ചരണം 1
മംഗലമൂര്‍ത്തിയായുള്ള മഹേശനെ മാനിച്ചു കൊള്‍ക നല്ലൂ.
ഗംഗാധരന്‍റെ മഹത്വമറിയാതെ
ഗര്‍ഹണം ചെയ്യുന്നതര്‍ഹതയല്ലഹോ!
ചരണം 2
അന്തകന്‍റെ ചിത്താഹന്ത  കളഞ്ഞതും
ദന്തിവരാസുര കൃന്തനം ചെയ്തതും
അന്തരംഗം തന്നില്‍ചിന്തിച്ചു കാണ്കില്‍ പു-
രാന്തക വൈഭവ മെന്തിഹ ചൊല്ലേണ്ടു!
ചരണം 3
സന്തതമീശ്വരന്‍ ശാന്തനെന്നാകിലും
ഹന്ത ! കോപിച്ചാല്‍ കല്പാന്താനലന്‍ പോലെ.
സന്തോഷിച്ചാലീശന്‍ സന്താനശാഖിപോല്‍
എന്തെങ്കിലും ഭക്ത ചിന്തിതം നല്‍കിടും.

കാരുണ്യാകരം ഗൌരീകാന്തമുദാരം
കലയേ സന്തതം സച്ചിദാനന്ദാകാരം
ജഗദുദയാദിവിധാനവിഹാരം
ജനിമൃതിസംസാരസാഗരപാരം
മുനിജനഹൃദയാംബുജസവിതാരം
മുഹുരപി വിരചിത ദുഷ്ടസംഹാരം
മൃത്യുസന്ത്രാതമൃകണ്ഡുകുമാരം
മൃഡമഖിലാഭീഷ്ടദാനമന്ദാരം

തത്കാലേ സുരശില്പികല്പിതവിചിത്രാനല്പശില്പോജ്വലാം
ശാലാം പ്രാപ്യ സുരൈസ്സമം സമതനോദ്ദക്ഷോപി യജ്ഞോത്സവം
സാവജ്ഞ: പുരവൈരിണീതി മുനിഭിസ്ത്യക്തോ വസിഷ്ഠാദിഭി:
സോയം വീക്ഷ്യ കദാചിദന്തികഗതം പ്രോചേ ദധീചിം മുനിം

ത്ര്യക്ഷന്‍ തന്‍റെകടാക്ഷം കൊണ്ടുടന്‍ അക്ഷതമെന്‍ മഹിമാ.
ദക്ഷന്മാരൊരു ലക്ഷമെനിക്കൊരു മക്ഷികയോടു സമം.

പങ്കജഭവസുതനെങ്കിലഹം യുധി, കാണ്‍ക ജവേന ദുരാത്മന്‍!
ശങ്കര കിങ്കര, സമ്പ്രതി നിന്‍റെയഹംകൃതി തീര്‍ത്തിടുവന്‍!

ചരണം 1

ഉത്കടമദമൊടു ധിക്കൃതി വചനം ഉരയ്ക്കും നിന്നുടെ ഗാത്രം
മത്കരഹതി കൊണ്ടിക്കാലം നിപതിക്കും പൊടി പൊടിയായി.

പല്ലവി

എന്തിനു തവ വെറുതെ ബഹു ഗര്‍ജനമെന്തിനു തവ വെറുതെ?

നാരദാദിമുനിവാര സംഗതപുരന്ദരാദിസുരഭാസുരേ
സാരസാസനവരാധ്വരേ സദസി ഭൂരിസൂരിജനമാനിതം
താരകേശ്വരകിശോരശേഖര പദാരവിന്ദപരിചാരകം
ക്രൂരവാങ്മയശരോത്കരൈരരമവാകിരല്‍ സ വിധിനന്ദന:

പല്ലവി
എന്തിഹ തവ കാര്യം ജള വരുവതിനെന്തിഹ തവ കാര്യം?

അനുപല്ലവി
ഹന്ത! മഹാജനസഭയിലിരിപ്പതിനര്‍ഹതയില്ലിഹ തേ.

ചരണം 1
അസ്ഥിയണിഞ്ഞിഭകൃത്തിയുടുത്തു കരത്തിലെടുത്തു കപാലം
നിത്യമിരന്നു നടക്കുന്നവനുടെ ഭൃത്യനതല്ലേ നീ?
 

ബ്രഹ്മാവിന്റെ അഭ്യര്‍ഥന പ്രകാരം പരമശിവന്‍ നന്ദികേശ്വരനെ യാഗശാലയിലേക്ക് അയച്ചു. ദേവന്മാരാല്‍ ശോഭിക്കപ്പെട്ട ആ യാഗശാലയില്‍ ,ദക്ഷന്‍ നന്ദികേശ്വരനെ കണ്ടു കോപാകുലനായി. അവനെയും സാക്ഷാല്‍ മഹേശനെയും കടുത്ത വാക്കുകള്‍ കൊണ്ട് അധിക്ഷേപിക്കുന്നു. നന്ദികേശ്വരന് കോപമുണ്ടായെങ്കിലും യാഗശാലയില്‍ വച്ച് യുദ്ധം ചെയ്യുന്നത് അനുചിതമാകുമെന്നതിനാല്‍ ദക്ഷനോട് ഏല്‍ക്കാതെ അവിടെനിന്ന് മടങ്ങുന്നു.

ഇന്നു ഞാൻ വരുവതവമാനം നിന്‍റെ
നന്ദനൻ വൈരി മമ നൂനം
തത്ര നന്ദിയെ നിയോഗിപ്പനെന്നോടു സമാനം