന്മാർ ചർവണത്തിനു വല്ലതും

ഉർവീസുര ! മഹ്യം തന്നാൽ പർവ്വതാധികമെനിക്ക്

 

പ്രുഥുകം താവകമിത്ര മധുരമെന്നതു ഞാനും

മതിയിലോർത്തിരുന്നില്ലേ പ്രചുരം പ്രേമ മഹാത്മ്യം

താരിപ്പൂമകളോടു മാധവനിദം വിപ്രൻ ഗ്രഹിക്കാതെ ക-

ണ്ടോരോന്നേവമുരച്ചു യാദവവരോച്ഛിഷ്ടം ഗ്രഹിച്ചു രമാ

ആരോമൽ സുഖമാണ്ടു ദൈത്യമഥനൻ ഭൂമീന്ദ്രനാം (സ്മരീന്ദ്രനാം എന്നും കാണുന്നുണ്ട്) ഭൂസുരം

പാരം പ്രീതിയോടൂചിവാൻ പ്രിയവയസ്യാനന്ദദാം ഭാരതീം

 

മതിമുഖി മമനാഥേ മതി തവ മതിഭ്രമം

മദിരാക്ഷി ! കഥിച്ചതും മതമത്രേ മാമകീയം

മൽഭക്തന്മാരോടുള്ള സക്തിയാലെന്നെ ഞാനും

ഉൽപ്പല വിലോചനേ ഉൾക്കാമ്പിൽ മറന്നുപോം

 

പരഭൃതമൊഴിയെന്റെ പരിചയം കൊണ്ടു നീയും

പരിചോടറിയാഞ്ഞതും പരിഭ്രമം തന്നെ നൂനം

ശേഷിച്ച ചിപിടകം തോഷിച്ചു ഗ്രഹിച്ചാലും

ശേമുഷി ഏറ്റമുള്ള യോഷിന്മണി അല്ലേ നീ?

 

മല്ലാരാതി മഹീസുരാൽ പൃഥുകഭാണ്ഡത്തെ ഗ്രഹിച്ചു ബലാൽ

കല്ലും നെല്ലുമിടയ്ക്കണഞ്ഞ ചിപിടം വേഗം ഭുജിച്ചീടിനാൻ

ഉല്ലാസത്തോടു പിന്നെയും കരതലേനാഞ്ഞാനശിച്ചീടുവാൻ

കല്യാണാംഗി രമാ മുരാന്തകകരം മെല്ലെ പിടിച്ചീടിനാൾ

ഗുരുപുരേ നിന്നു ഭവാൻ പിരിഞ്ഞതിൽ പിന്നെ സഖേ !

ത്വരിതം സമാവർത്തനം പരിചിലതീതമല്ലേ ?

പരിണയം കഴിഞ്ഞിതോ പത്നിയും ഭവാനേറ്റം

പരിഹൃഷ്ടയായിട്ടല്ലേ സ്വൈരം വാഴുന്നു സദാ

 

അലമലം ബഹുവാചാ ഫലമെന്തു ക്ഷുധയാലേ

വലയുന്നു തവ ബാഹുമൂലാന്തേ കാണുന്നു കിം

വ്രീളാംശം തവ വേണ്ടാ പലരും ബുഭുക്ഷുവെന്നു 

നലമൊടു പറയുന്നു ഛലമല്ല സഖേ ! എന്നെ

കലയാമിസുമതേ ഭൂസുരമൌലേ !

കലിതാനന്ദമെനിക്കു കനിവോടു തവാഗമം

 

സരണീ പരിശ്രമങ്ങൾ പാരമില്ലാതെയല്ലീ

പരമ ധാർമ്മികനത്ര പാരാതെ വന്നതും ?

കരണീയമെന്തു തുഭ്യം പരിചിൽ കിമു കുശലം

ഹർമ്മ്യേ ചാരുകുശസ്ഥലീപുരവരേ ഭൈഷ്മ്യാ സമം ശ്രീപതി-

ന്നൈർമ്മല്യോല്ലസിതപ്രസൂനശയനേ രമ്യേ നിഷണ്ണോ മുദാ

ആരാദാഗതമുർവരാസുരവരം ദൃഷ്ട്വാ കുചേലാഭിധം

ജ്ഞാത്വാ തസ്യചരിത്രമാസ്തൃതവപുർനേത്രാംഭസാ സോഭവത്

 

ഏഴാം‌മാളികതന്നിലാത്മസുമശയ്യാന്തത്തിലൊന്നിച്ചിരു-

ന്നാഴിപ്പൂമകളോടു ചാടുഭണിതം ചൊന്നീടുമക്കേശവൻ

താഴെത്തന്റെ വയസ്യനായ ധരണീദേവേന്ദ്രനെസ്സന്നിധൗ

വാഴിപ്പാനെഴുന്നേറ്റു തസ്യ സവിധം പ്രാപ്യാലാലിലിംഗദ്വിജം

 

പാർത്ഥ മമ സഖേ കോപിക്കരുതേ നീ

കിമർത്ഥം മരിക്കുന്നു നീ

നിന്റെ ചിത്തേ നിരൂപിച്ച കാര്യങ്ങളൊക്കെയും

ഹസ്തേവരുത്തുവൻ ഞാൻ

 

കുണ്ഠത വേണ്ട കുമാരന്മാരൊക്കെയും

ഉണ്ടതി പുണ്യവാന്മാർ ഒരു-

കുണ്ഠത കൂടാത്ത ദിക്കിലിരിക്കുന്നു

കൊണ്ടുപോരാമവരെ ക്ഷണാൽ

 

മാകുരു സാഹസം മാകുരു സാഹസം

മാധവൻ ഞാനില്ലയോ

നിനക്കാകുലമില്ലൊരു കാര്യത്തിനും എന്നു

ലോകപ്രസിദ്ധമല്ലോ

 

മുന്നം ഞാൻ ചെയ്ത സഹായങ്ങളൊക്കെയും

ധന്യാ മറന്നിതോ നീ പിന്നെ

എന്നെയും കൂടെ മറപ്പതിനേഷ ഞാൻ

എന്തോന്നു ചെയ്തു സഖേ!